entropy wins games

Ik maak tijdens training of wedstrijden wel eens grapjes over chaos en de waarde die ik daaraan toeken, door te stellen dat elk systeem dat goed werkt uiteindelijk in een chaos overgaat. Een mooi voorbeeld s een glas drinken met ijsblokjes. Daar gebeurt van alles. Een ander mooi voorbeeld is basketballtraining of wedstrijd. Daar gebeurt ook van alles.... Tweede hoofdwet van de Thermodynamica roep ik dan. Meestal is het dan stil. Soms roept iemand: Dat is Entropie!
Entropie is een belangrijk begrip in de thermodynamica. Het is een maat voor de wanorde of de ontaarding in een systeem en het heeft nu ook betekenis voor de basketballsport gekregen, door een nieuwe, wetenschappelijke manier van analyseren van basketballwedstrijden. 
De wetenschappers hebben verschillende spelopvattingen geanalyseerd, bijvoorbeeld die waarbij wordt uitgegaan van de pointguard als de plek waar alle knopen van het netwerk tegenover de meer team-oriented manier van spelen in de Triangle offense, die Jackson en Tex Winter meenamen van Chicago naar Los Angeles. Heel interessant allemaal en aanbevelenswaardig. Kort stukje in Wired. Lees het maar: 
De schrijvers denken dat de wereld nu op de kop staat als zij beweren dat teams met meer entropie - lees meer chaos-  ook vaker winnen. En dat het dus belangrijk is om juist in geïmproviseerde situaties uit te blinken in plaats van in kennis van " het systeem" . 
Maar nee: dat zei John Wooden al: "teams that make more mistakes on offense probably win the game" 
Eens kijken zometeen hoeveel fouten we in de komende wedstrijd gaan maken.... en hoeveel vergissingen wij Dyna kunnen laten maken... Wat voor entropie zou het zijn in Heerenveen?

momentum in a bottle

Op twee verschillende manieren hebben we de afgelopen twee wedstrijden kennis kunnen maken met het fenomeen momentum. Vorige week kwam koploper Scylla op bezoek. We zouden het hier ook over respect en ontzag kunnen hebben... Respect is mooi maar ontzag is te veel eer voor de koninginnen van de hoofdklasse. Of toch niet? In elk geval heb ik in die wedstrijd een momentumeel kwart van hoge gisting meegemaakt. Ik weet niet meer (dat heb ik beloofd) hoeveel het precies was na het eerste kwart, maar daarna veranderde er wel iets in het constante gevoel van rugwind, dat de tegenstandsters gehad moeten hebben. Was het "let-down" van Scylla, of was het iets dat wij deden? Kon je dat dan maar bottelen, daar konden we rijk mee worden. De rest van het potje ging volledig gelijk op, zonder dat één van beide ploegen nog momentum had. Met die laatste driekwarten kunnen we goed leven.
De volgende wedstrijd, uit in Leeuwarden was het al jammer, dat dat bottelen niet gelukt was. Als we daar de ommekeer in een flesje paraat hadden gehad..
Hier ging het twee kwarten volkomen gelijk op. Wij iets meer van buiten zij iets meer van binnen. Toen liet coach Klaas van Groene Ster zien, dat je ook met taktiek een kanteling in momentum teweeg kan brengen.
Hij liet zone spelen. Even dacht ik nog: dat doet hij om ons een plezier te doen, maar nee: we misten kennis en vertrouwen. Het werd zoeken naar een oplossing, proberen, moeten: toen vielen ze niet meer, werden we ofwel te haastig ofwel te sociaal en zag je het vertrouwen bij de tegenpartij met de minuut groeien. Een ploeg die zit op een lekker werkende verdediging voelt zich ook aanvallend senang en hoewel we goed bleven verdedigen kwamen we aardig op achterstand. Ook het momentum van Groene Ster was echter vluchtig en in de laatste 5 minuten keerden we het nog bijna. Bijna.
Het was jammer van de punten maar toch is er alle reden om trots te zijn. Een sterk verbeterde veerkracht hebben we nu al een drietal wedstrijden getoond. Dus dat is mooi. In de rebound deden we volstrekt niet onder voor de veel grotere tegenstandsters. Dat we niet wisten wat we met die zone moesten, is alleen maar de schuld van de coach. De kracht van het taktische wapen is me weer helemaal duidelijk geworden en hopelijk kunnen we na het verdrinken van dat ene kalf de put dempen voor de rest van het seizoen.

