It was 25-years ago, today. Ik wou, even voor kerst 1979, de hal in lopen. Een heer in colbert greep me bij de arm alsof hij me op heterdaad had betrapt: “Mijn naam is Tilstra. Ben jij Kaj Reker?. Geef jij training voor Willem de Roos?”
Die vragen kon ik alleen maar bevestigend beantwoorden. We hadden zo ons eigen verenigingstrainersplan avant la lettre geregeld. Willem had zich op een onbewaakt moment voor D’66 in de Provinciale Staten laten kiezen en kon dat niet combineren met de heren van Moestasj 2. Die deed ik, en Willem betaalde mij uit eigen zak. Ik vond het leuk en best veel geld. Tilstra vond het niet leuk.
“Er wordt hier niet zwart gewerkt!” baste hij. “Daar gaan we een stokje voor steken. Kom maar mee naar mijn kantoor. “
Jammer, dacht ik. Het was leuk, zolang het duurde.
Vijf minuten later stond ik, nog beduusd over zoveel daadkracht en met een wat pijnlijke rechterhand, weer buiten. Het leven was ingrijpend veranderd: Student Reker was adjunct-sportleider Reker geworden.
En het blijft leuk, hoe lang het ook duurt.
Kaj
maandag, december 20, 2004
zondag, december 19, 2004
mcFlurry voor Mac
Akrides - Uilen 76-49. Dat klinkt als een oorwassing, maar het was beter dan dat. In IJmuiden hervonden we ons lef en ons eigen tempo. Dat het verschil zo groot was, kwam vooral door de eerste helft, toen Akrides fel uit de startblokken kwam en wij bleven missen, zodat een herhaling van de vorige wedstrijden op de loer lag.
Maar de agressie in de verdediging was er nog steeds en dit keer scoorden we wel uit de break, zij het in de eerste twee perioden matig. We kregen de breaks en de steals in elk geval wel weer en passes over meer dan 7 meter kwamen nu wel aan. We schrokken wel van de outside dreiging van Akrides. Diverse speelsters wisten steeds vrij te komen op of rond de driepuntslijn en de produktie was aardig, getuige de 45 punten bij rust.
We kwamen echter goed, of net niet goed maar hoopvol, door de press en begrepen steeds beter hoe we zelf druk konden geven. 19 punten is natuurlijk niet veel en 15 turnovers is wel veel, maar in het tweede kwart gaven we nauwelijks nog aanvalsrebounds weg.
Van de tweede helft heb ik genoten. We wonnen het derde kwart met 18-13 en liepen vervolgens zelfs in tot op 17 punten met nog 6 minuten te gaan. Ook daarna bleven we op het oog het beste van het spel houden, al hadden we beter nog een paar keer voor de layup kunnen kiezen ipv de driepunter. Dat een buzzerbeater-tip in van Iris en een vrije worp van Laura Maatman niet op het sheet kwamen, door vergissingen van tafel en scheids, maakte dat we helaas toch nog met 27 punten verloren en de tweede helft met 1.
Heel goed van ons was het grote aantal deflections. Deflections zijn bijdragen van unsung heroes. Ballen worden van richting veranderd, aanvallen van tegenpartij verstoord en we pakken steals, die op naam van iemand anders komen. Maar deflections zijn indicaties van intensiteit.
Ik verkondig al jaren, dat iemand, die in 1 wedstrijd goed is voor 7 of meer van die dingen een consumptie van me krijgt. (dit in navolging van Hubie Brown, de onlangs opgestapte coach van Memphis, die dit deed bij de New York Knicks. Ook een colaatje, geloof ik...) Ik ben daar nog niet arm van geworden. Margreet verdiende de eerste sinds jaren omdat zij naast 14 punten ook precies 10 deflections pakte. Is dit een double double? Zeker wel. En de eerste in zijn soort!
Maar de agressie in de verdediging was er nog steeds en dit keer scoorden we wel uit de break, zij het in de eerste twee perioden matig. We kregen de breaks en de steals in elk geval wel weer en passes over meer dan 7 meter kwamen nu wel aan. We schrokken wel van de outside dreiging van Akrides. Diverse speelsters wisten steeds vrij te komen op of rond de driepuntslijn en de produktie was aardig, getuige de 45 punten bij rust.
We kwamen echter goed, of net niet goed maar hoopvol, door de press en begrepen steeds beter hoe we zelf druk konden geven. 19 punten is natuurlijk niet veel en 15 turnovers is wel veel, maar in het tweede kwart gaven we nauwelijks nog aanvalsrebounds weg.
Van de tweede helft heb ik genoten. We wonnen het derde kwart met 18-13 en liepen vervolgens zelfs in tot op 17 punten met nog 6 minuten te gaan. Ook daarna bleven we op het oog het beste van het spel houden, al hadden we beter nog een paar keer voor de layup kunnen kiezen ipv de driepunter. Dat een buzzerbeater-tip in van Iris en een vrije worp van Laura Maatman niet op het sheet kwamen, door vergissingen van tafel en scheids, maakte dat we helaas toch nog met 27 punten verloren en de tweede helft met 1.
Heel goed van ons was het grote aantal deflections. Deflections zijn bijdragen van unsung heroes. Ballen worden van richting veranderd, aanvallen van tegenpartij verstoord en we pakken steals, die op naam van iemand anders komen. Maar deflections zijn indicaties van intensiteit.
Ik verkondig al jaren, dat iemand, die in 1 wedstrijd goed is voor 7 of meer van die dingen een consumptie van me krijgt. (dit in navolging van Hubie Brown, de onlangs opgestapte coach van Memphis, die dit deed bij de New York Knicks. Ook een colaatje, geloof ik...) Ik ben daar nog niet arm van geworden. Margreet verdiende de eerste sinds jaren omdat zij naast 14 punten ook precies 10 deflections pakte. Is dit een double double? Zeker wel. En de eerste in zijn soort!
vrijdag, december 17, 2004
Playing Time Management
University of Groningen, International School for Playing Time Management.
Hoe kom je aan speeltijd en hoe krijg je meer? Dat is het onderwerp van vandaag.
Vraag 1 voor de hele groep: welk onderdeel van basketball doe je het liefst?
Er zijn veel antwoorden mogelijk: Schieten, zeggen veel mensen. Dribbelen scoort ook altijd goed. Mijn volgende vraag is altijd: Wat is nodig om die hobby van je uit te kunnen voeren?
Omdat de meesten niet begrijpen waar ik heen wil, geef ik het antwoord maar zelf: Je moet in het veld staan! Je moet spelen! Spelers spelen.
Ja, wiedes, natuurlijk, maar dat was de vraag toch niet?
Ja, toch wel. Een beginnende coach zal misschien eerst de beste schieters laten spelen, met de beste dribbelaar, maar als deze vijf niets anders in huis hebben: verdediging, rebound of iets simpels als een pass, dan komt hij of zij daar snel van terug. Veel mensen gaan uitsluitend voor de finishing touch, het afmaken. Toch voldoen veel van hen weer niet als speler. Baltovenaars, jawel, mikken kunnen ze, maar spelers zijn het niet.
Ondanks dat coach, teamgenoten en publiek veel prachtige dingen te zien krijgen, is er geen vooruitgang en geen echt spel.
De coach begint het te snappen en nu komen de spelers aan de beurt. Spelers hoeven niet de beste fysiologische mogelijkheden of de beste techniek te hebben, al zullen ze, door hun spelinzicht wel sneller inzien, wat het nut is van een linker layup en een overtuigende passfake. Spelers spelen het spelletje en leren de regels daarvan. Niet alleen de spelregels, al horen die er zeker bij, maar ook weten zij wie er wat zou kunnen doen, doordat ze de taktiek adopteren en omdat zij de mogelijkheden en onmogelijkheden van hun teamgenoten en tegenstanders doorgronden en gebruiken.
Zo’n speler wil je worden? En de truc om dat allemaal te kunnen laten zien? Dat Playing Time Mangement? Hoe zit dat dan?
Nou simpel. Met het duidelijk maken van je bedoeling om een echte speler te worden, ben je al een heel end. Zeker als je dat de coach duidelijk maakt, door advies te vragen over de belangrijke aspecten van het spel. (alles dus) En daarna, volgens Ton Boot en andere exemplaren van het species coach: Let your body do the talking.
Ik droom wel eens van zulke spelers. En word dan wakker met een glimlach.
Kaj
Hoe kom je aan speeltijd en hoe krijg je meer? Dat is het onderwerp van vandaag.
Vraag 1 voor de hele groep: welk onderdeel van basketball doe je het liefst?
Er zijn veel antwoorden mogelijk: Schieten, zeggen veel mensen. Dribbelen scoort ook altijd goed. Mijn volgende vraag is altijd: Wat is nodig om die hobby van je uit te kunnen voeren?
Omdat de meesten niet begrijpen waar ik heen wil, geef ik het antwoord maar zelf: Je moet in het veld staan! Je moet spelen! Spelers spelen.
Ja, wiedes, natuurlijk, maar dat was de vraag toch niet?
Ja, toch wel. Een beginnende coach zal misschien eerst de beste schieters laten spelen, met de beste dribbelaar, maar als deze vijf niets anders in huis hebben: verdediging, rebound of iets simpels als een pass, dan komt hij of zij daar snel van terug. Veel mensen gaan uitsluitend voor de finishing touch, het afmaken. Toch voldoen veel van hen weer niet als speler. Baltovenaars, jawel, mikken kunnen ze, maar spelers zijn het niet.
Ondanks dat coach, teamgenoten en publiek veel prachtige dingen te zien krijgen, is er geen vooruitgang en geen echt spel.
