Zaterdag 21 november arriveert de goedheiligman in Groningen. Veel gedoe met olifanten en kamelen en een ontvangst op het Broerplein. De energie van sommige ouderen is jaloersmakend want behalve dat ik een van m'n aardigste tegenstanders van al 35 jaar geleden nog als een jonge god over het veld zie dartelen, heeft ook de goede sint nog tijd voor een bezoekje aan onze wedstrijd.
Maar toch ga je dan twijfelen....Hebben we nota bene twee toeschouwers uit Spanje op de tribune en dan zie je totaal geen interactie tussen landgenoten....komt een heel zwart aandoende piet bij ons mee yellen en begrijpt hij (?) heel duidelijk niets van onze toch zeer Afrikaanse yell... Misschien moet ik toch binnenkort maar eens een goed gesprek met Lotte hebben (die ook twijfelt maar nog niet wil).....
In elk geval namen we het geschenk van een halve tribune supporters met plezier aan; zowel Eugenia als Wianne speelden prima.
Hielden we op de tribune nog gelijke tred, verder werden we overal ongeveer gedubbeld: twaalf speelsters tegen zeven en twee coaches tegen deze ene. Over het resultaat hoeft zoiets dus niets te zeggen. Het begin ging gelijk op maar na 5 minuten demarreerden we naar 9-19 aan het einde van de eerste periode. Ook wel eens aardig: Het waren vooral vrije worpen waardoor we wegliepen. Om een lang verhaal kort te maken: onze snelheid en flexibiliteit won het ruimschoots van de controle van Jumping Five. Controle bij de tegenpartij betekent toch dat we ons in de verdediging goed in konden stellen op de geplande passes. De verdediging stond dan ook als een huis en de tegenpartij kwam alleen tot moeizame schotpogingen. Op onze aanval was weer geen peil te trekken en dus verrasten we hun verdediging keer op keer. In het vierde kwart, met Roos al naar de trein en Femke verplicht op de bank, kregen de laatse 5 Moessies het nog even lastig met de Splitting de Post acties van Peize. Leuk dat we weer eens zo'n klassieker tegen komen maar de uitleg van de juiste verdediging kan blijkbaar niet van een bordje. Logisch ook wel. Gelukkig bleef de aanval uitstekend renderen en bleef het verschil zo ruim, dat we in doelsaldo na 6 wedstrijden toch weer in de plus staan.
Esther (18 punten) was eigenlijk alleen door zich zelf te stoppen. Prachtige centermoves en 8-12 vrije worpen. Ze mag nog wel iets beter op haar positie in de verdediging letten en die vrije worpen met bord..huuuh.
Femke (12) was heel goed in de rebound en ook trefzeker van korte afstand. Het forward spelen gaat haar steeds beter af na vijf wedstrijden. Dat uitblokken vooral een kwestie van positie is, blijft een aandachtspunt. Het scheelt ook P's en dus inzetbaarheid....
Wianne (9) Van de vermoeidheid, die je na (maar) 3 kwarten bij het tweede zou mogen verwachten bleek niets. Betrouwbaar en fel in de verdediging en in het laatste kwart opeens de afstandschutter die we nodig hadden. Uitboxen en rebounden is nog een leerpunt.
Roos (6) was vooral in het derde, haar laatste, kwart heel goed bezig. Even een veilige marge opbouwen en dan snel weg. Veel deflections en rebounds al had ze nog wel wat meer onder de basket kunnen scoren. Jammer dat ze het laatste kwart er niet meer bij was. (wij waren exact om 19.29 in Groningen en heus niet na extra snel opdoffen van iedereen...)
Eugenia (4) was a reliable receiver and playmaker. Only good shots and hardly a pass without a proper message. And the Spanish Inquisition was probably satisfied.
Marjolein (2) weinig punten maar wel veel goede passes en als helper onmisbaar. Ze mag wel iets vaker een schot van de tegenstander wegnemen. Duidelijk een vaste waarde en met Janne de enige speelster die ik nu al 6 keer heb mogen coachen.
Janne (2) maakte eerste twee punten en hield zich daarna met belangrijker zaken bezig. Ze krijgt goed door hoe we op het veld in balans kunne blijven. Lekker en slim verdedigd en een paar heel mooi passes die fastbreaksituaties opleverden.
Volgende week zullen we onze gebruinde reizigers weer in moeten passen voor volgende wedstrijd. We zullen dat onder andere doen in een oefenwedstrijd tegen hoofdklasser Exercitia 1. We mogen volgende week tegen de ongeslagen koploper Uilen 3. Als we braaf zijn en goed ons best doen... wie weet of we niet een leuk kadootje in de schoen krijgen.
Ervaringenbank van Kaj Reker, o.a. basketballcoach. MOJO, NOJO, Ubuntu En wat verder voorbijkomt.
zondag, november 22, 2009
zaterdag, november 07, 2009
ontbijten na de wedstrijd
Half zeven ging de wekker in Stedum. Er moest nog diesel bij in voor dat we om kwart voor acht(!) naar Leeuwarden vertrokken voor een ingelaste wedstrijd tegen De Groene Ster 2. Het werd een gedenkwaardige ochtend. Niet alleen het tijdstip maar ook het feit dat we speelden met zegen van boven was vrij uniek. ( dat laatste vraagt om enige uitleg: Toya en Linda moesten vandaag hun inbreng tot luchtsteun beperken. Zij vlogen, toen de bal omhoog ging naar teamgenoot Karine op Curacao. Die jeugd doet maar.)