En misschien kunnen we zoiets zelf ook wel eens gebruiken... misschien is veranderen van verdediging wel momentum in a bottle?

links en rechts in de communicatie

Links, rechts, snapt u het nog? Alle oppositiepartijen zijn opeens gekant tegen het midden. Iedereen is het erover eens dat het midden niet goed is.... Het lijkt wel alsof we over pick and roll praten.
De verdediger van de screener wil graag waarschuwen tegen het screen dat teamgenoot immers niet kan zien. Dat moet met praten en luisteren, maar niet te vergeten ook met begrijpen. Een "screen links!" op rechts vraagt een heel andere beantwoording dan een "screen links!", op links. Bij een screen naar het midden willen namelijk niet switchen, omdat vanuit het midden niet goed geholpen kan worden, omdat het midden gevaarlijk is. Bij een screen naar buiten kunnen en mogen we wel overnemen.
Het "midden" en "buiten" betekent wel altijd hetzelfde. Dus stel ik voor om daar maar over te praten, net als in de politiek. Makkelijk te onthouden ook: Naar het midden? Dat wordt niks, dus ieder voor zich maar wel met vereende krachten de bal daar weghouden! We roepen dus: "pick'n roll buiten!"en pick'n roll NO middle!" Niks links en rechts....... nu snapt u het wel weer he?

de poorten van de hel

Wedstrijden die voor de heldeuren worden weggesleept en gewonnen, blijven je vaak wel bij.

Hoewel de sfeer in de ouwe ALO gezellig was, is het ook wel zo donker, dat de associatie met een voorgeborchte niet zo heel vreemd is. Maar er was geen geweeklaag en geknars van tanden te horen, althans bij ons niet. Het gameplan bestond vooral uit hard verdedigen, geen layups tegen en geen tweede schoten. We begonnen vrij aardig, maar gaven toch in het eerste kwart teveel open schoten weg. BVG wist daar wel raad mee en scoorde tegen een hoog percentage. Tweede en derde kwart waren duidelijk voor ons, vooral op de punten die we ons hadden voorgenomen. Slordig waren we wel en een Time out ging er aan op om af te spreken de bal over de zijkanten te laten lopen.

Laatste kwart werd het nog spannend. We hadden wat meer fouten nodig en vanaf de vrije worplijn deden de gastvrouwen het aardig. Aan de andere kant waren we slordig met mooie kansen en onze voorsprong van maximaal 8 punten liep terug tot  1. ...

En dus gingen de poorten van de hel een beetje open.

Maar we hielden het toch vast. De aanvallen bleven goed, balverlies werd zichtbaar minder de laatste kansen van BVG waren dat eigenlijk niet en we hielden er 3 over, uiteindelijk. Het was heet, maar we hoeven niet op de brandblaren te zitten.

En ik mag wel zeggen dat we stapjes lijken te hebben gemaakt. Alle speelsters droegen hun steentje bij, de intensiteit was constant en het belangrijkste van alles: we waren heel vergevingsgezind, de sfeer bleef positief. En dat is lekker want dan vier je het ook echt samen.

de een z'n dope...

