Het is natuurlijk al weer een poosje geleden. Maar wat was het mooi om Tuitert voor zijn race op het bankje te zien zitten en de race alvast te zien doen. Elke slag maakte hij in zijn hoofd en met zijn hoofd. Ik had hier net zo graag en lang naar willen kijken als naar de werkelijke slagen, die -voor mij in elk geval verrassend- tot goud leidden.
De visualisatie van dit soort mannen duurt bijna exact zo lang als de werkelijke race. Ik heb Wennemars wel eens getimed zien worden op de totale beleving. Dat klopt. Natuurlijk is dat ook belangrijk. Je kijkt omhoog na dat je over de streep bent gekomen en dan staat er ook 1. Tuitert. NED op het bord. Gianni Romme schijnt voor dit soort dingen te realistisch te zijn geweest, als schaatser in elk geval. Hij kon niet visualiseren zonder misslagen, die hoorden nu eenmaal bij hem.
Dat brengt me meteen bij een ander hoogtepunt. Ook dat gaat over focus. Romme's pupil Anni valt over de streep in de ploegachtervolging maar kan de tegenwoordigheid van geest opbrengen om haar voet naar voren te schoppen, wat de Duitsers net in de finale brengt. Ik denk niet dat ze dat gevisualiseerd heeft, van te voren. Mooi was dat.
En op het minst hoge punt wil ik niet te diep ingaan. Zoiets is weer aanleiding tot andere hoogtepunten: Zie dominee Gremdaat en zie, nog mooier, de foto op de voorpagina van de Volkskrant een dag later. Als je die niet meer hebt, kom je maar bij ons op de koelkast kijken. Wij doen hem nog lang niet weg.
zondag, februari 28, 2010
zondag, februari 21, 2010
aanwaaien
Soms komt er zomaar iets aanwaaien waar je je vervolgens even op uit kunt leven...
Een heel kleinfilmpje over aanwaaien op Youtube als je een dikke minuut hebt en even wilt klikken op de titel...
Marc Tuitert is het zeker niet komen aanwaaien. Vertelde vanochtend aan Pelle, dat Tuitert (waar hij nog nooit van gehoord had...) ongeveer Europees kampioen was, toen Pelle werd geboren. En vanaf toen eigenlijk gevochten heeft met alle omstandigheden.
Uit het onvolprezen boek "Effect", dat Johann Olov Koss heeft geschreven met twee Noorse sportpsychologes, heb ik geleerd dat ook schaatsers aan teamwork kunnen doen. Ze moeten dan van tevoren tot het commitment bereid zijn, dat ze elkaar zoveel mogelijk beter willen maken. Zelfs als betekent: beter dan jezelf. Maar schaatsen is wel een individuele sport. Een overwinning in een wielerwedstrijd is ongeveer zoiets als het beslissende doelpunt maken voor de ploeg.
Als Kuipers en Groothuis niet balen zijn het geen topsporters als ze het wel doen zijn het niet de echte teamgenoten volgens de wet van Koss. Maar wat is uiteindelijk belangrijker? Het team of de ploeggenoot? Als zij oprecht blij kunnen zijn voor de persoon van Tuitert, die zoveel aan hun te danken heeft, zijn zij ook winnaars.
Een heel kleinfilmpje over aanwaaien op Youtube als je een dikke minuut hebt en even wilt klikken op de titel...
Marc Tuitert is het zeker niet komen aanwaaien. Vertelde vanochtend aan Pelle, dat Tuitert (waar hij nog nooit van gehoord had...) ongeveer Europees kampioen was, toen Pelle werd geboren. En vanaf toen eigenlijk gevochten heeft met alle omstandigheden.
Uit het onvolprezen boek "Effect", dat Johann Olov Koss heeft geschreven met twee Noorse sportpsychologes, heb ik geleerd dat ook schaatsers aan teamwork kunnen doen. Ze moeten dan van tevoren tot het commitment bereid zijn, dat ze elkaar zoveel mogelijk beter willen maken. Zelfs als betekent: beter dan jezelf. Maar schaatsen is wel een individuele sport. Een overwinning in een wielerwedstrijd is ongeveer zoiets als het beslissende doelpunt maken voor de ploeg.
