Braintraining

Weer geen training. En er moet zoveel gebeuren, zoals we aan de betere ploegen kunnen merken.
Virtueel trainen dan maar. Niet alleen eventjes doorlezen maar echt even voor gaan zitten. Af en toe even de ogen dicht.
Eerst even Ubuntu. Halen we allemaal even al onze teamgenoten voor de geest, ja? Het maakt nu niet uit of er iets tussen is gekomen. Ze zijn er allemaal. Welkom! Iedereen goed in heur vel? Ja dat is het mooie van virtueel trainen: je bent zo scherp als je wil, voelt je zo prettig als je wil. Het zou gek zijn als je je iets slechts of onaangenaams inbeeldt, als je de keus hebt.
Gaan we beginnen: eerst passen. Allemaal even goed bedenken hoe zo’n pass gaat. Hij moet af, weet je nog? De passes van vandaag gaan lekker de diepte in. Je ziet de ontvanger weglopen en bepaalt de lengte van de pass.
Dat ontvangen mag ook wel even wat denkbeeldige aandacht: je ziet de bal aankomen en het eerste wat je na je ogen gebruikt is je voortbewegingsapparaat. Toch kijk je de bal echt in je handen en pas dan komt het volgende.
En iedereen die niet aan het hupje gedacht heeft, doet het nog maar een paar keer. Die scene moet over! Niemand? Geweldig.
Ok, break. Fast break. We doen het precies zoals het in de wedstrijd zou gebeuren. Dat iseen groot voordeel van virtueel trainen: je hebt geen pilonnen nodig, geen lijnen om aan te raken. Je loopt de break door goed uit te boxen en weg te draaien van je tegenstander. Voel je het? Duw maar een beetje weg en dan een grote stap en vervolgens snelle kleinere. Zolang je in de snelheidsfase zit, verhoog je zowel de frequentie als je paslengte. Zweven of niet?
Dan de beslissingsfase: kijken wat je moet doen. Waar moet je heen als ontvanger? Misschien wel van de basket weg. Binden zonder ruimte vol te kliederen. Niet in de weg lopen en toch gevaarlijk zijn.
Als je in aanmerking komt om de bal aan te nemen maak je dat duidelijk. Zo netjes heb je nog nooit je hand op gestoken! Zo precies met de goede toon, op precies het goede moment heb je nog nooit gecommuniceerd. Virtueel kun je het gewoon hartstikke goed.
Als je de guard bent, weet je eerst al wanneer we de rebound hebben, dan maak je o zo duidelijk waar jij bent en met bal probeer je zelf zo snel mogelijk aan de andere kant te komen. Push the ball, maak dat letterlijk wat je jezelf ziet doen, wat je zelf voelt dat je doet. Push! En daarmee push je niet alleen de bal maar het hele team!
En trailer wat loop je mooi, net achter de bal, je kans af te wachten en wat weten je mederenners goed waar je bent. En wat kun je vanuit die positie mooi zien waar je heen kunt. Voorlangs snijden? Of net even weakside van de ring als het schot komt? Hee, heeft de tegenpartij alleen maar een kleintje in het midden over gelaten? Zul je die dan eens even lekker pinnen?
Wat een boel ervaringen weer en wat een succesbelevingen!
Tijd voor de oefeningen. Virtuele sit-ups en push ups werken niet zo heel goed. Maar die kan je ook overal echt doen, zodat je toch nog een iets verhoogde hartslag krijgt, die goed past bij de denkbeeldige inspanningen. We schrijven ook het woord “virtueel” . Slokje. Yell.
Schotoefening gaat in de vorm van een mantra:
door je knieen,
HOOG schieten,
nawijzen!
En het gevoel ontwikkelen dat je arm een meter of zes is dat helpt ook altijd. Het beeld van je schot wordt wat duidelijker in je hoofd. Schiet er maar tien. Real time. Steeds hetzelfde maar van verschillende plekken op het veld. En allemaal raak vandaag! (Erben Wennemars schaatst virtueel altijd net een persoonlijk record.....)
Veel partijtje vandaag en altijd. Het is het spelletje waar je het voor doet. Ook hier wint iedereen. De out of bounds wordt perfect uitgevoerd – de aanval gaat met een paar scherpe screens en een goede swing – de spotter staat te popelen en de koninginnebij beidt haar tijd.
De ontwikkeling van het spel laat ook de virtuele coach over aan de eigen fantasie van de speelsters. Enjoy.
Donderdag weer met zweten maar net zo aandachtig graag.

oude bekenden

Zaterdag maakte ik mijn grijze kaart maar weer eens te gelde. Voor het eerst bezocht ik een wedstrijd van Celeritas dames. Grashoppers. Driepunters toch?
Ik had Natalie nog nooit zien spelen in het geel. Dat kwam me niet eens op een berisping maar op een knuffel te staan. Ook leuke mensen op de tribune trouwens.
Ik bleef een helft, zodat ik nog één hoofdstuk van de Zevensprong kon voorlezen maar toen had ik ook gezien wat ik wilde: Natalie speelde heel verdienstelijk en veel. Ze scoorde met een move waar ik, tijdens onze samenwerking bij Uilen alleen maar van kon dromen (bal aan nemen met de rug naar het bord, draai de rechterbil langs de tegenstander en leg een simpele linker layup in het netje) Ik zag haar een screen zetten met de onverzettelijkheid van een betonnen bunker en ik zag dat de rest van Tas ook veel energie aan de dag legde, goed scoorde en bij een comfortabele voorsprong kon rusten.
En toen was het genoeg. Vast wel tot ziens.

Quantum of Solace

Geen punten wel progressie. Scylla was nog een maatje te groot, niet in snelheid of in techniek of in conditie maar wel in effectiviteit. Het was leerzaam om te zien hoe goed de zwarte meiden bewogen. Meestal zo'n 3 van hen waren niet met zichzelf bezig maar schiepen de voorwaarden voor kansrijke 1 tegen 1's en simpele tweemensspelletjes. Maar ik weet niet of wij wel in de gelegenheid waren dat waar te nemen. We waren nogal druk met onze eigen, directe tegenstander.
We konden de methode van spelen in elk geval niet kopieren. We kregen nauwelijks goede schoten omdat we elkaar nauwelijks daartoe in de gelegenheid stelden. Dus gaat er weinig in, dus gaan we dan krampachtiger spelen omdat er toch ooit eens wat in moet...Passes werden worpen, schoten werden gebedjes of ze werden helemaal niet genomen. Coach zag weinig terug van het toch best aardige spel van de laatste weken of het moest de press zijn, die wel enig resultaat opleverde.
Achteraf blijken we toch wel wat opgepikt te hebben want dinsdag speelden we om te oefenen tegen Uilen 3 en nu lukte het wel.
De verbetering zat hem vooral in de verdedigings ubuntu. Met veel respect voor het harde werk op de bal werden er veel intercepties gepleegd door een goede opstelling.
De break liep, zeker uit die steals als een trein, schoten werden gedurfd genomen omdat er meestal ook wel reboundpositie was en daarom vielen ze ook. Verdedigend zat er, vooral gaandeweg, veel dreiging in en nu voelden we ook af entoe dat als de eigen man erlangs was, de strijd nog niet gestreden was.
Een echte helpside stond er niet alleen maar deed ook wat!
Dat lijkt een goede oefening voor de volgende wedstrijd en daar putten we geen punten maar wel een kleine hoeveelheid troost uit. En een quantum of courage?