Uilen heren 1 gewonnen! Leuke, intensieve pot. Niet alleen swingen ze de bal goed en komen daardoor de schoten op de uilen af maar als het dan een keer echt moeilijk werd, stond er ook nog iemand op.
Daarnaast werd er ook nog met vuur verdedigd en zelfs, ja zelfs de transition was verzorgd! Een aangename middag, een spannende wedstrijd en een bevredigend (en terecht) resultaat op de koop toe.
dinsdag, februari 28, 2006
van jong geleerd
Zondag dik verloren van het Nederlandsmeisjesteam onder 16. Ze waren op onze uitnodiging naar Groningen gekomen. De Universiteit steekt een sportvriendelijk handje uit naar een categorie waar wel een selectie voor bestaat, maar geen budget. Met bondscoach Yvonne Lansink heb ik altijd contact gehouden na de B-cursus van Gorssel en haar optreden op ons basketballkamp, zo'n jaar of 6 geleden.
Wij waren niet op ons best. We kregen geen schoten van buiten, misten op een gegeven ogenblik teveel, en leden veel te veel balverlies op lange passes. Toch was het heel goed, dat we er stonden. We winnen er meer bij, dan we schade lijden.
Onder de borden deden we het aardig, we hadden ook wel tempo in onze aanval, en af en toe brachten we ook rust op om goed aan te vallen, bijvoorbeeld in het derde kwart. Kwartstanden: 17-18,8-27 (heel slecht) 18-14, (terug tot 59-45), 8-20 (moe, 6layups achterelkaar mis, Charlotte en Elke 5 fouten)
Vooral van de druk die we tegen kregen, steken we wat op. Ik kan op de trainingen nu weer vragen: wat was erger, hoe je teamgenoot jou nu verdedigt, of wat je zondag voelde? Uitrusten in de aanval was er bijna niet bij. Ik weet zeker, dat we tegen Dyna en tegen de Shadows ook voor elke pass hard vrij moeten lopen, en als we er dan niet voor zorgen, dat we langs goede verdedigers op het eerste aanbod vrijkomen, gaan we dan ook moeizame wedstrijden spelen.
Zat verbeterpunten te distilleren dus.
Jorieke Sluiter deed goed mee. Ik denk niet dat de nationale coaches aan de andere kant haar als "iemand van een lager team" hebben gespot. Ook een plus: onze gasten hadden tompouces meegebracht. Waren ze lekker?
Scores: Natalie 15, Fre 11, Suus 8. eindstand 51-79. Overdoen met fit team, zeiden de meiden zelf. Winnen we, zeiden ze. Mits, zeg ik.
Wij waren niet op ons best. We kregen geen schoten van buiten, misten op een gegeven ogenblik teveel, en leden veel te veel balverlies op lange passes. Toch was het heel goed, dat we er stonden. We winnen er meer bij, dan we schade lijden.
Onder de borden deden we het aardig, we hadden ook wel tempo in onze aanval, en af en toe brachten we ook rust op om goed aan te vallen, bijvoorbeeld in het derde kwart. Kwartstanden: 17-18,8-27 (heel slecht) 18-14, (terug tot 59-45), 8-20 (moe, 6layups achterelkaar mis, Charlotte en Elke 5 fouten)
Vooral van de druk die we tegen kregen, steken we wat op. Ik kan op de trainingen nu weer vragen: wat was erger, hoe je teamgenoot jou nu verdedigt, of wat je zondag voelde? Uitrusten in de aanval was er bijna niet bij. Ik weet zeker, dat we tegen Dyna en tegen de Shadows ook voor elke pass hard vrij moeten lopen, en als we er dan niet voor zorgen, dat we langs goede verdedigers op het eerste aanbod vrijkomen, gaan we dan ook moeizame wedstrijden spelen.
Zat verbeterpunten te distilleren dus.
Jorieke Sluiter deed goed mee. Ik denk niet dat de nationale coaches aan de andere kant haar als "iemand van een lager team" hebben gespot. Ook een plus: onze gasten hadden tompouces meegebracht. Waren ze lekker?
Scores: Natalie 15, Fre 11, Suus 8. eindstand 51-79. Overdoen met fit team, zeiden de meiden zelf. Winnen we, zeiden ze. Mits, zeg ik.
vrijdag, februari 24, 2006
Janbroers
Jan Janbroers is overleden. Jan Janbroers was de grondlegger van het moderne basketball. Zijn tijd ver vooruit. Hij stond aan de basis van de hoge vlucht, die het Nederlandse basketball in de jaren 70 zou nemen.