De coach begint het te snappen en nu komen de spelers aan de beurt. Spelers hoeven niet de beste fysiologische mogelijkheden of de beste techniek te hebben, al zullen ze, door hun spelinzicht wel sneller inzien, wat het nut is van een linker layup en een overtuigende passfake. Spelers spelen het spelletje en leren de regels daarvan. Niet alleen de spelregels, al horen die er zeker bij, maar ook weten zij wie er wat zou kunnen doen, doordat ze de taktiek adopteren en omdat zij de mogelijkheden en onmogelijkheden van hun teamgenoten en tegenstanders doorgronden en gebruiken.
Zo’n speler wil je worden? En de truc om dat allemaal te kunnen laten zien? Dat Playing Time Mangement? Hoe zit dat dan?
Nou simpel. Met het duidelijk maken van je bedoeling om een echte speler te worden, ben je al een heel end. Zeker als je dat de coach duidelijk maakt, door advies te vragen over de belangrijke aspecten van het spel. (alles dus) En daarna, volgens Ton Boot en andere exemplaren van het species coach: Let your body do the talking.
Ik droom wel eens van zulke spelers. En word dan wakker met een glimlach.
Kaj
Tessa ’s List
Tessa geeft wat punten aan waarop de training verbeterd zou kunnen worden.
Hieronder haar tamelijk zinnige lijstje met reactie/toevoegingen van de coach:
1 vrijlopen! – Reactie: Staat of valt met verdedigen. Als we zo verdedigen als afgelopen wedstrijd tegen Batouwe, hebben we zelf ook iets te doen op training. Stelling: wordt beter. Regel, die je regelmatig van coach hoort: Vrij staan is niks. We passen niet naar mensen die vrij staan. Move!
2 Goede screens zetten –Re: ja! Daarom doen we zeker 1 x per week de dummy drill. Regel: headhunt de verdediger alsof je uitboxt. Cutter verantwoordelijk voor buitenkant, screener voor binnenkant. (60-40%)
3 Hedgen. Re: hedgen is bijna trappen. Hedgen is doen alsof, spelers hedgen. Hedgen bij elke speler/bal crossing.
4 center aanpassen met defense. Re: 1-1 full court, 2-2 met centers in de eindfase, (eens per twee weken is streven) elke 3-3 oefening om punten. Regel: vrijlopen van centers gebeurt met de kont. Centers duidelijker aangeven waar ze de bal willen. In de aanval vermijden we de eerste pass naar de stilstaande hoge post.
5 faken voor passes. Re: doen we inderdaad weinig aan, in aparte oefening. Lummelen/Bulls in the ring, drill iets vaker doen.
6 Press neerzetten. Re: OK, afspraken vernieuwen. Centerfield vullen door verdedigster van de inboundster. Eerste lijn kan dus faceguarden. Laatste lijn speelt in een soort zone en verdedigt de basket. (géén denial) Speelsters doen, tot mijn verbazing en soms ergernis, te vaak dingen omdat coach het zegt en dat beklijft niet. Meedoen en afvragen waarom. We gaan komende tijd nog zonepress/zone oefenen.
7 Press break (Tessa ziet noodzaak van opsplitsen/duidelijk maken van functies) Re: press break is ook break, sneller innemen/ posities innemen/ veld groot maken. Push up the ball.
8 1-1 (Tessa: waar zitten de 1-1 mogelijkheden in de 5-5?) Re: overal, maar niet overal/altijd. En je hebt ook steeds pass-mogelijkheden aan beide kanten. Het probleem bij ons ligt aan twee kanten: bij de 1, die 1 tegen 1 speelt en de goede momenten nog niet kan lezen en de 4 anderen die geen back up bieden Dat is: ruimte maken, ontvanger worden voor de driver, rebounden.
9 Schieten met hand in je gezicht. Re: Echt met een hand in je gezicht schieten moet je ook niet. Denk maar aan onze Suus-schoten. Als we iemand vrij spelen met goede acties is die iemand ook vrij genoeg om het schot los te krijgen en pas daarna komt de hand in het gezicht. Komt frequent voor in touch& go drill, weakside rebound drill etc.
10 passlijn verdedigen. ( zou toch normaal moeten zijn? Zegt Tessa) Re: wel de norm, ja. Meest geroepen aanwijzing in wedstrijd en op training. Dus nog niet normaal. Wezenlijk voor onze vooruitgang en ons vrijlopen. Screens verdedigen! Switchanddeny = one word.
11 Pick ‘n roll. (ook met oog op 1,2,3,4,5) BEWUSTER trainen is beter. Vaker toepassen!
12 Oefeningen om “kutdingen” van je medespelers goed te moeten maken. (bad pass drills?) Re: ja, en Olson drills!= Survival drill = De kloofzakdrill. Staat op het programma.
Algemene opmerkingen
1 Minder rust tussen oefeningen en meer vermoeiende oefeningen. Re: Nee. De coach houdt de arbeid - rustverhoudingen in de gaten voor het hele team. Als je rust, train je ook. Het gaat om bewuster trainen. Het getuigt van consumentisme, als je vindt, dat je met een soort oefeningen tot harder trainen gedwongen moet worden. Het gaat om de inhoud van de oefening en dan vooral hoe je zelf die inhoud bepaalt. Harder is niet beter. We zijn nog geen enkele concurrent tegen gekomen, die blijk gaf van een betere conditie. Wel veel concurrenten die er beter over hebben nagedacht.
2 Korte uitleg. Meer beelden dan woorden. Re: Coach is zich bewust van zijn breedsprakigheid. Heeft aan de andere kant wel eens het idee, dat hij dingen twee keer moet zeggen….Coachen is niet alleen oefeningen draaien (zie ook hierboven) (“They hear you, but do they listen?”)
3 Meer striktheid. Iedereen houdt zich aan regels en wordt daar vaak aan herinnerd door coach en team, totdat het vanzelfsprekend is. Nu zijn nog teveel dingen niet vanzelfsprekend. (bv Huddle, waterpauze, makkelijke scores afmaken, oefeningen. Sancties bijvoorbeeld: doorgaan tot we iets halen of sprintjes oid.)
Re: Welke regels? Wie heeft er regels bedacht? Ik toets alles aan mijn ene regel: Do the right thing. En de right thing is niet op elk moment hetzelfde. Het is wel zo, dat jullie “team-right things” mogen afspreken. Maar zoiets werkt alleen als jullie dat met z’n allen doen. De coaches zijn de coaches, geen dictators. Andere regels, zoals elkaar bedanken voor pass of screen, uitboxen, help OK roepen, baseline vullen bij baseline drive, achter elkaars ballen aan, be nice twice, waarschuwen voor screens, spelletjes kennen, altijd je best doen, leven als een sporter, afbellen als je niet of te laat komt, niet over de verdedigers heen passen, hand boven de bal, call the shot, met twee handen vangen, eerst kijken, dan doen en géén twee fouten achter elkaar maken, maken deel uit van onze basketball-cultuur en jullie ontwikkeling.
4 Meer afwisseling in de training. Relaxte sfeer creëren door eens in de zoveel tijd een hele training partijtje of toernooitje oid te doen? Re: Helemaal mee eens, alleen hele training is wel heel lang. Deze tijd van het jaar is daar geschikt voor en dat merk je, denk ik ook wel.
5 Eens in de zoveel tijd individuele gesprekken. Re: ja en ook ongeveer deze tijd van het jaar georganiseerd. Het si misschien wel eens goed om nog eens te zeggen dat dit trouwens geen éénrichtingsverkeer is. Ook speelsters kunnen, altijd, bespreken wat ze dwars zit. Coaches deur/telefoonlijn/computer is altijd open.
6 Meer belonen voor prestaties, zodat je een doel hebt in je oefening. (bijvoorbeeld winnaars rennen niet/vrijwillig) Re: de mooiste beloning is toch je eigen prestatie/groei en de waardering van je medespeelsters/coaches, zou ik zeggen. Maar we zullen de Free-outs weer eens van stal halen. (Als je iets goed doet – laten we zeggen een record breekt, een 11-woman drill wint, of een reverse Olson drill – krijg je een ding, dat je in kunt leveren voor een sprintje, op een moment dat jou uitkomt. Je kunt ze ook bewaren; jouw keuze.)
7 Meer duidelijkheid individueel. Wat gaat goed/slecht; waaraan werken. Re: Proberen we wel veel te doen. Iedereen heeft wel een stokpaardje in de maag gesplitst gekregen. Misschien moeten we dit aspect van onze ontwikkeling wel formaliseren. Na de kerst twee keer per week een individuele 10 minuten invoeren? Werkafspraak met coach. Zelf doen. Vragen altijd. Voortgang heen en weer rapporteren?
8 Helpen herinneren dat we basketball leuk vinden. Re: Ja! Ook na bijna 30 jaar als coach en 25 jaar bij de RuG, na hoge pieken en diepe dalen is mijn enthousiasme nog steeds groeiend! En dat komt ook door jullie! En waarom vinden we basketball leuk? Het leven is bijna Basketball.
Hieronder haar tamelijk zinnige lijstje met reactie/toevoegingen van de coach:
1 vrijlopen! – Reactie: Staat of valt met verdedigen. Als we zo verdedigen als afgelopen wedstrijd tegen Batouwe, hebben we zelf ook iets te doen op training. Stelling: wordt beter. Regel, die je regelmatig van coach hoort: Vrij staan is niks. We passen niet naar mensen die vrij staan. Move!
2 Goede screens zetten –Re: ja! Daarom doen we zeker 1 x per week de dummy drill. Regel: headhunt de verdediger alsof je uitboxt. Cutter verantwoordelijk voor buitenkant, screener voor binnenkant. (60-40%)
3 Hedgen. Re: hedgen is bijna trappen. Hedgen is doen alsof, spelers hedgen. Hedgen bij elke speler/bal crossing.
4 center aanpassen met defense. Re: 1-1 full court, 2-2 met centers in de eindfase, (eens per twee weken is streven) elke 3-3 oefening om punten. Regel: vrijlopen van centers gebeurt met de kont. Centers duidelijker aangeven waar ze de bal willen. In de aanval vermijden we de eerste pass naar de stilstaande hoge post.
