maandag, april 30, 2018

op z'n Grolsch

Het nieuws van de afgelopen sportweek heeft voor mij niet te maken met wat er nu met de Grolsch-Veste moet gebeuren. Nee nee. Dat soort beschouwingen laat ik aan de voetbaltukkers over
Henk Grol
Hier gaat het over Grol. Henk Grol kent u. Zijn naam duikt op rond de grote kampioenschappen in deze sport. Groninger, groot, sterk, judoka. Ongenaakbaar voorkomen en op de een of andere manier toch een zeker knuffelgehalte. Hij haalt het meestal net niet en maar weinig mensen kunnen daar zo treffend ongelukkig over zijn. Meedogenloos kritisch op zich zelf en toch een groot talent om in herhaling te vallen.
Tenminste: zo was dat. Henk heeft een keerpunt bereikt in zijn carrière. Hij mag van zichzelf nu eten en daarmee leven. Dat brengt met zich mee dat hij met de echt grote jongens mee mag doen. Iets van gezien? Van die onbeweeglijke mannen die een heel nieuw licht werpen op metaforen als van “Bergen die dan maar naar Mohammed moeten komen”. Omdat Mohammed zelf ook een berg blijkt te zijn. Nadat we een paar minuten hebben overwogen dat het uiteendrijven van continenten eigenlijk best nog een vlot proces is, wordt er dan toch iemand aangewezen die heeft gewonnen. Henk heeft daar zin in.
Hij heeft namelijk het plezier in de sport terug gekregen. De laatste paar jaren gaat hij daarvan genieten. En dan ziet hij wel hoever hij komt.
Sorry Henk. Ik heb nieuws voor je. Teamsporters kunnen zich , in de nadagen van hun sportbestaan, schikken in een nieuwe rol als mentor. Tennissers en tafeltennissers kunnen over hun niets ontziende killersinstinct heen zetten en leren genieten van mooie rally’s. Daar zijn er altijd wel een paar van , zelfs in een verliespartij. Henk, jongen. Er zijn natuurlijk leuke technieken. Maar ik zie jou niet na afloop tevreden zijn met een mooie verliespartij, waarin je een mooie inzet hebt gedaan, die weliswaar werd overgenomen maar waar je toch met veel plezier op terug kijkt.
Henk, gefeliciteerd met je Europese brons van afgelopen weekend en ik wens je nog veel overwinningen toe; maar plezier in “het spelletje”? Judo is geen spelletje. Het is vechten en de win-win bestaat niet. Dus je gaat ook nog veel niet winnen. Verliezen op zijn Grolsch. En daarom houden we ook allemaal van je.