De zegeningen van Korfbal

We gaan weer sporten, ooit. 

Wat wel wat niet.. Hoe schalen we dat geleidelijk op? Een filosofisch onderzoek. Trendwatching. 

Met aanbevelingen.

Individuele sporten eerst: heel veilig in 6 voets-economie: Langebaanschaatsen wordt weer erg populair.. beetje oppassen bij de kruising…. Shorttrack komt pas veel later.. met vizieren onder de helm… Wielrennen alleen in tijdrit… 

Golf… hmm wel jammer dat de upperclass dan weer eerst aan de beurt komt. 

Tennis.. veilig met een net er tussen… ballen vasthouden bij service….hmm: de ene speler speelt met rode ballen en de andere met gele. Verwarring is dan onmogelijk..

Badminton…. Liever eerst speedminton, daar zijn al verschillende pluimpjes voor in de handel.. Tafeltennis… kan goed..

Squash … helaas.. de essentie van squash is het duel op de T, het is de tango, de lambada, de pre-paringsdans van de racket sporten en zal dus als laatste pas weer mogen..

Teamsport? Volleybal kan al best snel, misschien eerste met dubbele netten, op 1,50 meter afstand van elkaar, dubbel blokkering vooralsnog verboden enne.. niet yellen na elke bal.. Bal wassen na elke rally?

Voetbal..? eerst misschien voet golf, dan voetvolley…. Maar het is met de voeten he..? Da’s niet zo besmettelijk, denken we nu.. Rijkaard speelt toch al niet meer…. Kopduels zouden we toch al verbieden… Zaalvoetbalregels invoeren bij schouderduwen? 

IJshockey? Tuurlijk: heb je die helmen met die vizieren al gezien? En die beschermende pakken? En als we zo nou ook gaan veldhockeyen? 

Korfbal? Hee…. korfbal … dat is eigenlijk de gedroomde 1,5 meter sport! 

Ingebouwde social distancing!… Daar mag je toch al niet verdedigen als iemand schiet en niet schieten als iemand verdedigt… ideaal en voorbeeldig, zo’n spel waarin de deelnemers al in vakken verdeeld staan en maar bij de kleinste helft van de directe tegenstanders in de buurt mogen komen (je staat in een vak … en daarin staan vier tegenstanders en drie medestanders…. u snapt het wel) Misschien is daar de verdeling van zowel aanvalsvak als verdedigingsvak in 8 aparte vakjes niet eens nodig.. En dat gemengde douchen, zult u vragen? Daar maken we dan ook maar weer douchehokjes voor…

Ik vrees dat basketball, net als handbal, heel erg aan het eind van de rij staat… 3x3 is misschien buiten.. helpt dat? Maar daar mag je weer meer aan elkaar zitten….. oh, jee..

Moeten we dan basketballers in vredesnaam maar volgens korfbalregels gaan spelen? 

En wat gebeurt er dan met essentieel spel-eigen zaken als “trashtalking” - “in your face” dunken - en “uitboxen”? In een sport waarin we vroeger zeiden: “Je mag ze aanraken hoor… of ben je met haar getrouwd?” Oh please… laten we weer terug kunnen keren naar het echte spelletje.. waarin je weer charges kunt nemen en stevig kunt afrollen en waarin we straks weer kunnen brullen: “ Hee , ga eens verdedigen! Het is geen 1,5 meter maatschappij meer!”

Please..

Scripted Reality -

SCENE: Studio Sport (desk.. de presentator staat er voor met gevouwen cue-card in de hand. Hij gebaart daarmee om de woorden kracht bij te zetten:) 

Presentator: De Basketball-competitie pakt de draad weer op na een veel te lange periode van lockdown. Hoe dat bevalt, op deze manier, daar zijn we benieuwd naar: Onze verslaggever vroeg het direct na afloop aan een van de opvallendste, gretigste speelsters bij de thuisclub uit Haren: power forward Lotte Reker.