Daarover heeft genoeg op andere plekken gestaan. Ik ken Jan Janbroers van mijn allereerste wankele slides als basketballer en coach. In het begin was er niks, er was geen kennis en het was bijna nergens te halen: alleen het 'Ken uw sport' deeltje had de boekhandel en Janbroers' Modern Basketball.
Zijn boek heb ik zeker 10 keer gelezen en veel betere zijn er eigenlijk nog steeds niet. Ik ga het nu ook weer lezen en kan het iedereen aanraden.
In 1977 bezocht ik voor het eerst een coach-clinic, voor het eerst naar Brugge in België voor de "recyclage en vervolmakingscursus" Ik ben er vaak terug geweest maar alleen die eerste keer was er een beroemde coach, die zo tussen de jonge Nederlandse coaches in plofte met de woorden: "Zo en nu wil ik wel eens weten wie jullie zijn en wat je doet." Jan Janbroers. We zaten, met een man of vijf, een hele tijd te praten, Janbroers luisterde vooral en stuurde af en toe met een vraag, die ons aan het denken zette. Ik heb hem nooit weer gesproken. Zijn indruk was blijvend.
Janbroers was ook onze voorganger als Kampcoach in Noord Nederland. Al in de jaren 70 organiseerde Jelte de Boer een basketballkamp in Paterswolde. Janbroers was daar de fanatieke hoofdcoach.
Ondertussen lazen alle Nederlandse coaches en een boel gymnastiekleraren (die van ons, op he WLG, kreeg hem van het basketballend deel van de klas cadeau, met goed gevolg....) Modern Basketball. De invloed van Janbroers was groot. Maar niet alleen in het basketball...zeker ook bij voetbaltrainers met een LO achtergrond waren de ideeën bekend. Janbroers wordt nu "de Michels van het basketball" genoemd, maar het was andersom, volgens mij:
De Generaal, de Sfinx (die ook basketballtrainer was) was de Janbroers van het voetbal. Een mooiere geuzennaam is nauwelijks te bedenken.
Daarover heeft genoeg op andere plekken gestaan. Ik ken Jan Janbroers van mijn allereerste wankele slides als basketballer en coach. In het begin was er niks, er was geen kennis en het was bijna nergens te halen: alleen het 'Ken uw sport' deeltje had de boekhandel en Janbroers' Modern Basketball.
Zijn boek heb ik zeker 10 keer gelezen en veel betere zijn er eigenlijk nog steeds niet. Ik ga het nu ook weer lezen en kan het iedereen aanraden.
In 1977 bezocht ik voor het eerst een coach-clinic, voor het eerst naar Brugge in België voor de "recyclage en vervolmakingscursus" Ik ben er vaak terug geweest maar alleen die eerste keer was er een beroemde coach, die zo tussen de jonge Nederlandse coaches in plofte met de woorden: "Zo en nu wil ik wel eens weten wie jullie zijn en wat je doet." Jan Janbroers. We zaten, met een man of vijf, een hele tijd te praten, Janbroers luisterde vooral en stuurde af en toe met een vraag, die ons aan het denken zette. Ik heb hem nooit weer gesproken. Zijn indruk was blijvend.
Janbroers was ook onze voorganger als Kampcoach in Noord Nederland. Al in de jaren 70 organiseerde Jelte de Boer een basketballkamp in Paterswolde. Janbroers was daar de fanatieke hoofdcoach.
Ondertussen lazen alle Nederlandse coaches en een boel gymnastiekleraren (die van ons, op he WLG, kreeg hem van het basketballend deel van de klas cadeau, met goed gevolg....) Modern Basketball. De invloed van Janbroers was groot. Maar niet alleen in het basketball...zeker ook bij voetbaltrainers met een LO achtergrond waren de ideeën bekend. Janbroers wordt nu "de Michels van het basketball" genoemd, maar het was andersom, volgens mij:
De Generaal, de Sfinx (die ook basketballtrainer was) was de Janbroers van het voetbal. Een mooiere geuzennaam is nauwelijks te bedenken.
woensdag, februari 15, 2006
ophokplicht 2
Kon ook niet goed gaan met die uilentrek. Naar zuid Duitsland, naar St Maarten, naar Oostenrijk, terug van St Maarten, naar Roemenie....dat vliegt maar en dat doet maar.
ophokplicht
Minister Veerman vandaag: voor al het pluimvee in Nederland geldt per direct een ophokplicht. Jammer voor de Uiltjes, voor Moessies schijnt het virus niet gevaarlijk te zijn.....
