Er is maar 1 spel..

Er is maar een spel dat voor mij echt die naam waardig is. Dat mag ik hier wel zeggen, toch? Als ik alle flow optel die ik bij het doen van andere spelletjes (het woord alleen al...) heb genoten tot dusverre, dan blijft dat wel steken op een uurtje of wat.
Basketball heeft jarenlang mijn leven meer dan bepaald, zonder dat ik ooit een afkickkliniek heb overwogen.
Ik heb regelmatig discussies gehad met mijn jonge vriend Hein Gerd Triemstra, die elk spelletje waar hij aan meedoet, altijd wil winnen. Die discussies verloor ik meestal, want ook discussiëren is voor Hein Gerd een spel. En ik vond het wel gezellig of ik won er iets anders mee.
Maar nu mijn deliberate practice spel eindelijk terug is van de drukker en het aantal hits op mijn site toeneemt, voel ik een beetje dezelfde opwinding, die ik met basketball-wedstrijden, trainingen en kijken nog altijd heb. Hee, het is maar een pakje kaarten en een manier om over een ander spel te denken en te praten. Maar ja - dat andere spel. Daar vrat ik vroeger ook kilometers saai asfalt voor en daarvoor zat ik ook met liefde in het krachthonk.....
Misschien is dat het wel. Dit is een spel dat niet gewonnen hoeft te worden door individuen. Maar waarvan de winst - het beter spelen - wordt uitgekeerd in het grote - het enige spel.
En Hein Gerd is al enthousiast.

ohja de cijfers

Nagekomen gegevens van acht kwarten tegen de Uilen, nog even geteld tijdens de rondjes van Davis en Hansen;
Femke 28, Toya 21, Charlotte 18, Marlies 17, Marjo 14, Eeva 10, Saskia en Denise 6. Punten zijn dat. Nu Blokhuizen en Verweij. En dan welterusten en morgen gezond weer op.

Uilen 7

Twee wedstrijden tegen Uilen. Eerst Uilen 4 en toen Uilen 3, geloof ik. Leuk, open speltype, verdedigen, achter de bal aan, knokken voor elk punt. Het soort tegenstand waar je beter van wordt.
Maar je moet me maar niet kwalijk nemen dat ik de twee teams in een keer behandel. Er is namelijk nogal wat overloop. Waarvan ik vind dat dat niet hoort. Uit oogpunt van een eerlijke competitie is het niet in de haak. Als een vereniging besluit dat dubbelagenten ook in de onderlinge wedstrijd naar believen bij beide teams mogen worden ingezet, zal ik het er niet meer over hebben. Het spelen was leerzaam en leuk, daar niet van. (En Chiara is een van mijn favoriete tegenstander-points van de klasse- maar quattro-formaggi...)
In de eerste pot was het vooral het eerste kwart waarin de press het sluipmoordenaarswerk deed en werd pas in het laatste kwart het verschil wat groter, in de tweede wedstrijd kwamen we pas in het laatste kwart aan ons eigen spel toe.
Over twee wedstrijden was het Moestasj1- Uilen 7: 120-83.
Nog even over "ons spel": Dan spelen we echte aanvallen, met veel beweging, behoorlijke screens en inside-outside acties en focus op de finishing touch. Daarmee, en met een behoorlijke verdediging slaan we een gaatje en in de onrust en haast die dat bij de tegenpartij losmaakt scoort de press opeens ook weer een streak. Dat vervolgens ook de ballen nog mooier vallen is een resultaat van het goede gevoel dat erbij hoort. Voorlopig is het nog een illusie om te denken dat "ons spel" met alle ubuntu zich over een hele wedstrijd kan afspelen. De rest van de pot is het vaak toch teveel contraproductieve genialiteit, die veel onnodige fouten tot gevolg heeft. Gelukkig hebben we ook veel passie en kneedgum in de ploeg.
Een stuk kneedgum is inmiddels weer vertrokken naar haar eigen land. Het was leuk dat Eeva er was. We hebben met haar niet verloren en dat was een prettig gevoel. Maar misschien is ook wel hoopgevend dat ze de laatste twee potten niet zo haar stempel op het spel heeft weten te drukken, terwijl we toch goede overwinningen pakten. Other people raised to the occasion.
Eeva toonde bij afscheid nog wel andere kwaliteiten, waarvoor mijn dank en waarvan hierbij bewijs. (Ik weet niet of hier ook veel gum aan te pas is gekomen.)
Er komen een paar semaines sans aan. Veel spelen is het plan. Verder wennen aan de nieuwe constellatie en voorbereiden op de laatste 5 potten van deze competitie.

Breakfastclub

Nogmaals: ik had het nooit zo bedacht. Op zekere leeftijd heb je het gehad, dat je 's ochtends in alle vroegte zelf moet opdraven om te sporten. Waarom? Omdat je dan je kinderen naar het voetballen moet brengen. Studenten zijn blijkbaar op het kantje en de kindjes aan de kant bij Scylla zijn nog net in de hands-onleeftijd of nog in de maak.
Ik vind: als je dan per se niet zondagclub wilt zijn, houdt er dan rekening mee, dat alleen andere niet zondagclubs op dergelijke onchristelijke uren op hoeven dragen. Maar ik weet hoe het gaat: je bent een klein clubje en je moet het maar nemen zoals het komt: 09.00 zaterdagochtend. We waren en allemaal en er waren ook scheidsrechters. Hulde.
Ik weet niet meer wie het was, maar iemand heeft ooit gezegd, dat ieder nadeel zijn voordeel heb. Je kunt er iets van maken, van dat gezamenlijk lijden. Met Moestasj deden we dat om half acht in een fraaie upper-middleclass stadswoning uit het begin van de vorige eeuw, gelegen op fietsafstand van sporthal Vinkhuizen. We noemden het ontbijt.
Om het kort te houden: breakfast => fastbreak. Na tien minuten was het 24-4.
De hardnekkige tegenstand die we in de rest van de wedstrijd kregen was prima. We werden gedwongen oplossingen te vinden voor zoiets simpels als een verdedigende match voor Eeva. We moesten nu ook eens bedenken wat we gingen doen na een geslaagde screening situatie en wat cheaten zou kunnen opleveren als de tegenpartij zich slim opstelt tegen de press.
Scylla is een monster. Wat eet een monster eigenlijk voor ontbijt? We hebben nog wel wat suggesties gedaan: Boterhammen met execitiekaas en hagelslagVB en dan nog wat oaters met yoghurt.
Flauw maar toch.