SCENE: Bij het veld (Voor een scherm met sponsornamen. De verslaggever komt nauwelijks in beeld, vooral de hand/arm met de microfoon)

Verslaggever: Lotte Reker, Gefeliciteerd!

Na al die tijd….hoe was dat om weer op het veld te staan?

Lotte (zwetend): pff nou, eheh.. even hoor…. (Veegt het hoofd af met een aangereikte handdoek) pff  — HEEEERlijk natuurlijk. Daar waren we echt wel weer aan toe, zweten op het veld, eeew….samen knokken voor elk punt.. tof gewoon.

Verslaggever: Nou dat was te merken en dat straal je ook helemaal uit. Wat heb je het meest gemist? 

Lotte: Het team natuurlijk, het er samen uit komen, samen tegenslagen overwinnen. Maar ook het spelletje zelf, hoor. Mooi.

Ja, je staat natuurlijk niet helemaal stil in zo’n tussenperiode. Ik bedoel: je blijft in vorm, je werkt aan je skills, je bent wel een beetje in touch met je teammates…

Verslaggever: ..Ja vertel … wat doe je dan in zo’n wedstrijdloze periode? Hoe kom je die door?

Lotte: Ja……. klein beetje met gewichten, dat had ik anders misschien ook gedaan. Hardlopen mocht natuurlijk….. Gelukkig is mijn vader ook trainer zo heb ik het woord “Steigerung” geleerd en natuurlijk veel geschoten op de basket achter de school.

Verslaggever: En heeft dat nog geholpen, kon je scherp genoeg blijven? Ik bedoel, als je niet weet hoe lang zoiets duurt, dan snap ik dat dat lastig is, gefocust te blijven…

Lotte: nou … eh.. is ook wel lastig hoor.. we hadden een geschikte 3x3 bal.. Die is een tikkie zwaarder.. dus krachttraining was dat in elk geval.. en mijn vader is in elk geval weer een stuk beter gaan schieten.. (MORE)

(Verslaggever lacht) 

Lotte (CONT): Verder veel aan sprongkracht gewerkt… daar heb ik denk ik wel een stapje gemaakt.. 

Verslaggever: …Denk je…?

Lotte: … ja.. weet je.. ik meet het af aan takjes aan bepaalde bomen… en pakte steeds hogere takjes… maar dat kon ook komen omdat de takken misschien zwaarder werden door al die bloesem…?

Verslaggever: Nou we zagen in elk geval aardig wat scores uit de rebound, maar dat was al je handelsmerk natuurlijk.. Maar het leek of je ook wat gretiger om de bal vroeg en al die schoten van de kop.. dat viel vooral op.

Lotte: Nou bedankt… dat was ook wel een beetje de opzet: maar ik wou ook echt laten zien dat ik de bal wel wou… meer dan anders … wel he? Maar het andere doel was echt ook me goed laten zien in de verdediging. Wij allemaal trouwens … en dat voelde ook echt geweldig. Als er iets is blijven hangen is dat wel het begrip “intelligente Lockdown”.. 

Verslaggever: Nou het was weer een feestje. En waar staat het vizier nu op gericht?

Lotte: Nou.. dit was nog maar de eerste keer natuurlijk. Het mooie van deze manier is natuurlijk dat jezelf helemaal het verloop van de acties kunt bepalen. Er moet nog wel wat verbetering komen. Vooral dat je soms het gevoel hebt dat je droomt en dan wil je bij wijze van … in je arm knijpen om te zien of dat ook echt zo is.. … en dat moet je in deze vorm van spelen natuurlijk juist niet doen…. dan ben je er helemaal uit, Het is ook wel fijn als je dan even op de virtuele bank kunt hoor… 

Verslaggever: Op de virtuele bank, zeg je…. Die focus vasthouden, dat is dus nog wel echt een dingetje?

Lotte: Ja… aandacht, focus.. voor je het weet heb je je ogen weer open en dan ben je opeens weer in de echte wereld… waar dit allemaal niet meer kan… Dan schrik je weer en dan moet je er weer even helemaal in komen… Maar ook in droombal heb ik dan maar aandacht voor dingen die niet goed gaan..