5 faken voor passes. Re: doen we inderdaad weinig aan, in aparte oefening. Lummelen/Bulls in the ring, drill iets vaker doen.
6 Press neerzetten. Re: OK, afspraken vernieuwen. Centerfield vullen door verdedigster van de inboundster. Eerste lijn kan dus faceguarden. Laatste lijn speelt in een soort zone en verdedigt de basket. (géén denial) Speelsters doen, tot mijn verbazing en soms ergernis, te vaak dingen omdat coach het zegt en dat beklijft niet. Meedoen en afvragen waarom. We gaan komende tijd nog zonepress/zone oefenen.
7 Press break (Tessa ziet noodzaak van opsplitsen/duidelijk maken van functies) Re: press break is ook break, sneller innemen/ posities innemen/ veld groot maken. Push up the ball.
8 1-1 (Tessa: waar zitten de 1-1 mogelijkheden in de 5-5?) Re: overal, maar niet overal/altijd. En je hebt ook steeds pass-mogelijkheden aan beide kanten. Het probleem bij ons ligt aan twee kanten: bij de 1, die 1 tegen 1 speelt en de goede momenten nog niet kan lezen en de 4 anderen die geen back up bieden Dat is: ruimte maken, ontvanger worden voor de driver, rebounden.
9 Schieten met hand in je gezicht. Re: Echt met een hand in je gezicht schieten moet je ook niet. Denk maar aan onze Suus-schoten. Als we iemand vrij spelen met goede acties is die iemand ook vrij genoeg om het schot los te krijgen en pas daarna komt de hand in het gezicht. Komt frequent voor in touch& go drill, weakside rebound drill etc.
10 passlijn verdedigen. ( zou toch normaal moeten zijn? Zegt Tessa) Re: wel de norm, ja. Meest geroepen aanwijzing in wedstrijd en op training. Dus nog niet normaal. Wezenlijk voor onze vooruitgang en ons vrijlopen. Screens verdedigen! Switchanddeny = one word.
11 Pick ‘n roll. (ook met oog op 1,2,3,4,5) BEWUSTER trainen is beter. Vaker toepassen!
12 Oefeningen om “kutdingen” van je medespelers goed te moeten maken. (bad pass drills?) Re: ja, en Olson drills!= Survival drill = De kloofzakdrill. Staat op het programma.
Algemene opmerkingen
1 Minder rust tussen oefeningen en meer vermoeiende oefeningen. Re: Nee. De coach houdt de arbeid - rustverhoudingen in de gaten voor het hele team. Als je rust, train je ook. Het gaat om bewuster trainen. Het getuigt van consumentisme, als je vindt, dat je met een soort oefeningen tot harder trainen gedwongen moet worden. Het gaat om de inhoud van de oefening en dan vooral hoe je zelf die inhoud bepaalt. Harder is niet beter. We zijn nog geen enkele concurrent tegen gekomen, die blijk gaf van een betere conditie. Wel veel concurrenten die er beter over hebben nagedacht.
2 Korte uitleg. Meer beelden dan woorden. Re: Coach is zich bewust van zijn breedsprakigheid. Heeft aan de andere kant wel eens het idee, dat hij dingen twee keer moet zeggen….Coachen is niet alleen oefeningen draaien (zie ook hierboven) (“They hear you, but do they listen?”)
3 Meer striktheid. Iedereen houdt zich aan regels en wordt daar vaak aan herinnerd door coach en team, totdat het vanzelfsprekend is. Nu zijn nog teveel dingen niet vanzelfsprekend. (bv Huddle, waterpauze, makkelijke scores afmaken, oefeningen. Sancties bijvoorbeeld: doorgaan tot we iets halen of sprintjes oid.)
Re: Welke regels? Wie heeft er regels bedacht? Ik toets alles aan mijn ene regel: Do the right thing. En de right thing is niet op elk moment hetzelfde. Het is wel zo, dat jullie “team-right things” mogen afspreken. Maar zoiets werkt alleen als jullie dat met z’n allen doen. De coaches zijn de coaches, geen dictators. Andere regels, zoals elkaar bedanken voor pass of screen, uitboxen, help OK roepen, baseline vullen bij baseline drive, achter elkaars ballen aan, be nice twice, waarschuwen voor screens, spelletjes kennen, altijd je best doen, leven als een sporter, afbellen als je niet of te laat komt, niet over de verdedigers heen passen, hand boven de bal, call the shot, met twee handen vangen, eerst kijken, dan doen en géén twee fouten achter elkaar maken, maken deel uit van onze basketball-cultuur en jullie ontwikkeling.
4 Meer afwisseling in de training. Relaxte sfeer creëren door eens in de zoveel tijd een hele training partijtje of toernooitje oid te doen? Re: Helemaal mee eens, alleen hele training is wel heel lang. Deze tijd van het jaar is daar geschikt voor en dat merk je, denk ik ook wel.
5 Eens in de zoveel tijd individuele gesprekken. Re: ja en ook ongeveer deze tijd van het jaar georganiseerd. Het si misschien wel eens goed om nog eens te zeggen dat dit trouwens geen éénrichtingsverkeer is. Ook speelsters kunnen, altijd, bespreken wat ze dwars zit. Coaches deur/telefoonlijn/computer is altijd open.
6 Meer belonen voor prestaties, zodat je een doel hebt in je oefening. (bijvoorbeeld winnaars rennen niet/vrijwillig) Re: de mooiste beloning is toch je eigen prestatie/groei en de waardering van je medespeelsters/coaches, zou ik zeggen. Maar we zullen de Free-outs weer eens van stal halen. (Als je iets goed doet – laten we zeggen een record breekt, een 11-woman drill wint, of een reverse Olson drill – krijg je een ding, dat je in kunt leveren voor een sprintje, op een moment dat jou uitkomt. Je kunt ze ook bewaren; jouw keuze.)
7 Meer duidelijkheid individueel. Wat gaat goed/slecht; waaraan werken. Re: Proberen we wel veel te doen. Iedereen heeft wel een stokpaardje in de maag gesplitst gekregen. Misschien moeten we dit aspect van onze ontwikkeling wel formaliseren. Na de kerst twee keer per week een individuele 10 minuten invoeren? Werkafspraak met coach. Zelf doen. Vragen altijd. Voortgang heen en weer rapporteren?
8 Helpen herinneren dat we basketball leuk vinden. Re: Ja! Ook na bijna 30 jaar als coach en 25 jaar bij de RuG, na hoge pieken en diepe dalen is mijn enthousiasme nog steeds groeiend! En dat komt ook door jullie! En waarom vinden we basketball leuk? Het leven is bijna Basketball.
zondag, december 12, 2004
liever twee punten, of laten we zeggen 50
Hartelijk dank, bestuur van Uilen. Lief van jullie dat jullie aan m'n jubileum gedacht hebben. Ik ben er trots op, dat ik Uilen en Moestasj zo lang heb mogen dienen en ja, ik ga daar nog heel lang mee door. Mooie bloemen en mooi knutselwerk.
Maar wat had ik dat graag willen vieren met een mooie, wat zeg ik, desnoods een lelijke overwinning.
50 punten was genoeg geweest tegen Batouwe. Ze zullen nu nog niet weten waarom ze gewonnen hebben. De Uilen waren 35 minuten de baas op het veld, dat wil zeggen tot aan de basket. Ik ben nog niet aan rekenen toegekomen, zit alleen nog met beelden en gevoelens te worstelen. Als je je tegenstander twee kwarten zo onder druk kan zetten, zoveel steals pakt en zoveel goede kansen kweekt, verdien je het toch eigenlijk om iets beter in de wedstrijd te zitten dan 16-19 (???) bij rust. We houdenb ze op 6 punten in het tweede kwart en maken er zelf 8. Dan hang je, want blijkbaar heb je dan de kans gehad en laten liggen om makkelijk te gaan spelen. Met 30 of 40 punten hadden we ons los kunnen spelen van de tegenstander en van een heleboel frustratie.
Nee, dus. Het blijft werkbasketball en die kant blijft goed verzorgd. Maar in de planning ligt scoren met een press in het derde kwart. Tempo omhoog en er overheen. Het tegendeel gebeurt: Batouwe krijgt kans om zelf een paar keer een pressje neer te zetten en remt ons daarmee effectief af. Ze stelen ook nog drie ballen, die meteen tot scores leiden (zij wel).
En weer wordt het een inhaalrace waarvoor we, blijkbaar, gewoon scorend vermogen missen.
Natuurlijk ga ik nog 18 en een half jaar door. Maar vannacht heb ik niet lekker geslapen.
Daarvoor doet de korte termijn te veel pijn.
Maar wat had ik dat graag willen vieren met een mooie, wat zeg ik, desnoods een lelijke overwinning.
50 punten was genoeg geweest tegen Batouwe. Ze zullen nu nog niet weten waarom ze gewonnen hebben. De Uilen waren 35 minuten de baas op het veld, dat wil zeggen tot aan de basket. Ik ben nog niet aan rekenen toegekomen, zit alleen nog met beelden en gevoelens te worstelen. Als je je tegenstander twee kwarten zo onder druk kan zetten, zoveel steals pakt en zoveel goede kansen kweekt, verdien je het toch eigenlijk om iets beter in de wedstrijd te zitten dan 16-19 (???) bij rust. We houdenb ze op 6 punten in het tweede kwart en maken er zelf 8. Dan hang je, want blijkbaar heb je dan de kans gehad en laten liggen om makkelijk te gaan spelen. Met 30 of 40 punten hadden we ons los kunnen spelen van de tegenstander en van een heleboel frustratie.
Nee, dus. Het blijft werkbasketball en die kant blijft goed verzorgd. Maar in de planning ligt scoren met een press in het derde kwart. Tempo omhoog en er overheen. Het tegendeel gebeurt: Batouwe krijgt kans om zelf een paar keer een pressje neer te zetten en remt ons daarmee effectief af. Ze stelen ook nog drie ballen, die meteen tot scores leiden (zij wel).