We waren heel erg op tijd in het Kalverdijkje. Met koffie, en ideaal dagritme, een riante inspeeltijd en de aanwezigheid van 8 vrouwen waaronder voor het eerst een heel gretige Marlies, waren de voorwaarden voor een goede pot aanwezig. De tegenstander zag er ook goed uit: technisch, snel en met behoorlijk wat lengte.
Aanvallend waren we heel goed bij de les, verdedigend wat minder. Het switchanddeny leek wel pools te zijn en dus was DGS steeds gevaarlijk met insnijden. Dat het verdedigend beter moest was wel duidelijk. Meer samenwerken en tegelijk meer het eigen ding goed doen. Bij 26-25 voor ons, eindigde een grondgevecht in pijn bij Marlies. Ze wreef over haar oog en had duidelijk pijn, ook nadat ze er iets uitgehaald had. "Wat heb je nou in je hand?", vroeg ik toen ze aan de kant kwam. Ik werd er geen wijs uit. Een klein, ribbelig, wit ding. "Had je dat in je oog?" Toen liet ze eventjes haar mond zien. Hoe het kan is niet te snappen, maar een snijtand was doormidden en op een of andere manier in de omgeving van haar oog terechtgekomen. Laat dat maar even doordringen.......
Nu reizen we gelukkig met een nogal uitgebreide medische staf, dus het was volstrekt geen toeval dat er twee Duitse tandartsen op de tribune zaten. Zij konden Marlies voorlopig geruststellen. Voor de rust in de rest van het team was het te laat. Door de schok stokte de score helemaal en het rust signaal kwam bij 40-26.....
Ook de rust zorgde niet voor rust en terwijl DGS verder uitliep groeide het gevoel van chaos en onmacht bij ons. Eindelijk, in het begin van het vierde kwart begonnen we weer met concentratie en veel meer court sense te spelen. Een heel ander gezicht, echt weer basketball met vijf spelers. Mooi om het vertrouwen weer te zien groeien. De achterstand begon zelfs weer overzichtelijk te worden. Met nog een minuut of vier te gaan was het tijd voor wat positive reinforcement.
Met complimenten moet je om weten te gaan...... het spanningsboogje was blijkbaar aan het eind en de uitslag werd nog eventjes geflatteerd. 74-50. Zo groot was het verschil niet. Als we de volgende ontmoeting de concentratie iets langer vast kunnen houden en we een beeld krijgen bij switchandeny.... liggen de kansen ongeveer op 50-50.
En dan keren we huiswaarts. Marlies met een stukje gebit in een zakje en wat kleine brokjes in een bekertje met spuug in de hand. Zoveel dag is er nog over, dat Mareike zelfs zegt dat ze zin heeft in haar volgende activiteit . Ze heeft al zolang niet geontbijt met haar broer......
Nabericht: om een uur of twee krijg ik een smsje van Marlies: de tand zit er weer mooi in. Vandaag nog even rustig maar donderdag gewoon weer basketballen. En dat het leuk was. (!)
maandag, november 02, 2009
words words words
Bepaald woordgebruik sluipt er zo in. Zo eens in de zoveel tijd is het nodig om een verklarend woordenlijstje op te stellen. Nog geen training in het Nederlands gegeven. We leven in een steeds verder internationaliserende samenleving, zeker op de universiteit.
Ubuntu komt dacht ik uit het Natal. Dat woord gebruiken we zelfs als yell. Een mens wordt pas wat hij is, in de ogen van anderen. Is dat een pleidooi voor uiterlijkheid en show-off? Nee het is een verplichting voor iedereen om iedereen te willen zien.
Ingewikkelde manieren van handen geven stammen hier van af net als het wijzende vingertje als erkenning voor het lekkere screen of de goede pass. Wij koesteren dat begrip.
Switchandeny Pools voor actief overnemen in de verdediging.
Extodomotsha Navaho - Native American: Het betekent dat je, als je ergens beter in wilt worden, je moet verwachten meer te doen dan je eigenlijke deel.
We kennen ook nog een paar andere internationale woorden voor minder goede dingen, zo komt kamikaze uit het Japans en Black Hole uit het Astronomisch.
Iedereen weer uptodate (Latijn)?
Ubuntu komt dacht ik uit het Natal. Dat woord gebruiken we zelfs als yell. Een mens wordt pas wat hij is, in de ogen van anderen. Is dat een pleidooi voor uiterlijkheid en show-off? Nee het is een verplichting voor iedereen om iedereen te willen zien.
Ingewikkelde manieren van handen geven stammen hier van af net als het wijzende vingertje als erkenning voor het lekkere screen of de goede pass. Wij koesteren dat begrip.
Switchandeny Pools voor actief overnemen in de verdediging.
Extodomotsha Navaho - Native American: Het betekent dat je, als je ergens beter in wilt worden, je moet verwachten meer te doen dan je eigenlijke deel.
We kennen ook nog een paar andere internationale woorden voor minder goede dingen, zo komt kamikaze uit het Japans en Black Hole uit het Astronomisch.
Iedereen weer uptodate (Latijn)?
Abonneren op:
Posts (Atom)