Marktplaats.nl
Energie op de markt, zorg is al een markt, onderwijs wordt ook een markt. Tuurlijk, Brinkhorst, losgeslagen neokapitalist. En winst maken, zeker. En toch beter voor de consument. Het leger, kunnen we dat ook niet lekker marktconform outsourcen? Gewoon, met huurlingen, weet je wel? Openbaar aanbesteden: Het "bedrijfsleven" kan dan direct winst maken op het "opbouwwerk" in Afghanistan. Ook beter voor de consumenten van krijgsgeweld. Dan hoeven de staten alleen nog maar toezicht uit te oefenen........dat de diverse krijgsheren geen kartels vormen enzo.....
dinsdag, februari 14, 2006
studentenbasketball
Vanochtend een clinic gegeven in Drachten. Dat was even geleden.
Kinderen tussen 12 en 15.
Wat hou ik toch van studenten.
Kaj
Kinderen tussen 12 en 15.
Wat hou ik toch van studenten.
Kaj
maandag, februari 13, 2006
Scherp
Een mooie zondag. Onze verloren bal teruggehaald dankzij onze eerste Uilen-coach, scherp gebleven in de derby met Moestasj met als beloning bijna 40 minuten goed spel en en hoge score en aan het eind van de middag nog een mooie zilveren plak van Renate, en gelukkig ook nog achter een andere Nederlandse. Ik had de rangschikking graag andersom gezien, om het nut van goede training aan te tonen (en om chauvinistische redenen), maar alla.
Met al deze gebeurtenissen op een rijtje blijft het wereldbeeld intact. 1 Lange termijn: Eens een Uil, altijd hart voor de Uilen. Coachesnetwerk brengt het materiaal terug. 2 Korte termijn. Wat goed is komt snel: Dat je met veel enthousiasme ook veel kunt bereiken toont Wüst aan. Jonger dan de meeste Uilen en al naar de top. Nooit verwacht. (Naar Pat Riley zou ik zeggen "een innocent climb") 3 Middellange termijn. Uilen heeft meer ervaring en langer hard getraind dan Moestasj. En veel geleerd van tegenslagen. Net als Renate Groenewold. En het blijft sport. De valkuil is altijd: we doen alles goed, alles om de bekende tegenstanders te verslaan, dus we hebben recht op de winst.
Moestasj was verzwakt, maar ze verdienden ons respect. Geen enkele tegenstander verdient "let-down". Speel tegen ze op je best, dan hebben we een win win situatie: wij beter, zij beter. Niemand verliest.
Dik compliment voor de Uiltjes: we speelden gewoon zo goed en zo simpel mogelijk en werkten aan ons eigen inzicht. Motion offense: kijken, communiceren en bewegen. Alle bewegingen hebben met elkaar te maken. Beter dan ooit betrokken we de binnenkant bij de buitenkant van de aanval. Swings met ballen naar binnnen en zelfs inside-outside-inside situaties deden zich voor. Natalie gebruikte eindelijk weer eens de ruimte die ze zelf al een hele poos creëert, Iris heerste in de lucht, Margreet stal, zonder op zwijntjes te jagen, Charlotte, Lyet en Jorieke sprinten, reboundden, passten en verdedigden dat het een aard had, Fre had nauwelijks meer fouten dan driepunters heel blij waen we ook met de speeltijd en inzet van Emily, die ook de parel van de wedstrijd uit haar handen liet komen, een schoonheid van een onnavolgbare pass.
Uitslag; 105-38. Scores: Natalie 23, Margreet 19, Jorieke 12, Fre 11, Iris 10
Maar ook over m'n andere meiden kon ik niet ontevreden zijn. Natuurlijk liep er veel niet, door het Uilen overwicht in lengte en in aantal waren ze bij voorbaat in het nadeel. Steeds weer pakten ze zich zelf bij de lurven en gingen ze er weer voor. Qualitytime. Marije bleef aanspeelbaar en stapte anders naar buiten en bleef goed mikken, Sonja, Vera en Tessa goooiden af en toe alle schroom van zich af en verbaasden met doelgerichte acties, en Bianca en Rebekka bleven het uiterste van zichzelf vragen, wat wel bleek uit hun body language aan het eind van de wedstrijd. En meer waren er niet.
Redenen genoeg om vanuit hier een doorstart te maken
We moeten hier ook weer een poosje op teren. Volgende doel: wedstrijd tegen het Nederlands U16 team op 26 februari. (met Elke?) (Elke?)