En weer wordt het een inhaalrace waarvoor we, blijkbaar, gewoon scorend vermogen missen.
Natuurlijk ga ik nog 18 en een half jaar door. Maar vannacht heb ik niet lekker geslapen.
Daarvoor doet de korte termijn te veel pijn.
woensdag, december 08, 2004
van vroeger
Lace Strong vond ik eigenlijk niet eens zoveel veranderd, in 30 jaar. En ik dan?
Voor allen die vinden dat ik zo'n dikke kop heb gekregen: jullie hebben gelijk, maar het is erger geweest....
Voor allen die vinden dat ik zo'n dikke kop heb gekregen: jullie hebben gelijk, maar het is erger geweest....
dinsdag, december 07, 2004
Sinterklazen in Enschede
We waren in Deppenbroek en de Jugglers mochten hun schoen zetten.
Het was een harde wedstrijd waarin we het initiatief al vroeg weggaven. We hadden kans op de eerste score maar lieten die liggen, we lieten ons verrassen door de zachte borden en de Jugglers die naar de reboundposities crashten. (9-2) Door twee 3tjes van Elke kwamen we weer bijna bij maar helaas geloofden we toen, dat 3tjes ook de wapenen waren waarmee de Tukkers bestreden zouden moeten worden. Onder de borden ging het te hard? Nou, eigenlijk weerden we ons daar kranig, zo zonder Natalie. Maar open huis hielden we wel een paar keer, terwijl we ook tot 4 keer toe balverlies leden in een overtal situatie. Overdonderd aan de ene kant, waar de Jugglers keer op keer in ideale postpositie de bal mochten aannemen en slordig en slecht kiezend (misschien wel te snel) aan de andere. In de tweede periode kregen we er helemaal niks meer in en het werd rust bij, schrik niet: 43-21. Een gelopen race.
En als er dan niets meer op het spel staat laten we weer zien dat we wel meer kunnen. Niet van buiten de driepuntslijn, maar wel onder het bord en wel met fel verdedigen. We blijken dan, ondanks een erg laag rendement toch gelijke tred te kunnen houden met een promotiedivisieploeg die haar zesde overwinning alweer boekt.
We verliezen het in de beginfase en door het schreeuwend gebrek aan drives en middenafstandschoten. Beide nemen we gewoon niet of nauwelijks. De aanvoer was behoorlijk, de rebound en de dreiging aan de binnenkant mochten er wezen, maar gevaarlijk op schotafstand waren we niet. De forwards laten het dit keer afweten, waardoor de balans in de aanval er niet is. Van binnen de driepuntslijn schieten we 28 keer tegen 40%, niet veel, maar ook niet slecht. Daarnaast trekken we nog 7 x vrijeworpen. Van buiten blijft het bij 4 van de 25 oftewel 17%. Ze waren niet allemaal slecht, maar het waren er wel teveel. Een verhouding van 4:1 vind ik beter. Beslissen we te snel? We beslissen verkeerd.
Na afloop bleek toch nog dat de Sint ook van ons hield. Gelukkig maar. Coach Kaj kijkt uit naar een lijstje verbeterpunten. Vol verwachting klopt zijn hart.
Het was een harde wedstrijd waarin we het initiatief al vroeg weggaven. We hadden kans op de eerste score maar lieten die liggen, we lieten ons verrassen door de zachte borden en de Jugglers die naar de reboundposities crashten. (9-2) Door twee 3tjes van Elke kwamen we weer bijna bij maar helaas geloofden we toen, dat 3tjes ook de wapenen waren waarmee de Tukkers bestreden zouden moeten worden. Onder de borden ging het te hard? Nou, eigenlijk weerden we ons daar kranig, zo zonder Natalie. Maar open huis hielden we wel een paar keer, terwijl we ook tot 4 keer toe balverlies leden in een overtal situatie. Overdonderd aan de ene kant, waar de Jugglers keer op keer in ideale postpositie de bal mochten aannemen en slordig en slecht kiezend (misschien wel te snel) aan de andere. In de tweede periode kregen we er helemaal niks meer in en het werd rust bij, schrik niet: 43-21. Een gelopen race.
En als er dan niets meer op het spel staat laten we weer zien dat we wel meer kunnen. Niet van buiten de driepuntslijn, maar wel onder het bord en wel met fel verdedigen. We blijken dan, ondanks een erg laag rendement toch gelijke tred te kunnen houden met een promotiedivisieploeg die haar zesde overwinning alweer boekt.
We verliezen het in de beginfase en door het schreeuwend gebrek aan drives en middenafstandschoten. Beide nemen we gewoon niet of nauwelijks. De aanvoer was behoorlijk, de rebound en de dreiging aan de binnenkant mochten er wezen, maar gevaarlijk op schotafstand waren we niet. De forwards laten het dit keer afweten, waardoor de balans in de aanval er niet is. Van binnen de driepuntslijn schieten we 28 keer tegen 40%, niet veel, maar ook niet slecht. Daarnaast trekken we nog 7 x vrijeworpen. Van buiten blijft het bij 4 van de 25 oftewel 17%. Ze waren niet allemaal slecht, maar het waren er wel teveel. Een verhouding van 4:1 vind ik beter. Beslissen we te snel? We beslissen verkeerd.
Na afloop bleek toch nog dat de Sint ook van ons hield. Gelukkig maar. Coach Kaj kijkt uit naar een lijstje verbeterpunten. Vol verwachting klopt zijn hart.
zondag, november 28, 2004
schouderklopje
Ik weet wat de eerste eredivisie wedstrijd was, die ik in de Evenementenhal zag. Herfst 1973: Nationale Nederlanden Donar - Raak Punch. Die wedstrijd werd de eerste van vele, die ik dat seizoen zag, maar ik weet er nog stukjes van. Dat dat spelletje zo mooi kon zijn!
Er waren behoorlijk dikke programmaboekjes, die door Mart Smeets, toen aan het begin van z'n journalistieke carriere, werden volgeschreven. Ik heb daar nog een flinke stapel van. Het interview van die aflevering was met Ed "Lace" Strong, één van de Amerikanen van de Delftse ploeg. Dat was een leuk interview. Smeets kon dat toen al. Dat je zo van zo'n spelletje kon houden. Strong speelde ook nog goed, voorzover ik dat toen kon beoordelen, ik basketball-de nog niet eens. Het was een held.
Na afloop van onze wedstrijd van afgelopen zaterdag tegen Binnenland 2, pakte Lace me weer.
Ik merkte tijdens de wedstrijd ook al aan zijn manier van coachen, dat hij er nog steeds veel van houdt. Op de mooiste momenten genoot hij van zijn meiden. Maar ook bij één van de weinige mooie acties van de Uilen, koos hij partij voor de schoonheid. Hij leed met Laura mee, bij het afkeuren van de score na een heerlijke drive.
Na afloop sloeg hij z'n arm om m'n schouder en zei: "Hey man, see you next time. I like your team, they are working hard. Keep it up and- I know- you 'll be OK. I know it's a tough job, but somebody 's got to do it!"
Nou, zo'n pat on the back kwam lekker aan. Lace knows.
Kaj
Er waren behoorlijk dikke programmaboekjes, die door Mart Smeets, toen aan het begin van z'n journalistieke carriere, werden volgeschreven. Ik heb daar nog een flinke stapel van. Het interview van die aflevering was met Ed "Lace" Strong, één van de Amerikanen van de Delftse ploeg. Dat was een leuk interview. Smeets kon dat toen al. Dat je zo van zo'n spelletje kon houden. Strong speelde ook nog goed, voorzover ik dat toen kon beoordelen, ik basketball-de nog niet eens. Het was een held.
Na afloop van onze wedstrijd van afgelopen zaterdag tegen Binnenland 2, pakte Lace me weer.
Ik merkte tijdens de wedstrijd ook al aan zijn manier van coachen, dat hij er nog steeds veel van houdt. Op de mooiste momenten genoot hij van zijn meiden. Maar ook bij één van de weinige mooie acties van de Uilen, koos hij partij voor de schoonheid. Hij leed met Laura mee, bij het afkeuren van de score na een heerlijke drive.
Na afloop sloeg hij z'n arm om m'n schouder en zei: "Hey man, see you next time. I like your team, they are working hard. Keep it up and- I know- you 'll be OK. I know it's a tough job, but somebody 's got to do it!"
Nou, zo'n pat on the back kwam lekker aan. Lace knows.
Kaj
donderdag, november 25, 2004
dinsdag, november 23, 2004
maandag, november 22, 2004
owlshit
We begonnen al niet erg dynamisch. Twee keer iemand helemaal open laten onder het bord, zelf niet meteen de afgesproken dingen doen, daarna maar een beetje zozo, niet of elke actie belangrijk was. Black Eagles profiteerden meteen van de ruimte en verdedigden "per ongeluk" best effectief.
Ondertussen zagen we wel, dat we op snelheid en op fundamentals niet hoefden te verliezen. Maar toch moesten de coaches meteen als motivator optreden. En dat is niet waar ze voor meegaan, vind ik. Gelukkig laten we het dan eventjes zien: van 7-2 achter maken we een run naar 17-14 voorDat begint er op te lijken. Tessa, Elke en Iris lijken opeens de schroom van zich te hebben afgeschud en vol vertrouwen kijken we allemaal uit naar het tweede kwart. Daarin sluit Laura Maatman zich bij dit trio aan met drie goede scores op rij uit snel spel. We staan voor met 23-17, het is de 14e minuut. En van daar af gaat het mis. De Black Eagles center gaat zich met het spel bemoeien en dat nummer 6 ook driepunters kan schieten zijn we even vergeten. Erger is, dat met de gelijktijdige wissel van Iris, Elke en La Maatman de flair helemaal uit de aanval is. De frisse speelsters , waarvan je kunt verwachten, dat die het tempo zelfs kunnen opvoeren, zijn helemaal niet scherp. In zes minuten vergooien we de voorsprong helemaal. Dat het maar een 10-0 run voor de Eagles is, betekent in elk geval dat het nog wel een wedstrijd is.
