zondag, november 18, 2007

Boxtel

Met z'n negenen onderweg ontdekken we, dat we dit vroeger een volle bank of een volle bak noemden en dat je nu verbaasd om je heen kijkt, waar al die anderen nu zijn.
We gaan uitboxelen, grapt de coach bij het AC restaurant Apeldoorn.
Het is een lange reis naar de ouderwetse Pelikaanhal, waarvan er nog zoveel staan in Brabant. Ook deze is verstopt, diep in een woonwijk met echte drempels. Vorige week heeft Celeritas hier 22-7 achtergestaan door een zone, unnescessary roughness en een klein veldje. Wij herinneren ons een nederlaag op een groot veld, drie jaar geleden.
Maar inderdaad, niet iedereen voelt zich verplicht de wedsrijden in de damespromotiedivisie enig cachet te geven door op fatsoenlijk veld te spelen. Het kan allemaal net, er is voldoende uitloop maar het houdt niet over, door de rommel om het veld. Een fatsoenlijke toeter is blijkbaar ook niet te begroten.
Geen muziek, geen goed licht en als ik m'n gal spuw bij de scheidsrechters, zeggen die, dat te smal ook breed genoeg is. Coach van de tegenpartij: "Ik wou alleen maar op groot veld spelen als we ook op groot veld konden trainen en dat kan niet. Anders hebben we helemaal geen thuisvoordeel...." Kom eens kijken in de rest van de wereld en neem intussen de wedstrijd om te beginnen serieus.
We doen het niet goed. Er vliegen veel te veel ballen uit, we passen te traag, komen te traag open en de schoten die we wel nemen zijn vaak verlegenheidsschoten. Verdedigend doen we het niet zo slecht, als we de organisatie voor elkaar hebben komen de Boxtelia nen er niet door. 26 turnovers tegenover 18 veldscores tegen 29 %is te slecht. Dan helpt het niet als je nog meer ballen terugpakt. Boxtel neemt betere schoten en schiet meer dan 40 % in de laatste anderhalve minuut van het eerste kwart laten we ze glippen: we krijgen door goed rebounden 7 vrije worpen te nemen waarvan we er 5 missen. Het is dan 18-11. Het derde kwart, waarin we Emily kwijtraken en waarin Suus tegen haar 4e fout aanloopt killt ons: we maken maar 6 punten waarvan 1 veldscore en missen weer de helft van onze vrije worpen. Het is geen leuke wedstrijd, ook niet qua sfeer. Wij balen van onszelf, van de tegenstandsters, van de zaal, van de tafel en van de scheidsen. En met wij bedoel ik wij allemaal en dat betekent niet veel goeds voor het gevoel van zelfbeschikking. Slachtoffer van de omstandigheden????
Het vierde kwart gaan we dan echt spelen na een klein probleem over wat er nou gezegd is in de vorige timeout. (They hear you but do they listen... In het vervolg zal de coach zich concentreren op een zo rustgevend of inspirerend mogelijk stemgeluid. Wat hij zegt en wat zijn lichaamstaal is wordt toch niet door alle speelsters waargenomen.....)
We grossieren in steals en breaks en kunnen opeens de bal in het netje krijgen, maar helaas heeft de tegenpartij nu helemaal de geest en maakt nog even 10 punten in de laatste twee minuten met drie drietjes en een bonusscore. Ook deze uitslag is nodeloos hoog. 72-49. Ernstig het gemis van 16 van de 26 vrije worpen. Niemand in de dubbele cijfers en een kut eind terug.Volgende week gelukkig weer thuis!

Cangeroes

Cangeroes was seizoen 06-07 de enige ploeg, die ons in onze eigen hal de baas was. Cangeroes heeft niet in kracht ingeboet, in tegendeel. Vorig seizoen starten wij met Cook, Margreet, Tessa, Natalie en Karin en werden we in de tweede helft toch nog aardig overlopen. Telt u maar hoeveel van deze starters over zijn gebleven.
Met de huidige ploeg houden we de Cangeroes in het eerste kwart gewoon bij. En dan geven we een paar ballen op rij weg. En we komen ook niet meer terug. Cangeroes hanteert wel vaker de taktiek van de verschroeide aarde: keihard en met alle risico's in de press. Konden we de bal er maar elegant overheen spelen.... we krijgen het niet vaak genoeg voor elkaar en blijven ballen inleveren. Coach vindt dit onnodig en twijfelt aan de inzet van de speelsters. Eigenlijk is het geen schandalig slechte wedstrijd maar toch bekijk ik het geheel wat door deze koker. Op het laatst doen we et eigenlijk heel redelijk en komen we terug tot 14 punten met 8 minuten te gaan. Een acceptabele stand waar de mogelijkheden de moeilijkheden eigenlijk overtreffen. Maar twaalf onbeantwoorde punten doen zeer en vertekenen het beeld van de wedstrijd. Het wordt 46-73. Alleen Laura in de dubbele cijfers met 11 punten.
Er vallen harde woorden over de inzet en de concentratie bij de eindafrekening.
Terecht offeren we de dinsdagtraining op aan het smeden van toekomstplannen. Het is niet de inzet maar de concentratie. Concentreren is ook een werkwoord net als zelfvertrouwen. Nou daar maar aan werken, dan. En vanuit de verdediging, herbevestigen de uilen elkaar.

scoren uit het veld

Hee coach, komt er nog een keer een stukje? Sorry, beetje druk soms. En ik schrijf nogal veel, door de week. Verslagen van vergaderingen, nieuwsbrieven, adviezen, verslagen van praktijkdagen, scriptie...
Maar natuurlijk komt hier ook weer een verslag van basketballwedstrijden.
Wel weer twee in een. Het is niet zo heel leuk om over nederlagen te schrijven. Maar soms is winst verlies en verlies winst, dus haal het positieve er maar uit.
Wat het zwaarst weegt moet eerst: We verliezen meer dan wedstrijden. Femke verrekt haar lies en niet eens in de gladde zalen waar we trainen, maar gewoon tijdens de wedstrijd tegen Cangeroes in de Struikhal. Jorieke, onze spring-in-t-veld is heerlijk dynamisch bezig op de training van vrijdag (op datzelfde grote veld) maar ik zie het gebeuren: ze start wat vreemd en kijkt om. Niemand achter haar, die gemeen tegen haar kuit slaat. Herkent u dit? Iedereen die wel eens een zweepslag heeft opgelopen wel.... Later is het helemaal duidelijk als haar tenen machteloos naar beneden bengelen.
Emily is de volgende. Nu tijdens de wedstrijd tegen Boxtel. Ze is zich aan het herpakken van nog niet zo'n heel beste eerste helft en wordt niet bepaald beloond voor goed gedrag. Even blijft haar hand hangen achter een tegenstandster er meteen ligt de zwakken schouder er weer uit. Het is lang geleden maar meteen duidelijk. Die zullen we ook een poos moeten missen.
We zitten helemaal wat in de hoek waar de klappen vallen want ook Linda is niet meegereisd en nog even niet in staat tot echte bijdrages op promotie-niveau.
En ons spel laat veel te wensen over: met name veldscores. Dat zou fijn zijn. Nu is Sinterklaas wel weer in het land, dus wie weet wat we in de schoentjes vinden...Ik denk wel dat ook de Sint helpt die zich zelf helpen.
We zetten dit seizoen in op het verbeteren van de verdediging. En inderdaad worden we veel minder makkelijk verslagen door drives en stelen we minstens net zo veel ballen als vorig seizoen. Wat we met die balwinst doen is waar we ons moeten verbeteren.