Als Kuipers en Groothuis niet balen zijn het geen topsporters als ze het wel doen zijn het niet de echte teamgenoten volgens de wet van Koss. Maar wat is uiteindelijk belangrijker? Het team of de ploeggenoot? Als zij oprecht blij kunnen zijn voor de persoon van Tuitert, die zoveel aan hun te danken heeft, zijn zij ook winnaars.
vrijdag, februari 19, 2010
Yekaterina
Nu we toch over de voormalige Sovjet Unie hebben: Als je Yekaterina googlet, krijg je te lezen dat dit een heel "uncommon" vrouwennaam is (US census)
Gewoon Katharina eigenlijk. In het voormalige oostblok en inmiddels in Vancouver denken ze daar heel anders over! Van de vier Russische deelneemster aan de 1000 meter heet er eentje Olga. Dat kun je verwachten. Maar dat de andere drie (!) allemaal Yekaterina heten vind ik wel bijzonder.
En dan is er ook nog een Kazachse met precies dezelfde voornaam en nog een Poolse Katarzina.
Wist je dat er in de voormalige Sovjet Unie, in de Oeral, een plaats ligt die Jekaterinenburg (Екатеринбург) heet? (Tegenwoordig, dan. Ik heb op school geleerd dat het Sverdlovsk heette. Er zijn dus ongetwijfeld Yekaterinas, die in Sverlovsk geboren zijn maar graag Екатеринбург op hun bul willen...) Universiteit is daar ook. Alles. Moderne stad, alleen wat te ver weg.. Zouden ze ook een ijsbaan hebben?
De snelste Yekaterina werd 11e, gisternacht.
Gewoon Katharina eigenlijk. In het voormalige oostblok en inmiddels in Vancouver denken ze daar heel anders over! Van de vier Russische deelneemster aan de 1000 meter heet er eentje Olga. Dat kun je verwachten. Maar dat de andere drie (!) allemaal Yekaterina heten vind ik wel bijzonder.
En dan is er ook nog een Kazachse met precies dezelfde voornaam en nog een Poolse Katarzina.
Wist je dat er in de voormalige Sovjet Unie, in de Oeral, een plaats ligt die Jekaterinenburg (Екатеринбург) heet? (Tegenwoordig, dan. Ik heb op school geleerd dat het Sverdlovsk heette. Er zijn dus ongetwijfeld Yekaterinas, die in Sverlovsk geboren zijn maar graag Екатеринбург op hun bul willen...) Universiteit is daar ook. Alles. Moderne stad, alleen wat te ver weg.. Zouden ze ook een ijsbaan hebben?
De snelste Yekaterina werd 11e, gisternacht.
donkerpaarse krokodil
Ik mag wekelijks aanzitten bij het afdelingsoverleg van de afdeling Algemene Bestuurlijke en Juridische Zaken. Daar val ik logistiek onder en je steekt er wat van op. Vaak iets nuttigs en soms iets waar de haren je van overeind gaan staan.
Waar regels worden gemaakt en gehanteerd drijft af en toe een paarse krokodil voorbij:
Er bestaat een centraal loket waar je je in moet schrijven voor wat voor studie dan ook. Studielink. Studielink beheert vervolgens je gegevens tot je een diploma krijgt. Als een tijger haar jongen mag je wel zeggen. Als er iets aan de ene kant in komt, kun je er zeker van zijn dat het er precies zo uitkomt aan de andere kant.
Je zou zeggen dat het handig is, dat je dan bij de ingang ook vaststelt wat voor data binnenkomt. Zeker wat voor te zeggen maar beslist niet altijd.
Als je in de Sovjet Unie of in Opper Volta geboren bent, bestaat dat land niet meer. Je geboorteplaats ligt dan in Oekraine of in Burkina Faso. Hoe logisch is het dat je zo'n geupdate landaanduiding op je bul wilt? Kan niet, zeggen de datasluizers van Studielink. Dat huidige land komt niet in de gegevens voor, dus het komt er ook niet uit. Kunnen we de eenentwintigste eeuw dan niet een beetje omarmen, zolangzamerhand en doen alsof Kroatie bestaat? Helaas: Niet over te praten; protocol is protocol. Als ons verzoek om nadere gegevens over een afgestudeerde geen gehoor vindt bij de niet langer in functie zijnde apparatskis van de Sovjet Unie, dan is dat jammer maar aan de uitvoering van het protocol zal het zeker niet liggen. Eigenlijk mag ook alleen je babyfoto op je paspoort, immers.