We kunnen toch beter? En dan kunnen we ook winnen.
Hoe lang kunnen we dan vertrouwen houden? Het is weer Laura Maatman die maakt dat we dichterbij kruipen (27-29) maar de Eagles hebben besloten dat ze zich niet gewonnen gaan geven en nu is het met name nummer 7, die de baas is op het veld. Met haar en de steeds, door ons onnodig helpen, vrijstaande center lopen ze weg naar 35-27. Susanne doet eindelijk ook een duit in het zakje en het is dus nog steeds een wedstrijd, in punten tenminste. Het spelbeeld is allang naar BE gekanteld. Het wordt dan ook in weer een 10-0 run, 46-29, het grootste verschil. In de middelste 2 kwarten maken we samen 15 punten en de tegenpartij 32. Vanaf onze grootste voorsprong tot hun grootste voorsprong, een tijdsspanne van 15 minuten, is het nog schokkender: 29-6. Eat that, uilen.
Het laatste kwart gaat in met 46-32. Wie er nog in gelooft, moet denken dat we in de resterende 10 minuten meer dan 25 punten kunnen maken en de tegenpartij onder de 10 houden. Alleen in het verkondigen van dat geloof gaat al meer energie zitten, dan in het voorgaande deel van de wedstrijd. Geen fouten maken en toch durven, daar komt het nu op aan.
De eerste 2 minuten van het slotkwart gaan weer scoreloos voorbij, dan brengt Elke het verschil op 11, met een hele verre. Zij hadden nummero 6, weten we nog? Nee, ze mag schieten: 14 punten. Dan gaat Natalie's enige score erin. Hee, die doet ook nog mee. Kan het dan toch? Nee, want nummer 6 mag gewoon weer een 3 schieten en in de bucket laten we ook nog iemand helemaal open, terwijl we zelf de eenvoudigste passes weggooien of niet vangen. Nog 5 minuten en het grootste verschil staat voor de tweede keer op het bord.
Laten we niet vergeten wat er ook kan: in de volgende 3 minuten maken wij 12 punten. We stoppen de klok en BE maakt 1 van 6 vrije worpen. De laatste 2 minuten gaan in met 55-49. En dat was het dan. We scoren niet meer en de laatste 5 punten komen van hun vrije worplijn. Blackbird has spoken. Na het staartduel liggen er vooral groene veren, veel dunne uilenpoep en een paar tranen op de vloer. En ergens, daartussen, het vertrouwen in het eigen kunnen. Daar moet veel aan gepoetst worden.
Ondertussen zagen we wel, dat we op snelheid en op fundamentals niet hoefden te verliezen. Maar toch moesten de coaches meteen als motivator optreden. En dat is niet waar ze voor meegaan, vind ik. Gelukkig laten we het dan eventjes zien: van 7-2 achter maken we een run naar 17-14 voorDat begint er op te lijken. Tessa, Elke en Iris lijken opeens de schroom van zich te hebben afgeschud en vol vertrouwen kijken we allemaal uit naar het tweede kwart. Daarin sluit Laura Maatman zich bij dit trio aan met drie goede scores op rij uit snel spel. We staan voor met 23-17, het is de 14e minuut. En van daar af gaat het mis. De Black Eagles center gaat zich met het spel bemoeien en dat nummer 6 ook driepunters kan schieten zijn we even vergeten. Erger is, dat met de gelijktijdige wissel van Iris, Elke en La Maatman de flair helemaal uit de aanval is. De frisse speelsters , waarvan je kunt verwachten, dat die het tempo zelfs kunnen opvoeren, zijn helemaal niet scherp. In zes minuten vergooien we de voorsprong helemaal. Dat het maar een 10-0 run voor de Eagles is, betekent in elk geval dat het nog wel een wedstrijd is.
We kunnen toch beter? En dan kunnen we ook winnen.
Hoe lang kunnen we dan vertrouwen houden? Het is weer Laura Maatman die maakt dat we dichterbij kruipen (27-29) maar de Eagles hebben besloten dat ze zich niet gewonnen gaan geven en nu is het met name nummer 7, die de baas is op het veld. Met haar en de steeds, door ons onnodig helpen, vrijstaande center lopen ze weg naar 35-27. Susanne doet eindelijk ook een duit in het zakje en het is dus nog steeds een wedstrijd, in punten tenminste. Het spelbeeld is allang naar BE gekanteld. Het wordt dan ook in weer een 10-0 run, 46-29, het grootste verschil. In de middelste 2 kwarten maken we samen 15 punten en de tegenpartij 32. Vanaf onze grootste voorsprong tot hun grootste voorsprong, een tijdsspanne van 15 minuten, is het nog schokkender: 29-6. Eat that, uilen.
Het laatste kwart gaat in met 46-32. Wie er nog in gelooft, moet denken dat we in de resterende 10 minuten meer dan 25 punten kunnen maken en de tegenpartij onder de 10 houden. Alleen in het verkondigen van dat geloof gaat al meer energie zitten, dan in het voorgaande deel van de wedstrijd. Geen fouten maken en toch durven, daar komt het nu op aan.
De eerste 2 minuten van het slotkwart gaan weer scoreloos voorbij, dan brengt Elke het verschil op 11, met een hele verre. Zij hadden nummero 6, weten we nog? Nee, ze mag schieten: 14 punten. Dan gaat Natalie's enige score erin. Hee, die doet ook nog mee. Kan het dan toch? Nee, want nummer 6 mag gewoon weer een 3 schieten en in de bucket laten we ook nog iemand helemaal open, terwijl we zelf de eenvoudigste passes weggooien of niet vangen. Nog 5 minuten en het grootste verschil staat voor de tweede keer op het bord.
Laten we niet vergeten wat er ook kan: in de volgende 3 minuten maken wij 12 punten. We stoppen de klok en BE maakt 1 van 6 vrije worpen. De laatste 2 minuten gaan in met 55-49. En dat was het dan. We scoren niet meer en de laatste 5 punten komen van hun vrije worplijn. Blackbird has spoken. Na het staartduel liggen er vooral groene veren, veel dunne uilenpoep en een paar tranen op de vloer. En ergens, daartussen, het vertrouwen in het eigen kunnen. Daar moet veel aan gepoetst worden.
woensdag, november 17, 2004
Black out voor Black Eagles
Modeltraining, je kan het ook overdrijven. De dribbelbrillen gebruiken we om meer te zien, meiden. Op den duur. Ze zijn niet erg comfortabel, dat is waar. Bij dames 3 is iemand bang om te vallen, met bril op. We hebben vastgesteld, dat dat dan over de blauwe lijnen moet zijn, want dat zijn de bovenste. Het is om vast te stellen, dat de comfortzone maar klein is en dat erdus aan de grenzen van die zone moet worden gewerkt. En inderdaad kan ook het licht uit. Een beetje een rigide vorm van modeltraining met medewerking van het Grunneger energiebedrijf.
Behalve dribbelen kun je ook prima vrije worpen oefenen. Wat is het wereldrecord geblindoekt vrije worpen schieten ook nog maar? 67 achter elkaar geloof ik. Sommigespeelsters verleggen hun grenzen nog meer: La Maatman flikkert er een stuk of duistere driepunters in.
Helpside en communicatie oefeningen moeten dan maar uitgesteld tot donderdag. Meer praten is ook niet echt comfortabel. Ik ben eigenlijk voor telepatie maar bij gebrek aan beter.....Goed omgaan met een black out hebben we in elk geval kunnen oefenen vóór de belangrijke wedstrijd tegen Black Eagles. Heel toepasselijk.
Behalve dribbelen kun je ook prima vrije worpen oefenen. Wat is het wereldrecord geblindoekt vrije worpen schieten ook nog maar? 67 achter elkaar geloof ik. Sommigespeelsters verleggen hun grenzen nog meer: La Maatman flikkert er een stuk of duistere driepunters in.
Helpside en communicatie oefeningen moeten dan maar uitgesteld tot donderdag. Meer praten is ook niet echt comfortabel. Ik ben eigenlijk voor telepatie maar bij gebrek aan beter.....Goed omgaan met een black out hebben we in elk geval kunnen oefenen vóór de belangrijke wedstrijd tegen Black Eagles. Heel toepasselijk.
zondag, november 14, 2004
wedstrijdfoto's van de uilen
Het pijltje voor bovenstaande titel is een link. De meiden zijn opvallend goed gefotografeerd, tijdens de uitwedstrijd in Landsmeer. Iemand van Probuild is er in geslaagd veel van de dynamiek van die wedstrijd vast te leggen.Uit ervaring weet ik hoe moeilijk zoiets is. Knap. Uit de foto's wordt al duidelijk, dat er hard gewerkt is. Uiteraard zijn de uiltjes vooral in verdedigende poses vastgelegd. er zijn er niet veel bij, waarin ze iets opgeven, of waarin ze heel erg verslagen lijken of kijken. Was dat beeld wel naar voren gekomen, dan had het me ook verbaasd, trouwens.
Vrij
Wat is dat een vrij weekend? We moeten allemaal wennen. Negen weken zijn we onafgebroken en intensief op sjouw geweest en dit keer stond er niets gepland. Lyet kwam met een schok tot de ontdekking: maar dan zie ik jullie 4 dagen niet!
De meiden mogen genieten en ik doe dat ook. Eigenlijk wilden we helemaal weg, maar uit lamlendigheid kwam het daar niet van. Nu stadten we zaterdag met loltrappen op roltrappen en de prachtige herfstzondag deden we het Drents boomkroonpad.
