Wat kan er een kracht uitgaan van voorbeelden. Laat op de zaterdagavond, als de Uilen normaal een beetje wakker beginnen te worden, zaten we aan de kant in het BVG-hol, te kijken naar die andere wedstrijd in onze poule. BVG2- Dyna. Het ging niet goed met Dyna en wel met BVG, maar ook weer wel en niet.
BVG stond ver voor, speelde wat beter als team, vond de goede schoten en schoot ze nu mis. Dyna ging over op zonepress-zone, prutste wat meer in de één tegen één maar maakte de ballen en kwam terug in de wedstrijd. We letten scherp op, vanaf de kant, op wie het helderste ijswater in de aderen had en wie er onderdoor zou gaan. Wat leuk was echter, dat beide teams de goede beslissingen bleven nemen, ook toen het heel spannend begon te worden. Leuk, intensief en precies basketball tot de buzzer.
We waren daarmee "geprimed" toen we aan onze eigen pot begonnen. Het vrijlopen ging nog niet zo goed, maar we snapten wat we daar aan moesten doen en deden dat ook. Een zone van BVG wierp ons wel eventjes weer terug omdat we wel de goede schoten maar niet de scores kregen.
De verdediging bleef echter scherp (op een enkele rotatie na) en we gingen rusten met 4 punten voorsprong. In de tweede helft bleef de zone lang staan en we vonden de gaten daarin steeds beter, terwijl we aan de andere kant ook stops bleven maken. BVG deed ook goede dingen en het ging daarom gelijk op. Uit het vierde kwart, met de game on the line kan ik me eigenlijk helemaal geen verkeerde beslissingen meer herinneren en wat ook hielp; we hadden het geluk aan onze kant. Het mooiste gebed dat werd verhoord, was de drive van Lotte, die dan ook wel heel dicht langs de hemel kwam, alvorens loodrecht binnen te vallen. Toen brak er echt iets bij de tegenstander en konden we rustig - en scherp- naar het einde toe spelen: 56-48.
Mooi. zo'n voorbeeld. Deze week valt er nog meer voorbeeld, in de vorm van stuifsneeuw. Het komt door elke kier naar binnen. We gaan dus nog maar wat zone aanval oefenen. Zone aanval is namelijk precies wat de sneeuw doet: omgekeerde kierenjacht.
Ervaringenbank van Kaj Reker, o.a. basketballcoach. MOJO, NOJO, Ubuntu En wat verder voorbijkomt.
dinsdag, januari 22, 2013
donderdag, januari 03, 2013
Vrolijk Passen
Gelukkig nieuwjaar en meteen ook maar vrolijk pass-en.
The year has passed. En wij ook. Een beetje dan. Uit in Heerenveen gingen de meeste passes fout en zagen we de meeste goeie over het hoofd. Dat was aanvallend niet zo'n beste wedstrijd.
Tegen Moestasj passten we weer behoorlijk en deden we lang mee. We kregen zelfs een welgemeend compliment van coach Bill. Met lef gespeeld, vond hij. Het gevoel van samenspelen was in elk geval weer terug en dus zien we de tweede helft van de competitie met vertrouwen tegemoet.
Onze verbeteringen zitten normaal gesproken in de verdediging. Meer aandacht voor dat aspect van het spel heeft ons goed gedaan. Het accent blijft , maar daarnaast zullen we vooral de verbetering zoeken in het pass-gevoel.
Veel San Antonio kijken. Daar zegt coach Popovic dat het goede pass-werk te danken is aan de "buitenlandse" opleidingen van een groot aantal spelers. De spelers zelf hebben de ervaring, dat passen tot het beste schot, niet alleen iedereen goed in de pot houdt, maar ook het beste resultaat geeft. Ze passen zelfs goede schoten weg, als dat "great" shots oplevert. De Spurs zijn het team met de meeste collectieve assists en daar ontlenen ze hun Mojo aan.
Lijkt me ook heerlijk: assists (en ook pre-assists!) leveren warme en dankbare gevoelens.
Ik vind altijd Exercitia een beetje de Spurs van de Hoofdklasse. De bal gaat belangeloos rond en eindigt vaak bij heel goede schoten. Het zou een grote stap voor ons zijn als we die ploeg, in Paterswolde, met de eigen wapens zouden kunnen verslaan. Dan is het jaar echt goed begonnen. Met vrolijk Pass-en.
The year has passed. En wij ook. Een beetje dan. Uit in Heerenveen gingen de meeste passes fout en zagen we de meeste goeie over het hoofd. Dat was aanvallend niet zo'n beste wedstrijd.
Tegen Moestasj passten we weer behoorlijk en deden we lang mee. We kregen zelfs een welgemeend compliment van coach Bill. Met lef gespeeld, vond hij. Het gevoel van samenspelen was in elk geval weer terug en dus zien we de tweede helft van de competitie met vertrouwen tegemoet.
Onze verbeteringen zitten normaal gesproken in de verdediging. Meer aandacht voor dat aspect van het spel heeft ons goed gedaan. Het accent blijft , maar daarnaast zullen we vooral de verbetering zoeken in het pass-gevoel.
Veel San Antonio kijken. Daar zegt coach Popovic dat het goede pass-werk te danken is aan de "buitenlandse" opleidingen van een groot aantal spelers. De spelers zelf hebben de ervaring, dat passen tot het beste schot, niet alleen iedereen goed in de pot houdt, maar ook het beste resultaat geeft. Ze passen zelfs goede schoten weg, als dat "great" shots oplevert. De Spurs zijn het team met de meeste collectieve assists en daar ontlenen ze hun Mojo aan.
Lijkt me ook heerlijk: assists (en ook pre-assists!) leveren warme en dankbare gevoelens.
Ik vind altijd Exercitia een beetje de Spurs van de Hoofdklasse. De bal gaat belangeloos rond en eindigt vaak bij heel goede schoten. Het zou een grote stap voor ons zijn als we die ploeg, in Paterswolde, met de eigen wapens zouden kunnen verslaan. Dan is het jaar echt goed begonnen. Met vrolijk Pass-en.
Abonneren op:
Posts (Atom)