Waar regels worden gemaakt en gehanteerd drijft af en toe een paarse krokodil voorbij:
Er bestaat een centraal loket waar je je in moet schrijven voor wat voor studie dan ook. Studielink. Studielink beheert vervolgens je gegevens tot je een diploma krijgt. Als een tijger haar jongen mag je wel zeggen. Als er iets aan de ene kant in komt, kun je er zeker van zijn dat het er precies zo uitkomt aan de andere kant.
Je zou zeggen dat het handig is, dat je dan bij de ingang ook vaststelt wat voor data binnenkomt. Zeker wat voor te zeggen maar beslist niet altijd.
Als je in de Sovjet Unie of in Opper Volta geboren bent, bestaat dat land niet meer. Je geboorteplaats ligt dan in Oekraine of in Burkina Faso. Hoe logisch is het dat je zo'n geupdate landaanduiding op je bul wilt? Kan niet, zeggen de datasluizers van Studielink. Dat huidige land komt niet in de gegevens voor, dus het komt er ook niet uit. Kunnen we de eenentwintigste eeuw dan niet een beetje omarmen, zolangzamerhand en doen alsof Kroatie bestaat? Helaas: Niet over te praten; protocol is protocol. Als ons verzoek om nadere gegevens over een afgestudeerde geen gehoor vindt bij de niet langer in functie zijnde apparatskis van de Sovjet Unie, dan is dat jammer maar aan de uitvoering van het protocol zal het zeker niet liggen. Eigenlijk mag ook alleen je babyfoto op je paspoort, immers.
maandag, februari 15, 2010
kopwerk
Hebt u dat ook wel eens? Je fietst en door een vork in de weg, of door een kruispunt komt er een andere fietser op je pad. Vaak. Natuurlijk.
Ik wou het even hebben over het gevoel dat je daar soms bij krijgt: de persoon fietst ongeveer even hard als jij. Je komt echt in het wiel te zitten en gaat even hard. Wat gaat er door je heen? Wil je wel in het wiel van een wildvreemde zitten? Harder dan maar? Langzamer?
Met enige interne overredingskracht heb ik mezelf zover gekregen, dat ik precies net zo hard blijf doorfietsen als ik wil. Vandaag dus toevallig constant in het wiel van een andere weggebruiker. Dat is eerst even een kwestie van analyseren, dan concentreren op een zekere cadans en na een paar honderd meter denk ik er niet eens meer bij na.
De gedachten die nu mijn brein weer vullen worden deze ochtend echter opgepikt door mijn voorganger. Hij heeft blijkbaar last van me. Ben ik er net af, dat je op zo'n manier hinderlijk kunt volgen...In harder heeft de fietser geen zin maar in verder kopwerk ook niet. Hij houdt dus in en gebaart driftig met zijn linkerhand dat ik erlangs moet.
Weer wakker geschud uit mijn gedachten en weer betrokken bij mijn medemensen vraag ik vriendelijk en met een lach of ik even kopwerk zal doen.
Aardig voor de Pas op: Aardig campagne: de kopwerker.
Mijn medemens heeft geen behoefte aan mijn inspanningen en maakt dat duidelijk. OK, denk ik en we vervolgen onze weg. In dezelfde richting en exact hetzelfde tempo. Mijn wereldbeeld klopt weer.
Ik wou het even hebben over het gevoel dat je daar soms bij krijgt: de persoon fietst ongeveer even hard als jij. Je komt echt in het wiel te zitten en gaat even hard. Wat gaat er door je heen? Wil je wel in het wiel van een wildvreemde zitten? Harder dan maar? Langzamer?
Met enige interne overredingskracht heb ik mezelf zover gekregen, dat ik precies net zo hard blijf doorfietsen als ik wil. Vandaag dus toevallig constant in het wiel van een andere weggebruiker. Dat is eerst even een kwestie van analyseren, dan concentreren op een zekere cadans en na een paar honderd meter denk ik er niet eens meer bij na.
De gedachten die nu mijn brein weer vullen worden deze ochtend echter opgepikt door mijn voorganger. Hij heeft blijkbaar last van me. Ben ik er net af, dat je op zo'n manier hinderlijk kunt volgen...In harder heeft de fietser geen zin maar in verder kopwerk ook niet. Hij houdt dus in en gebaart driftig met zijn linkerhand dat ik erlangs moet.