Een goede vriend van ons, een drents dichter, spreekt met boosheid over de infantilisering van de natuur, maar wij, van het Grunneger platteland, vinden het leuk. Zo heel veel moet je je er nu ook weer niet van voorstellen, het bos zelf en de speeltuin aan de voet van het pad zijn beide net zo leuk als de trekpleister zelf. Toch kopen we de kaartjes voor het eigenlijke pad. Je klimt wat, je zigzagt wat tussen de boomkruinen door over een pad dat helemaal niet aan Tarzan doet denken en je probeert wat uitzicht te bewonderen, maar zo ver je kijken kunt, alleen maar bomen. Tien minuten en een dropveter (zelf meenemen) later sta je weer met beide benen op de grond, tussen de wortels van diezelfde bomen. Ook heel mooi. De voordelen van de herfst zitten in het licht, dat ruimte krijgt tussen de takken van de eiken, de beuken en de lariksen van dit bos en in de kleuren van de laatste blaadjes aan die takken. En in de beukenootjes, natuurlijk.
En zijn de meiden het hele weekend uit m'n gedachten geweest? Nee, moet dat?
Kaj
De meiden mogen genieten en ik doe dat ook. Eigenlijk wilden we helemaal weg, maar uit lamlendigheid kwam het daar niet van. Nu stadten we zaterdag met loltrappen op roltrappen en de prachtige herfstzondag deden we het Drents boomkroonpad.
Een goede vriend van ons, een drents dichter, spreekt met boosheid over de infantilisering van de natuur, maar wij, van het Grunneger platteland, vinden het leuk. Zo heel veel moet je je er nu ook weer niet van voorstellen, het bos zelf en de speeltuin aan de voet van het pad zijn beide net zo leuk als de trekpleister zelf. Toch kopen we de kaartjes voor het eigenlijke pad. Je klimt wat, je zigzagt wat tussen de boomkruinen door over een pad dat helemaal niet aan Tarzan doet denken en je probeert wat uitzicht te bewonderen, maar zo ver je kijken kunt, alleen maar bomen. Tien minuten en een dropveter (zelf meenemen) later sta je weer met beide benen op de grond, tussen de wortels van diezelfde bomen. Ook heel mooi. De voordelen van de herfst zitten in het licht, dat ruimte krijgt tussen de takken van de eiken, de beuken en de lariksen van dit bos en in de kleuren van de laatste blaadjes aan die takken. En in de beukenootjes, natuurlijk.
En zijn de meiden het hele weekend uit m'n gedachten geweest? Nee, moet dat?
Kaj
dinsdag, november 09, 2004
Stap voor stap
We zijn op de goede weg. De wedstrijd van zondag tegen Probuild 2 was al weer een stukje beter, dan die van vrijdag jl. Op elke plek was Probuild net iets beter dan wij en zoiets levert een groeiend nadeel. Dribbelen en passen tegen een iets betere tegenstander, terwijl de aannemer ook al tegen een iets betere verdediger moet zien vrij te komen, dwingt ons steeds verder in het defensief, juist met de bal. Als je één speelster hebt, die haar tegenstander de baas is, geft zoiets de hele aanval weer ruimte. Zoéén hadden wij tegen P. robuild nietHet is dan ook geen wonder, dat we steeds heel matig scoren, niet eens 10 gemiddeld per periode.
Onze reserveoutlet moest steevast de bal opbrengen, wat eigenlijk heel goed ging. Ik had alleen verwacht, dat de scoreinbreng van onze echte guard hierdoor wat toe zou nemen, maar dat viel tegen. Hoewel ze haar aandacht duidelijk bij het vrijkomen kon hebben, kwam ze toch te weinig in schotpositie.
In de verdediging zat duidelijk progressie: door veel beter één tegen één te verdedigen en vooral door beter te anticiperen op de help, wisten we in de tweede helft veel drive's te ontregelen, wat tot een aantal 'Olsons' leidde en zelfs een enkele 24 sec overtreding.
De coach kijkt vooruit naar de eerstvolgende wedstrijd (na een overgens ook zeer welkom vrij weekend), Black Eagles tegen Groene Uilen, waar de veren in het rond zullen vliegen en waar we de ervaringen van afgelopen weekend te gelde moeten maken.
En het stond ook in de krant, dus het gaat echt gebeuren.
Onze reserveoutlet moest steevast de bal opbrengen, wat eigenlijk heel goed ging. Ik had alleen verwacht, dat de scoreinbreng van onze echte guard hierdoor wat toe zou nemen, maar dat viel tegen. Hoewel ze haar aandacht duidelijk bij het vrijkomen kon hebben, kwam ze toch te weinig in schotpositie.
In de verdediging zat duidelijk progressie: door veel beter één tegen één te verdedigen en vooral door beter te anticiperen op de help, wisten we in de tweede helft veel drive's te ontregelen, wat tot een aantal 'Olsons' leidde en zelfs een enkele 24 sec overtreding.
De coach kijkt vooruit naar de eerstvolgende wedstrijd (na een overgens ook zeer welkom vrij weekend), Black Eagles tegen Groene Uilen, waar de veren in het rond zullen vliegen en waar we de ervaringen van afgelopen weekend te gelde moeten maken.
En het stond ook in de krant, dus het gaat echt gebeuren.
zaterdag, november 06, 2004
een week, een wereld
Het was een wereld van verschil, de wedstrijd van vrijdagavond jl. in Landsmeer, vergeleken met die van vorige week.
In resultaat was de nederlaag nog groter (68-29), maar het ging met een heel andere spirit.
Vorige week mat en dom, nu werd er gestreden voor elke centimeter en werden veelal goede beslissingen genomen. En oh ja, we kwamen te kort, dat zeker. We zagen fundamenteel het beste team, waar we tot dusverre tegen gespeeld hebben. Iedereen bij Sneekhout kan stoppen, pivoteren en practisch iedereen heeft een jumpshot en de bal zit aan een touwtje. Het is niet het snelste team, maar met de fundamentals, spelinzicht, power en een niet aflatende inzet gaven ze ons elke minuut -letterlijk voorbeeldige-competitie. Maar elk verloren duel had toch een winst in zich, doordat het beleefd werd. Bewust meegemaakt en opgeslagen in de ervaringenbibliotheek. De meiden hadden weer beleving, de coach was weer aan het coachen en met deze meiden wil ik wel weer gezien worden. We kijken allemaal uit naar de rematch van zondag.
Kaj
In resultaat was de nederlaag nog groter (68-29), maar het ging met een heel andere spirit.
Vorige week mat en dom, nu werd er gestreden voor elke centimeter en werden veelal goede beslissingen genomen. En oh ja, we kwamen te kort, dat zeker. We zagen fundamenteel het beste team, waar we tot dusverre tegen gespeeld hebben. Iedereen bij Sneekhout kan stoppen, pivoteren en practisch iedereen heeft een jumpshot en de bal zit aan een touwtje. Het is niet het snelste team, maar met de fundamentals, spelinzicht, power en een niet aflatende inzet gaven ze ons elke minuut -letterlijk voorbeeldige-competitie. Maar elk verloren duel had toch een winst in zich, doordat het beleefd werd. Bewust meegemaakt en opgeslagen in de ervaringenbibliotheek. De meiden hadden weer beleving, de coach was weer aan het coachen en met deze meiden wil ik wel weer gezien worden. We kijken allemaal uit naar de rematch van zondag.
Kaj
dinsdag, november 02, 2004
lichtpuntjes...
Zesendertig uur, zolang duurt een sterke negatieve ervaring. Dat heb ik wel eens ergens gelezen en zo is ook míjn ervaring. Vanochtend is weer een nieuwe dag aangebroken en ik kan weer vooruit kijken. Hoe zorgen we nu, dat duidelijk blijft, dat het zo niet goed was en iedereen ook weet wat de eerste stap naar verbetering is? En die ook wil zetten?
Ik verwacht, dat we van deze wedstrijd echt wat gaan leren.
De video zal zorgen voor een verduidelijking van het zelfbeeld. We kunnen zien wat er fout ging en wat voor indruk het spel op de toeschouwers (en, heel belangrijk, de medespeelsters!) zal hebben gemaakt. Wat voor verhaal vertelt het lichaam? Hoe graag willen we goed passen (aanspelen, niet afspelen) en rebounden. Waar kijken we naar als de bal onderweg is naar de basket? Hoe overtuigend klinkt een aanmoediging, een yell? A picture paints a thousand words et c'est le ton, qui fait la musique. En er zijn een heleboel situaties, foute, maar ook goede aan te wijzen, waardoor de benadrukte spelwijze duidelijk kan worden gemaakt. Echt coachen, dus, lijkt me fijn.
En dan slaan we de weg naar boven wel weer in.
Er waren ook wel lichtpuntjes waar te nemen, nadat onze ogen wat gewend zijn aan het duister.
Iris had toch maar weer een DDouble en scoorde tegen een behoorlijk % en al kafferde ik haar ook uit om die twee lelijke missers op rij, het waren haar enige missers.
Individueel kan ik wel meer dingen aanwijzen, maar dat doe ik wel op een andere plaats..
Ik verwacht, dat we van deze wedstrijd echt wat gaan leren.
De video zal zorgen voor een verduidelijking van het zelfbeeld. We kunnen zien wat er fout ging en wat voor indruk het spel op de toeschouwers (en, heel belangrijk, de medespeelsters!) zal hebben gemaakt. Wat voor verhaal vertelt het lichaam? Hoe graag willen we goed passen (aanspelen, niet afspelen) en rebounden. Waar kijken we naar als de bal onderweg is naar de basket? Hoe overtuigend klinkt een aanmoediging, een yell? A picture paints a thousand words et c'est le ton, qui fait la musique. En er zijn een heleboel situaties, foute, maar ook goede aan te wijzen, waardoor de benadrukte spelwijze duidelijk kan worden gemaakt. Echt coachen, dus, lijkt me fijn.
En dan slaan we de weg naar boven wel weer in.
Er waren ook wel lichtpuntjes waar te nemen, nadat onze ogen wat gewend zijn aan het duister.