Met al deze gebeurtenissen op een rijtje blijft het wereldbeeld intact. 1 Lange termijn: Eens een Uil, altijd hart voor de Uilen. Coachesnetwerk brengt het materiaal terug. 2 Korte termijn. Wat goed is komt snel: Dat je met veel enthousiasme ook veel kunt bereiken toont Wüst aan. Jonger dan de meeste Uilen en al naar de top. Nooit verwacht. (Naar Pat Riley zou ik zeggen "een innocent climb") 3 Middellange termijn. Uilen heeft meer ervaring en langer hard getraind dan Moestasj. En veel geleerd van tegenslagen. Net als Renate Groenewold. En het blijft sport. De valkuil is altijd: we doen alles goed, alles om de bekende tegenstanders te verslaan, dus we hebben recht op de winst.
Moestasj was verzwakt, maar ze verdienden ons respect. Geen enkele tegenstander verdient "let-down". Speel tegen ze op je best, dan hebben we een win win situatie: wij beter, zij beter. Niemand verliest.
Dik compliment voor de Uiltjes: we speelden gewoon zo goed en zo simpel mogelijk en werkten aan ons eigen inzicht. Motion offense: kijken, communiceren en bewegen. Alle bewegingen hebben met elkaar te maken. Beter dan ooit betrokken we de binnenkant bij de buitenkant van de aanval. Swings met ballen naar binnnen en zelfs inside-outside-inside situaties deden zich voor. Natalie gebruikte eindelijk weer eens de ruimte die ze zelf al een hele poos creëert, Iris heerste in de lucht, Margreet stal, zonder op zwijntjes te jagen, Charlotte, Lyet en Jorieke sprinten, reboundden, passten en verdedigden dat het een aard had, Fre had nauwelijks meer fouten dan driepunters heel blij waen we ook met de speeltijd en inzet van Emily, die ook de parel van de wedstrijd uit haar handen liet komen, een schoonheid van een onnavolgbare pass.
Uitslag; 105-38. Scores: Natalie 23, Margreet 19, Jorieke 12, Fre 11, Iris 10
Maar ook over m'n andere meiden kon ik niet ontevreden zijn. Natuurlijk liep er veel niet, door het Uilen overwicht in lengte en in aantal waren ze bij voorbaat in het nadeel. Steeds weer pakten ze zich zelf bij de lurven en gingen ze er weer voor. Qualitytime. Marije bleef aanspeelbaar en stapte anders naar buiten en bleef goed mikken, Sonja, Vera en Tessa goooiden af en toe alle schroom van zich af en verbaasden met doelgerichte acties, en Bianca en Rebekka bleven het uiterste van zichzelf vragen, wat wel bleek uit hun body language aan het eind van de wedstrijd. En meer waren er niet.
Redenen genoeg om vanuit hier een doorstart te maken
We moeten hier ook weer een poosje op teren. Volgende doel: wedstrijd tegen het Nederlands U16 team op 26 februari. (met Elke?) (Elke?)
zondag, februari 05, 2006
twilight zone
Ergens in onze Heshal is een nare plek. Vooral voor Moessies. Tweemaal ging hier in de afgelopen maanden iemand door de knie. Na het ongeval van Laura Hanni in de herfst, knakte nu Jessica erdoor. Weer ziet het er ernstig uit. Het vreemde is bovendien, dat ze gingen, terwijl ze een verbetering in hun spel toepasten, op mijn aanwijzing.
Alsof je daarvoor gestraft zou moeten worden???? Het klinkt gevaarlijk, nietwaar?
Vanaf deze plaats aan Jessica beterschap en aan de anderen: Willen jullie desondanks toch mijn raadgevingen blijven opvolgen?
Kaj
Alsof je daarvoor gestraft zou moeten worden???? Het klinkt gevaarlijk, nietwaar?
Vanaf deze plaats aan Jessica beterschap en aan de anderen: Willen jullie desondanks toch mijn raadgevingen blijven opvolgen?
Kaj
groeten uit Paterswolde
Lieve Elke, liebe Katharina,
Zijn jullie al goed op jullie plek gekomen? (Elke: Pelle en Lotte vinden het heel gek, dat St Maarten ook een eiland is) Het zal jullie plezier doen, dat we na de warme uitzwaaiavond van de afgelopen week, met een goed gevoel de draad hebben kunnen oppakken.
Niet vergeten: Exercitia was aan een mooie serie bezig: 3 op rij gewonnen, en dat we de derde wedstrijd van het seizoen 99 punten tegen ze maakten, dat levert bij de sprongbal ook geen voorsprong op.