Weer wakker geschud uit mijn gedachten en weer betrokken bij mijn medemensen vraag ik vriendelijk en met een lach of ik even kopwerk zal doen.
Aardig voor de Pas op: Aardig campagne: de kopwerker.
Mijn medemens heeft geen behoefte aan mijn inspanningen en maakt dat duidelijk. OK, denk ik en we vervolgen onze weg. In dezelfde richting en exact hetzelfde tempo. Mijn wereldbeeld klopt weer.
zondag, februari 14, 2010
season high
And six out of seven players in double figures. Nummer 4 ontmoet nummer 2 en wint met 87-48. Goede zaken deed vooral koploper Uilen 3, dat nu nog 1 overwinning van het kampioenschap af is.
We begonnen met zeven tegen zeven. Janne-Marlies deed weer eens mee en was, ondanks lichte brakte toch erg prettig om er bij te hebben. Haar tanden bleven dit keer op hun plaats.
We begonnen slordig. Steals pakken en snel naar de andere kant en daar maar wat proberen. Toen het na 5 minuten nog steeds 2-2 was bracht een time out even rust. Toen we daarna wel een paar keer scoorden bleek de moeite die de tegenstander had met de full court press. Ze slaagden er bijna aldoor in de bal in bounds te krijgen maar waren op de andere helft vervolgens de kluts behoorlijk kwijt. En de Moestasjmeiden waren gretig en hadden de handen op de juiste plaats. Hoewel we weinig kunnen oefenen met de press, gaat iedereen hem toch steeds beter snappen en misschien wel het belangrijkste: iedereen vertrouwt op het effect ervan. Onze tegenpartij vandaag ook: Een grove schatting gaat toch wel in de richting van 40+ steals uit press situaties.
Groene Ster had eigenlijk maar twee perioden dat ze echt tegenstand konden bieden: in het laatste stuk van de eerste helft kwamen ze weer terug tot 6, na eerder 12 achter gestaan te hebben. Het tweede kwart ging met 20-20 gelijk op.
De coach was wel blij met 33 punten bij rust. Na rust sprongen we meteen door naar tien punten voor in de tweede minuut en naar 24 in de zesde. in 1 kwart 25 punten uitlopen is ons in elk geval niet vaak gegeven. Ik denk dan ook dat de 34-9 van het derde kwart een record is.
In het laatste kwart, bij een gelopen race, wisten de dames uit leeuwarden het netje ook nog een paar keer te vinden. Dat was het dan ook. Auch in der Hoehe verdient, zeggen onze oosterburen.
Wat zal iedereen lekker gespeeld hebben: Esther met 22 punten (al stond haar relatie met de coach wel even op springen door wat ze er niet in gooide....het is weer bijgelegd. In een relatie moet je soms wel eens even praten) Janne-Marlies was goed voor 16 punten, Marjolein schoot met scherp ondanks (dankzij?) de zere vinger en kwam tot een season high van 14, Roos, Mareike (manchmal gekonnt..) en Toya, die verder grossierde in mooie passes, waren alledrie met 10 punten ook in de dubbele cijfers. Wianne kwam op 5 punten uit en deed een paar keer opvallend goede dingen voor de balans in de aanval.
Onze geblesseerden vielen elkaar in de armen op de bank, moedigden aan en vingen op. Ubuntu.
Meiden, bedankt dat ik hier bij mocht zijn. Ik heb genoten.
We begonnen met zeven tegen zeven. Janne-Marlies deed weer eens mee en was, ondanks lichte brakte toch erg prettig om er bij te hebben. Haar tanden bleven dit keer op hun plaats.
We begonnen slordig. Steals pakken en snel naar de andere kant en daar maar wat proberen. Toen het na 5 minuten nog steeds 2-2 was bracht een time out even rust. Toen we daarna wel een paar keer scoorden bleek de moeite die de tegenstander had met de full court press. Ze slaagden er bijna aldoor in de bal in bounds te krijgen maar waren op de andere helft vervolgens de kluts behoorlijk kwijt. En de Moestasjmeiden waren gretig en hadden de handen op de juiste plaats. Hoewel we weinig kunnen oefenen met de press, gaat iedereen hem toch steeds beter snappen en misschien wel het belangrijkste: iedereen vertrouwt op het effect ervan. Onze tegenpartij vandaag ook: Een grove schatting gaat toch wel in de richting van 40+ steals uit press situaties.
