Prima helft

In de eerste helft tegen US hadden we eigenlijk verdiend voor te staan.
Er was een misverstand uit de wereld, de inzet was goed gericht en het wedstrijdplan werd breed gedragen. Maar we kwamen net niet voor doordat we een tikkeltje te veel misten. De laatste bal van Laura was van erg ver, keek in de ring, maar zoveel mazeel hadden we ook niet. Jammer genoeg kon US er een klein schepje boven op doen. We bleven zorgvuldig spelen in het derde kwart en we kregen daardoor ook goede kansen maar ontbeerden opnieuw de mazzel om in de wedstrijd te blijven. En dat was jammer, want US kon nu vrijuit gaan spelen en de voorsprong in tact houden terwijl wij net iets minder gingen presteren. Waar we de eerste helft heersten onder de borden schoten we in de tweede op dat gebied te kort. Vooral als je achter staat en daar iets aan wilt doen, is het prettig belangrijk als je met de gemiste ballen van de tegenpartij zelf eerst aan mag vallen. Mogelijk had de coach wat eerder met een tactische tip moeten komen, bijvoorbeeld al na de eerste splijtende inbounspass? Onze zone zag er niet zo heel goed uit, vanaf de baseline gezien... Dat lek is boven, we zien dat we tegen de goede middenmoters kans hebben...ook met veel gammelen en examens in het team hebben we goed getraind, volgende week weer met z'n allen: laat maar komen , die volgende pot, waar hopelijk Femke ook weer wat meer minuten kan maken.
Laura was met 13 punten topscorer, de rest van de punten was aardig verdeeld

De meiden worden groot

US was vroeger ook een studentenclub, net als Uilen. De meeste speelsters van nu hebben ook wel gestudeerd, tenminste we kennen ze al behoorlijk goed van de NSK. Maar is Uilen nog wel een echte studentenclub? Dat vraag ik me opeens af, als ik in het fraaie huis van Emily zit voor een housewarming. Tessa vroeg vorige week of ik ook koffie wilde. Ja lekker, zei ik, maar zal ik het dan betalen, want jij bent een arme student.
Nou nee dus, ook dat was vroeger. Andere meiden houden de Noordelijke gezondheidszorg op de been....collegebanken? Die lijken ver weg.
Dus wie schetst mijn verbazing toen ik in korte tijd van twee meiden te horen kreeg, dat ze niet konden trainen ivm tentamens? Dus toch nog studenten. Dan blijf ik nog maar even college geven. Straks worden het workshops of zoiets.

inspiratie

Veul hail en zeeg'n. Het kerst/WSCdipje is weg. Een geinspireerde training met veel meiden (Tessa weer de hele training!) op vrijdag gaf me al een enorme zet in de goede richting. En gisteren kon ik meteen een van m'n voornemens in praktijk brengen: vaker naar Donar. Het speltype van de laatste paar jaar heeft me nogal weggehouden uit Martiniplaza. Basketball was werk geworden en ik hou niet van werk. Ik hou van spel. Het was zolang geleden, dat ik door die deur ging, dat m'n grijze kaart niet meer geldig bleek en ik dus een kaartje moest kopen. Bovendien kende ik bijna niemand meer. Mijn leeftijdsgenoten zijn er vast nog wel, maar wat zijn die dan oud geworden....
Ook de spelers kwamen me niet erg bekend voor op een paar Nederlanders na. Ik zag wel behoorlijk wat lengte en beweeglijkheid rondlopen aan allebei de kanten.
En toen de wedstrijd tussen Donar en EBBC. Elke cent waard. Dit is modern en klassiek basketball: pressing, passing, aanvallen met veel spel in de vorm van screens en dus ook met veel beweging en begrip voor ruimte. Misschien zijn beide coaches wat ontevreden geweest over hun verdedigingsrebound en misschien was het spel naar de basket toe vooral bij Donar nog niet helemaal wat er in zit, maar wat een leven zit er in allebei die ploegen.
En wat is dat een leuk spel met die grote, beweeglijke gasten, die net zo makkelijk een driepunter schieten, als aanvalsrebounds doordunken.
En dan misschien nog wel het belangrijkste: de emotie en de beleving klopt ook: Hier zijn mannen bezig die van hun allergrootste hobby hun beroep hebben gemaakt en zo geinspireerd met hun baan, die bij hen past bezig zijn, dat het er niet uitziet als werk.
Donar won en daar was ik ook nog blij mee. Bedankt voor de inspiratie mannen.