Iris had toch maar weer een DDouble en scoorde tegen een behoorlijk % en al kafferde ik haar ook uit om die twee lelijke missers op rij, het waren haar enige missers.
Individueel kan ik wel meer dingen aanwijzen, maar dat doe ik wel op een andere plaats..
maandag, november 01, 2004
coachen of?
Baros is voorlopig officieus studenten kampioen. De Uilen boden na een goede eerste periode geen noemenswaardige tegenstand. Zelfs de yell's waren mat. Alle losse ballen voor de ervarener Rotterdamsen, die gewoon veel balvaster waren, fitter en slimmer oogden. Een paar cijfers: wij 19 steals, zij 30. Wij 10 aanvalsrebounds, zij 17. Baros nam alleen maar goede schoten waar ze 43% van maakten. Wij schoten maar 30%, wat dan ook erg te danken was aan onze schotkeuze.
Bovendien had deze coach nog al problemen met de teleurstellende ontwikkeling van het begrip voor het spel, bij z'n eigen meiden. Terwijl we in de goede eerste periode (17-14) steeds scoorden door goed te penetreren, lieten we dat in de tweede (9-26) volkomen achterwege. Nu schoten we driepunters, zonder eerst de verdediging te hebben laten bewegen. Keer op keer lieten we ons verrassen door een simpel cross-screen in de bucket, waar ook steeds dezelfde speelster ( no 10, Stolk) uit scoorde. We verzuimden de 1 tegen 1 te pakken als dat kon en verzuimden de aanval breed te houden.
Het is moeilijk coachen als de coachees niet voldoende geprikkeld zijn.
Alleen maar roepen, dat het harder moet is geen coachen.
De video zal wel een duidelijk beeld geven van de tekortkomingen in deze wedstrijd. Die gaan we dus ook maar uitgebreid bekijken.....
Kaj
Bovendien had deze coach nog al problemen met de teleurstellende ontwikkeling van het begrip voor het spel, bij z'n eigen meiden. Terwijl we in de goede eerste periode (17-14) steeds scoorden door goed te penetreren, lieten we dat in de tweede (9-26) volkomen achterwege. Nu schoten we driepunters, zonder eerst de verdediging te hebben laten bewegen. Keer op keer lieten we ons verrassen door een simpel cross-screen in de bucket, waar ook steeds dezelfde speelster ( no 10, Stolk) uit scoorde. We verzuimden de 1 tegen 1 te pakken als dat kon en verzuimden de aanval breed te houden.
Het is moeilijk coachen als de coachees niet voldoende geprikkeld zijn.
Alleen maar roepen, dat het harder moet is geen coachen.
De video zal wel een duidelijk beeld geven van de tekortkomingen in deze wedstrijd. Die gaan we dus ook maar uitgebreid bekijken.....
Kaj
zaterdag, oktober 30, 2004
voorbeeld
Afgelopen vrijdag hebben Peter en ik weer eens meegedaan in het partijtje. Voor mij was een kwartier basketball lang geleden. Ik hou niet van vrijblijvende partijtjes: het is om te winnen, zou Hein Gerd Triemstra zeggen.
Het is lastig een goed voorbeeld te geven. Vooral qua communicatie konden de meiden wel wat inspiratie gebruiken, maar zo heel veel asem heb ik nu ook weer niet beschikbaar als de benen ook ongewend hard moeten werken. In de aanval weet ik ook weer hoe makkelijk het is om dingen te forceren: bij veel passes werd de wens de vader van de turnover. Ik begrijp onze guards weer wat beter.
Toch een nuttige training dus, speciaal ook voor de coaches. En niet alleen door de lichamelijke oefening. Bedankt, meiden.
Kaj
Het is lastig een goed voorbeeld te geven. Vooral qua communicatie konden de meiden wel wat inspiratie gebruiken, maar zo heel veel asem heb ik nu ook weer niet beschikbaar als de benen ook ongewend hard moeten werken. In de aanval weet ik ook weer hoe makkelijk het is om dingen te forceren: bij veel passes werd de wens de vader van de turnover. Ik begrijp onze guards weer wat beter.
Toch een nuttige training dus, speciaal ook voor de coaches. En niet alleen door de lichamelijke oefening. Bedankt, meiden.
Kaj
vrijdag, oktober 29, 2004
Studentenkampioenschap
Zondag treft Groene Uilen Baros. Baros is de studentenclub van de Erasmus Universiteit. Omdat er verder geen landelijk spelende studentenploegen zijn, gaat het dus zondag om het NBB-studentenkampioenschap clubteams. Ik ben natuurlijk wel benieuwd naar het aantal studenten, dat bij Baros speelt. Rotterdam heeft ook met inbreng uit andere clubs vaak moeite om een GNSK team op de been te bengen. Meestal is dat een veeg teken voor het aantal echte studenten van een promotiedivisieteam. Omdat zij er vorig jaar ook al bij waren, zijn de Rotterdamsen favoriet. Voor de Groninger Studentes (en ondersteuning) wordt het echter tijd voor een overwinning. En een eerste stap naar het studentenkampioenschap van Nederland. Uilen staat voorlopig tweede in die kleine competitie.
Splitting the coach
Je blijft toch nieuwsgierig hoe het verder gaat met zo'n bekertoernooi, al lig je er dan uit. Tegen Lieshout hebben we vorige week gezegd, dat ze maar moesten winnen, dan hebben we in elk geval van de bekerwinnaar verloren. Ze hebben wel kans om nog een ronde verder te komen, maar ook een probleempje.
Bij de loting voor de tweede ronde is Lieshout namelijk gekopeld aan Boxtel. Dat is niet zo ver als Groningen, dat scheelt. Alleen hebben we dit seizoen al wel vastgesteld, dat beide teams het met dezelfde coach moeten doen. En hoe goed de beide clubs ook om de tafel hebben gezeten, in dit soort gevallen voorziet hun afspraak niet.
Ik zet m'n geld op Lieshout, maar ben benieuwd hoeze dit oplossen.
Bij de loting voor de tweede ronde is Lieshout namelijk gekopeld aan Boxtel. Dat is niet zo ver als Groningen, dat scheelt. Alleen hebben we dit seizoen al wel vastgesteld, dat beide teams het met dezelfde coach moeten doen. En hoe goed de beide clubs ook om de tafel hebben gezeten, in dit soort gevallen voorziet hun afspraak niet.
Ik zet m'n geld op Lieshout, maar ben benieuwd hoeze dit oplossen.
zondag, oktober 24, 2004
klasseverschil
Waarom is dat eigenlijk? vraagt mijn levensvriendin. Dat de promotiedivisieclubs tegen eredivisie spelen voor de beker, bedoelt ze. Wij verliezen met ruim zestig immers, volstrekt kansloos, dus. Eh tjsa, goede ervaring, weet je wat er aan schort, enzo.
Nieuwsgierig duik ik in de andere uitslagen. Het is waar: bij voetbal is er nog wel eens een verrassing mogelijk, bij ons soort veel-punten-sporten is het volslagen duidelijk. De regeling, die ik me uit een behoorlijk grijs verleden nog kan herinneren, waarbij de ploeg uit de lagere divisie, per klasse 10 of 20 punten kado kreeg, is allang verlaten.
Ik vergelijk ons maar even met andere modale of lage promotiedivisieclubs, die tegen betere eredivisionisten opboksen:
Baros verliest met 71 van Binnenland,
Batouwe met 58 van Tudo,
Black Eagles met 77 van Perik, het is allemaal vergelijkbaar.
Onderste helft eredivisie tegen betere promotieploegenlevert een ander beeld op. Niet dat het echt spannend geweest zal zijn maar toch: Hoofddorp tegen Grasshoppers; 31 verschil, is nog afzienbaar en Cangeroes gaat zeker niet af met 23 tegen Leiderdorp . Binnenland 2 spant de kroon van de underdogs: een verschil van slechts 24 tegen Den Helder lijkt dan al heel andere koek.
We spelen een duidelijk spel, zoveel is zeker. mijn eerste antwoord was best voldende: dan weet je wat je tekort komt.
Nieuwsgierig duik ik in de andere uitslagen. Het is waar: bij voetbal is er nog wel eens een verrassing mogelijk, bij ons soort veel-punten-sporten is het volslagen duidelijk. De regeling, die ik me uit een behoorlijk grijs verleden nog kan herinneren, waarbij de ploeg uit de lagere divisie, per klasse 10 of 20 punten kado kreeg, is allang verlaten.
Ik vergelijk ons maar even met andere modale of lage promotiedivisieclubs, die tegen betere eredivisionisten opboksen:
Baros verliest met 71 van Binnenland,
Batouwe met 58 van Tudo,
Black Eagles met 77 van Perik, het is allemaal vergelijkbaar.
Onderste helft eredivisie tegen betere promotieploegenlevert een ander beeld op. Niet dat het echt spannend geweest zal zijn maar toch: Hoofddorp tegen Grasshoppers; 31 verschil, is nog afzienbaar en Cangeroes gaat zeker niet af met 23 tegen Leiderdorp . Binnenland 2 spant de kroon van de underdogs: een verschil van slechts 24 tegen Den Helder lijkt dan al heel andere koek.
We spelen een duidelijk spel, zoveel is zeker. mijn eerste antwoord was best voldende: dan weet je wat je tekort komt.
Northern Dutch Basketball Camp
Eindelijk waren de bondscoaches bekomen van hun drukte in de maanden augustus en september en eindelijk is de balans opgemaakt van het NDBC van afgelopen zomer. Een boel enthousiasme samen aan tafel. Nederland heeft weer een beetje smoel in Europa en ondanks de inzet van Glenn en Hans daarbij, was ook het NDBC een succes.
We gaan het dus weer doen in 2005. Weer in Haren en weer, ongeacht het programma van het Nederlands mannenteam, ergens in begin augustus.
Een definitieve datum wordt de komende week geprikt.