Groene Ster had eigenlijk maar twee perioden dat ze echt tegenstand konden bieden: in het laatste stuk van de eerste helft kwamen ze weer terug tot 6, na eerder 12 achter gestaan te hebben. Het tweede kwart ging met 20-20 gelijk op.
De coach was wel blij met 33 punten bij rust. Na rust sprongen we meteen door naar tien punten voor in de tweede minuut en naar 24 in de zesde. in 1 kwart 25 punten uitlopen is ons in elk geval niet vaak gegeven. Ik denk dan ook dat de 34-9 van het derde kwart een record is.
In het laatste kwart, bij een gelopen race, wisten de dames uit leeuwarden het netje ook nog een paar keer te vinden. Dat was het dan ook. Auch in der Hoehe verdient, zeggen onze oosterburen.
Wat zal iedereen lekker gespeeld hebben: Esther met 22 punten (al stond haar relatie met de coach wel even op springen door wat ze er niet in gooide....het is weer bijgelegd. In een relatie moet je soms wel eens even praten) Janne-Marlies was goed voor 16 punten, Marjolein schoot met scherp ondanks (dankzij?) de zere vinger en kwam tot een season high van 14, Roos, Mareike (manchmal gekonnt..) en Toya, die verder grossierde in mooie passes, waren alledrie met 10 punten ook in de dubbele cijfers. Wianne kwam op 5 punten uit en deed een paar keer opvallend goede dingen voor de balans in de aanval.
Onze geblesseerden vielen elkaar in de armen op de bank, moedigden aan en vingen op. Ubuntu.
Meiden, bedankt dat ik hier bij mocht zijn. Ik heb genoten.
woensdag, februari 03, 2010
wetenschap met de natte vinger
In de Volkskrant vanochtend een artikel over het project dat oud toproeier Henk Jan Zwolle in samenwerking met de VU uitvoert. Men meet de geschiktheid van jonge kinderen voor een bepaalde sport. Spartakiade zonder spelvorm. hebt u een beeld? Anders is er een plaatje bij van een jongetje dat met de tanden op elkaar aan een rek hangt en iemand met een stopwatch erbij. Gewoon meten hoe lang, hoe snel, hoe sterk de kinderen zijn.
Dit levert een soort BSA op, een bindend sportadvies, waar niemand zich gelukkig aan hoeft te houden. Zwolle stelt dat vooral voor sporten als roeien, volleybal en basketball, zo'n vroegtijdige selectie heel belangrijk kan zijn. Lengte is daarbij volgens hem een essentiele voorwaarde.
Nou nee, dat is het niet. Bij roeien misschien. Amerikaans onderzoek, dat bij dit soort wetenschap beslist vooraf genuttigd had moeten worden heeft jaren geleden al uitgewezen, dat juist bij basketball de fysieke kenmerken de kleinste rol spelen. Een sport als baseball had een veel sterkere correlatie tussen lichamelijke eigenschappen en succes in de sport.
Bij basketball, teamsport bij uitstek, gaat het veel meer om intelligentie, mentale en sociale vaardigheden binnen een allesbepalende groepsdynamiek.
Lengte is een factor en groot heeft niets met centimeters te maken. Wenn es so einfach wäre.......
Dit levert een soort BSA op, een bindend sportadvies, waar niemand zich gelukkig aan hoeft te houden. Zwolle stelt dat vooral voor sporten als roeien, volleybal en basketball, zo'n vroegtijdige selectie heel belangrijk kan zijn. Lengte is daarbij volgens hem een essentiele voorwaarde.
Nou nee, dat is het niet. Bij roeien misschien. Amerikaans onderzoek, dat bij dit soort wetenschap beslist vooraf genuttigd had moeten worden heeft jaren geleden al uitgewezen, dat juist bij basketball de fysieke kenmerken de kleinste rol spelen. Een sport als baseball had een veel sterkere correlatie tussen lichamelijke eigenschappen en succes in de sport.
Bij basketball, teamsport bij uitstek, gaat het veel meer om intelligentie, mentale en sociale vaardigheden binnen een allesbepalende groepsdynamiek.
Lengte is een factor en groot heeft niets met centimeters te maken. Wenn es so einfach wäre.......
Abonneren op:
Posts (Atom)