We moesten het niet hebben het afpakken van ballen in de press, want Exercitia bleek opeens versterkt met een van de beste guards, die we ooit bij Uilen hebben gehad. Heleen Abrahamse was als speelster de leermeesteres van Lisette Hofstee, ook éen van de beste guards uit de uilengeschiedenis. Wel een beetje ouder geworden, een poosje (6 jaar, wegens 3 koters) uit het basketball weggeweest, maar toch. Als je eenmaal court sense hebt, is dat net zoiets als schaatsen..
Daarnaast deed Lisette's grote zus ook weer heel succesvol mee, waardoor Exercitia tot veel goed uitgespeelde en afgemaakte aanvallen kwam. Dat ondanks een heel behoorlijke verdediging. Daar missen we jullie natuurlijk nogal. (Vooral jouw uitschuifbare armen, Katharine en jouw gevoel voor rotatie, Elke.)
We moesten het dus vooral van de aanval hebben. Jullie zullen je ongetwijfeld herinneren, dat die niet heel gesmeerd liep, de laatste paar wedstrijden en we zouden ook moeten wennen zonder jullie inbreng.
Jullie kunnen echter gerust ademhalen. We speelden heel gedisciplineerd en echt als een team. Alle kwarten zo rond de twintig punten, anders dan anders verdeeld over de hele ploeg. Margreet was weer heel goed bezig met 20, Jorieke viel op met 14, en Charlotte en de Eelder meiden, half thuis, in de dubbele cijfers.
Het zal jullie ook plezier doen te horen dat Emily in de tweede helft bijna 10 minuten heeft meegedaan en dat ze ook alweer een driepunter heeft binnengeschoten.
Bovendien komt, met de twee uitvalweekenden voorjaarsvakantie, ook de beschikbaarheid van Laura weer dichterbij.
Jullie kunnen dus opgewekt gaan slapen. We missen jullie wel, maar we zullen jullie niet te schande maken.
groeten, namens alle Uilen,
Kaj
Zijn jullie al goed op jullie plek gekomen? (Elke: Pelle en Lotte vinden het heel gek, dat St Maarten ook een eiland is) Het zal jullie plezier doen, dat we na de warme uitzwaaiavond van de afgelopen week, met een goed gevoel de draad hebben kunnen oppakken.
Niet vergeten: Exercitia was aan een mooie serie bezig: 3 op rij gewonnen, en dat we de derde wedstrijd van het seizoen 99 punten tegen ze maakten, dat levert bij de sprongbal ook geen voorsprong op.
We moesten het niet hebben het afpakken van ballen in de press, want Exercitia bleek opeens versterkt met een van de beste guards, die we ooit bij Uilen hebben gehad. Heleen Abrahamse was als speelster de leermeesteres van Lisette Hofstee, ook éen van de beste guards uit de uilengeschiedenis. Wel een beetje ouder geworden, een poosje (6 jaar, wegens 3 koters) uit het basketball weggeweest, maar toch. Als je eenmaal court sense hebt, is dat net zoiets als schaatsen..
Daarnaast deed Lisette's grote zus ook weer heel succesvol mee, waardoor Exercitia tot veel goed uitgespeelde en afgemaakte aanvallen kwam. Dat ondanks een heel behoorlijke verdediging. Daar missen we jullie natuurlijk nogal. (Vooral jouw uitschuifbare armen, Katharine en jouw gevoel voor rotatie, Elke.)
We moesten het dus vooral van de aanval hebben. Jullie zullen je ongetwijfeld herinneren, dat die niet heel gesmeerd liep, de laatste paar wedstrijden en we zouden ook moeten wennen zonder jullie inbreng.
Jullie kunnen echter gerust ademhalen. We speelden heel gedisciplineerd en echt als een team. Alle kwarten zo rond de twintig punten, anders dan anders verdeeld over de hele ploeg. Margreet was weer heel goed bezig met 20, Jorieke viel op met 14, en Charlotte en de Eelder meiden, half thuis, in de dubbele cijfers.
Het zal jullie ook plezier doen te horen dat Emily in de tweede helft bijna 10 minuten heeft meegedaan en dat ze ook alweer een driepunter heeft binnengeschoten.
Bovendien komt, met de twee uitvalweekenden voorjaarsvakantie, ook de beschikbaarheid van Laura weer dichterbij.
Jullie kunnen dus opgewekt gaan slapen. We missen jullie wel, maar we zullen jullie niet te schande maken.
groeten, namens alle Uilen,
Kaj
Abonneren op:
Posts (Atom)