En dan zijn we er, voor het eerst in jaren eens mooi vroeg bij en hoeft dus niemand meer een smoes te hebben, dat ze al een vakantie hebben geboekt.
Jammer dat Bud Greer er naar alle waarschijnlijkheid niet bij zal zijn; hij gaat terug naar de States, om graduate assistant te worden bij z'n oude school. We zullen hem missen, maar een goed kamp wordt het toch!
Kaj
We gaan het dus weer doen in 2005. Weer in Haren en weer, ongeacht het programma van het Nederlands mannenteam, ergens in begin augustus.
Een definitieve datum wordt de komende week geprikt.
En dan zijn we er, voor het eerst in jaren eens mooi vroeg bij en hoeft dus niemand meer een smoes te hebben, dat ze al een vakantie hebben geboekt.
Jammer dat Bud Greer er naar alle waarschijnlijkheid niet bij zal zijn; hij gaat terug naar de States, om graduate assistant te worden bij z'n oude school. We zullen hem missen, maar een goed kamp wordt het toch!
Kaj
lieshout
De meiden van Lieshout waren mooi op tijd. Hun coach Ron Heestermans, wist goed de weg want die had ons al eerder bezocht met het team van JRC.
Lieshout steunde erg op hun Amerikaanse Stephanie Lynn Jones, die echter goed bereikt werd, met name door guard Gwen Weeldenburg. Beiden speelden met een indrukwekkende intensiteit. Helaas was er erg weinig publiek, nog haast het meest gasten uit Brabant. Zonder Natalie en zonder Margreet speelden we een heel goed eerste kwart. Weliswaar scoorden we slechts 11 punten, en duurde het vijf minuten voor onze eerste score( een 4pt play van Laura Hannivoort) , maar we kregen er ook maar 14 tegen, we zaten goed bij de rebounds en we konden het tempo volgen. Aan het eind van het kwart kwamen we bijna langszij.
In het tweede kwart wisten we onze aanval te verbeteren, met een hele serie open kansen tegen de press van Lieshout, maar we leverden ook meer in en kregen maar liefst 31 punten tegen.
In de tweede helft was het helemaal over. Het focusemmertje was helemaal leeg en de meiden van Lieshout bleven er bewonderswaardig voor gaan. Vooral Weeldenburgs duik met gevaar voor eigen leden om een bal binnen te houden, bij een voorsprong van zestig punten, zal nog wel even op m'n netvlies blijven.
Er was genoeg om zout op te leggen, zeker in de 3e en 4e periode, maar de eerste periode moeten we ook maar niet vergeten. Ik was echt trots op de meiden. Als we dat niveau over een paar maandjes een hele wedstrijd vol kunnen houden, dan gaan we zeker wedstrijden winnen.
En dan is het tijd voor de volgende stap: het niveau twee wedstrijden vasthouden, enzovoort.
Kaj
Lieshout steunde erg op hun Amerikaanse Stephanie Lynn Jones, die echter goed bereikt werd, met name door guard Gwen Weeldenburg. Beiden speelden met een indrukwekkende intensiteit. Helaas was er erg weinig publiek, nog haast het meest gasten uit Brabant. Zonder Natalie en zonder Margreet speelden we een heel goed eerste kwart. Weliswaar scoorden we slechts 11 punten, en duurde het vijf minuten voor onze eerste score( een 4pt play van Laura Hannivoort) , maar we kregen er ook maar 14 tegen, we zaten goed bij de rebounds en we konden het tempo volgen. Aan het eind van het kwart kwamen we bijna langszij.
In het tweede kwart wisten we onze aanval te verbeteren, met een hele serie open kansen tegen de press van Lieshout, maar we leverden ook meer in en kregen maar liefst 31 punten tegen.
In de tweede helft was het helemaal over. Het focusemmertje was helemaal leeg en de meiden van Lieshout bleven er bewonderswaardig voor gaan. Vooral Weeldenburgs duik met gevaar voor eigen leden om een bal binnen te houden, bij een voorsprong van zestig punten, zal nog wel even op m'n netvlies blijven.
Er was genoeg om zout op te leggen, zeker in de 3e en 4e periode, maar de eerste periode moeten we ook maar niet vergeten. Ik was echt trots op de meiden. Als we dat niveau over een paar maandjes een hele wedstrijd vol kunnen houden, dan gaan we zeker wedstrijden winnen.
En dan is het tijd voor de volgende stap: het niveau twee wedstrijden vasthouden, enzovoort.
Kaj
vrijdag, oktober 22, 2004
coach en wee
Cangeroes uit
Het was geen onverdeeld genoegen om in Utrecht te zijn.
Natuurlijk hoefden we niet zo nodig te winnen van deze (sub)topper, maar een iets beter slot van de tweede helft was wel fijn geweest. In 4 minuten tijd glippen de springerige buideldieren van 24-19 naar 36-19. Coach boos. In de pauze besluit het team, na een indringend groepsgesprek, coach en zichzelf niet langer teleur te stellen. Met de verschillen, die in de tweede helft blijven bestaan, valt best te leven.
Zorgwekkend is het vele onnodige balverlies. het is vooral jammer van al die kansen, die we nu niet krijgen om goede, want leerzame andere ervaringen op te doen.
Wel heel aardig zijn al die bekenden, die ik opeens weer tegen het lijf loop. Sommigen had ik verwacht: M'n oude teamgenoot en tegenstander Dirk Neuhaus en oud pupil en steevast gemiste danspartner Martine Van Gils had ik verwacht. Dat ik nog zoveel andere mensen tegenkwam (Niek, Jeroen, Edwin, Esther en Ellen) maakte het extra gezellig.
Ook leuk was de ANWB man, die geheel ons belangeloos matste bij het verwisselen van de klapband die het busje bij Joure opliep. Hij hoefde dat niet te doen, en dus was ik erg dankbaar voor de charme van de meiden, die maakte dat hij het ook nog met plezier deed.
Het was geen onverdeeld genoegen om in Utrecht te zijn.
Natuurlijk hoefden we niet zo nodig te winnen van deze (sub)topper, maar een iets beter slot van de tweede helft was wel fijn geweest. In 4 minuten tijd glippen de springerige buideldieren van 24-19 naar 36-19. Coach boos. In de pauze besluit het team, na een indringend groepsgesprek, coach en zichzelf niet langer teleur te stellen. Met de verschillen, die in de tweede helft blijven bestaan, valt best te leven.
Zorgwekkend is het vele onnodige balverlies. het is vooral jammer van al die kansen, die we nu niet krijgen om goede, want leerzame andere ervaringen op te doen.
Wel heel aardig zijn al die bekenden, die ik opeens weer tegen het lijf loop. Sommigen had ik verwacht: M'n oude teamgenoot en tegenstander Dirk Neuhaus en oud pupil en steevast gemiste danspartner Martine Van Gils had ik verwacht. Dat ik nog zoveel andere mensen tegenkwam (Niek, Jeroen, Edwin, Esther en Ellen) maakte het extra gezellig.
Ook leuk was de ANWB man, die geheel ons belangeloos matste bij het verwisselen van de klapband die het busje bij Joure opliep. Hij hoefde dat niet te doen, en dus was ik erg dankbaar voor de charme van de meiden, die maakte dat hij het ook nog met plezier deed.
donderdag, oktober 21, 2004
beker
Als we nu niet waren gepromoveerd, waren we in een Minnie Mouse competitie terecht gekomen (met wel leuke tegenstanders, trouwens; op dit moment winnen we nog niet van de Shadows. Nog lang niet, bleek dinsdag)
In elk geval hadden we dan wel aan de beker deelgenomen, in het kader van het tegenstanders opzoeken. Hadden we dan ook Lieshout geloot?
Het is fijn dat we thuis mogen en leuk om te vergelijken met de oefenwedstrijd tegen MPC Tudo, van het voorseizoen. (uitslag zo'n 100-40). Niks om echt over in angst te zitten, normaal staat er niets op het spel. Gaan voor elke bal. Elk succes is meegenomen. Als we maar niet verliezen en er niet beter van worden.
15.00 uur Struikhal.
Kaj
In elk geval hadden we dan wel aan de beker deelgenomen, in het kader van het tegenstanders opzoeken. Hadden we dan ook Lieshout geloot?
Het is fijn dat we thuis mogen en leuk om te vergelijken met de oefenwedstrijd tegen MPC Tudo, van het voorseizoen. (uitslag zo'n 100-40). Niks om echt over in angst te zitten, normaal staat er niets op het spel. Gaan voor elke bal. Elk succes is meegenomen. Als we maar niet verliezen en er niet beter van worden.
15.00 uur Struikhal.
Kaj
weblog
Oh,ja, ik ben dus begonnen, vol goede moed, met het neerslaan van opwellingen, die meestal met basketball te maken zullen hebben.
Maar misschien ook wel eens met iets anders, het leven is tenslotte een mooie metafoor voor basketball:
In Nijmegen heeft Groen Links ervoor gezorgd, dat oversized speelgoed auto's ongewenst zijn in de binnenstad. Een lovenswaardig initiatief, met een totaal verkeerde uitvoering: een parkeer verbod voor de PCHooftstraat-pa(n)tserwagens, die vies en gevaarlijk zijn als ze rijden, is natuurlijk een slip of the tongue. Bedoeld (want effectief) is een parkeergebod!
Maar misschien ook wel eens met iets anders, het leven is tenslotte een mooie metafoor voor basketball:
In Nijmegen heeft Groen Links ervoor gezorgd, dat oversized speelgoed auto's ongewenst zijn in de binnenstad. Een lovenswaardig initiatief, met een totaal verkeerde uitvoering: een parkeer verbod voor de PCHooftstraat-pa(n)tserwagens, die vies en gevaarlijk zijn als ze rijden, is natuurlijk een slip of the tongue. Bedoeld (want effectief) is een parkeergebod!
Abonneren op:
Posts (Atom)