Verslaggever: … Die niet goed gaan? Maar je kunt toch alles zelf bepalen, wat er gebeurt? Hoe zit dat dan?

Lotte: Nou … het wordt dus echter, als er ook dingen fout gaan die anders ook wel eens fout gaan.. Kun je ergens aan werken… je ontwikkelen… en dat maakt het echter..

Ik ben soms nog teveel bezig met het vorige schot, bijvoorbeeld… en dat kost me dan teveel aandacht. En de help-side defense…. dat zie ik nog soms niet snel genoeg. Daaraan werken. Kijken of we dit kunnen vasthouden. En dan pas gaan we denken aan het volgende seizoen.

Verslaggever: Okee….En misschien is dit nog te vroeg  eeh… maar we horen verhalen over een mogelijke transfer? De naam van Groene Uilen of Moestasj hoorden we vallen?

Lotte: Oh, maar je zult begrijpen dat ik daar nog niets over kan zeggen, we hebben eerst nog meer virtuele wedstrijden met dit team.. en verder wil ik ook nog niet kijken.. in de zomer kijken we verder.. gaan we nog wat virtueel 3x3 spelen…. maar het klopt dat ik ga studeren.. 

Verslaggever: Nou… Het virtuele begin mocht er in elk geval wezen. Top hoor. dank je wel voor dit inkijkje.. en succes verder!

Lotte: Dank je wel - ook voor het omlijsten van deze eerste wedstrijd - en graag gedaan! 

Een gedroomd afscheid

Klaas is weg. Dat is gek. Maar voordat u denkt dat we dan een landelijke zoektocht op poten moeten zetten: dat was ook de bedoeling.

Maar toch is het gek. Klaas Gansevoort is zo lang de tweede man (“Hoofd Sport” of “Athletic Director”, zoals de adjunct directeur tegenwoordig werd genoemd) van het Studenten Sportcentrum geweest, dat het heel vreemd is om op die plek nu een nieuwe, jonge gast (Niels) te zien zitten. 

Zo lang? Ja echt: Deze adjunct heeft drie directeuren meegemaakt en ook de directeur van het Sportcentrum is geen vluchtige baan. 

De voorgangers heb ik zien passeren: De Aimabele Commentator van den Brink en de Geniale, tot het hogere geroepen Workaholic Alberda. Waar hun directeuren liepen te shinen, teerden zij langzaam weg onder een scheve werkverdeling. Ik zag hun sterke schouders zakken en kraaienpootjes zich aftekenen en besefte steeds meer dat deze taak in de categorie “zware beroepen” dient te worden ingedeeld. 

Maar past de Archetypische Professional Gansevoort wel in dit rijtje? Klaas gaat gewoon stoppen omdat hij het daar tijd voor vindt. Fit als een hoentje. 

Hij heeft nooit de ambitie aan de dag gelegd om zelf in de spotlights te staan, zoals de voorgangers. Sterker nog: de wens om ongemerkt zijn steentje bij te dragen, is bijna een obsessie geworden. Interviews voor wat dan ook werden niet op prijs gesteld en ook bij de voorbereidingen voor een afscheidsborrel werd alle genodigden duidelijk en dreigend te verstaan gegeven, dat geweld niet was uitgesloten, mocht iemand het in zijn botte harses halen hem toe te willen spreken.

Klaas is weg en hij heeft zijn gedroomde afscheid gekregen. Corona heeft hem een handje geholpen: niks afscheidsborrel en dat geweld is hem en ons dus ook bespaard gebleven. 

De borrel op zijn laatste werkdag werd op zijn stoep gezet en ging een nog half uurtje per Zoom verder, zonder toespraken.

Wellicht overbodig te zeggen dat hij zelfs van deze bijeenkomst wist weg the “ghosten”? De batterij van zijn laptop ging langzaam leeg.. Beteuterd probeerden de overblijvers er nog iets van te maken. Klaas is weg. Vreemd… Wie?