We wisten natuurlijk waar Thijsje Oenema toe in staat was. We zagen ergens in 2014 haar benen in de krant beschreven. Ze schijnt last te hebben om een passende spijkerbroek te vinden; er is een directe relatie tussen power in een schaatsbeen en centimeters omtrek.
Ze heeft geen last van motivatieproblemen op schaatsgebied, nadat haar Olympische jaar vorig seizoen in de soep liep. En dat ze het, met moeite, weet te combineren met haar studie, weten we sinds dit weekend ook. Eigenlijk moest ze voor het weekend een scriptie inleveren. Nu kun je echter bij het ontwikkelen van zulke benen, wel aan je financiële studie denken, maar schrijven wordt toch lastig tijdens het squatten…..
Wegens het naderend Nederlands Kampioenschap Sprint kwam ze toch iets in tijdnood en dus wordt de scriptie vandaag ingeleverd met als bijlage de uitslag van de 500 meter van zaterdag. We mogen aannemen dat de docent over zijn hart strijkt. Je gaat de Nederlands Kampioene toch niet voor het blok zetten?
We gunnen haar, als ambitieus sporter natuurlijk een goed cijfer, we begrijpen haar afleiding en verwachten natuurlijk enige coulance van de docent. Maar als ze nou tweede was geworden, of derde? Was haar voorbereiding dan anders geweest? Verdient ze dan voor het hele proces van combineren van topsport en studie niet ook handreikingen? Zeker.
En dan even verder: al die andere ambitieuze topsporters aan universiteit en hogeschool, die eenzelfde proces doormaken? Net zulke krachtige benen hebben?
Maar geen Nederlands kampioen schaatsen worden of geen Europees kampioen dammen of niet de hele wereld verbazen aan de rekstok?
Ik zou minder in het oog springende toppers ook wel eens een kopie van het scoreformulier willen zien inleveren, als bijlage bij een tentamen.. Thijsje verdient het immers ook.