Buiten bezig zijn helpt goed. Om kleine depressies, zoals alle wielerliefhebbers met mij zullen hebben ervaren, te lijf te gaan en om het lijf aan de gang te houden. Het komt u vast bekend voor: "Racing through the Dark" van Robert Millar - een van de sportboeken van de eeuw tot dusverre volgens Maarten Ducrot - is nog steeds out of print, dus ik las "The Lance-factor" van Smeets.
Ik hou van fietsen. Ik ben nog altijd lid van studentenfietsclub Tandje Hoger. Ik heb om elk blauw dorpsnaam bordje in de provincie wel heroïsche sprintduels uitgevochten.  Tegenwoordig, nu het hart niet meer kan afzien, kan ik nog steeds uren kijken naar verschuivingen in het peloton, tussensprints, demarrages en noest kopwerk van knechten.
Ik las dus over Lance. Ik was in het hoofdstuk over Bruyneel, toen de wetenschappers van USADA met hun definitieve rapport kwamen. Het boek ligt nog waar het toen lag, maar de ergste klap moest nog komen, op vrijdag. Ik zal niet de eerste zijn, die van mening is dat er in het bankieren wel ergere schurkenstreken zijn geweest en dat bankiers toch wel de ene tweede kans na de volgende krijgen. En dat net als bij bankieren de Rabobank zich ook op de borst had kunnen kloppen dat bij "onze" bank wel "schoon" werd gewerkt, maar ze luisteren toch niet, denk ik. Jammer. En de wielerploeg kan dus de boom in.
Precies net waar ik ook was. Buiten dus. Niet op de fiets maar in de boom. We hebben een flinke goudreinet met prachtige rode appels. Een mooie wielerterm is: "schudden aan de boom" maar goudreinetten moet je een poosje bewaren voor ze echt heel lekker zijn en dus mogen ze niet vallen. Ik moet dan ook de boom in om ze te plukken. Ik bedacht dat een linnen tasje wel handig zou zijn om de appels ook heel beneden te krijgen. Zo'n ravitailleringstasje. Kreeg je vroeger overal bij. Dat werkte prima en toen ik het tasje voor de tweede keer leegde, zag ik opeens wat er op stond: Rabobank GNSK 1998......
Daar kikkerde ik helemaal van op: Dat was een leuk toernooi maar sindsdien heeft de bank dit mooie evenement niet meer zo gesponsord. Maar nu..... De Rabobank heeft dus straks geld over! De een z'n dope...

Chaos

"Zo chaotisch als zij spelen....en we laten ons helemaal meeslepen", zeiden de meiden. Nou, er is wel een verschil tussen chaos en onrust zou ik zeggen. Als je tegenstander vindt dat jij chaotisch speelt, betekent dat dat ze zich er niet op in kunnen stellen. Als je zelf in een staat van chaos verkeert, is het minder. Dat betekent meestal, dat er geen touw is vast te knopen aan de acties van je medespelers. (trouwens: dat de iPad het woordje medespelers meteen corrigeert in mediaspelers vind ik ook in dit verband weer veelzeggend. Je staat in het veld met vier andere mediaspelers, die niet echt gesynchroniseerd zijn....)
Dat gevoel van chaos willen we wel graag kwijt. Dat we niet wisten wanneer en hoe de tegenpartij zou insnijden, opposten of screenen, was niet bepaald hun chaos maar meer de onze. In het eerste kwart hadden we meer balverlies dan schotpogingen en meer aanvalsrebounds tegen dan verdedigingsrebounds.
De wijze dames van exercitia hadden meer spel in hun spel en meer vastberadenheid in hun rebound en deden meer wat er moest gebeuren.
Maar toch zagen de coaches al wat sneller dan onze ploeg dat we wel zouden winnen. Wat we nog langzamer dachten, verdienden we weer terug met sneller zijn en wat we in het begin nog aan fanatisme tekort kwamen, haalden we al tijdens de wedstrijd stukje bij beetje in. "hou de rust erin, meiden!" beval aanvoerster Anouk aan het eind. En toen gebeurden er ook aardig mooie dingen. Spel wel, eigenlijk.
Het zou mooi zijn als er, in tijden van beleefde chaos, speelsters opstonden die niet alleen met woorden rust afdwingen, maar ook met daden en bodylanguage kunnen voordoen. Dus: welke speelsters gaan dat doen, in de komende wedstrijden? Niet allemaal tegelijk? Of?

Na de wedstrijd doet zich de interessante situatie voor, dat we niet alleen nog ongeslagen bovenaan staan, maar dat ook nog een flinke poos blijven omdat ook de competitie al weer een chaos is en we voorlopig geen wedstrijden meer hebben. Oefenen, iemand?

Rep, PREP and other STUFF.

Rep. Staat mijn reputatie op het spel? Eigenlijk beschouw ik mezelf als tamelijk onthecht op dit soort terreinen. Maar sinds ik in het dagelijks leven ook als burgercoach werk, merk ik dat de wet van Boot: "als een erkende expert met een grote reputatie (Boot zelf) zegt dat de coach een goede coach is, is het een goede coach", toch op gaat. "Niet wie u bent, maar wie u kent", om het maar kort te zeggen.
Ik weet het niet, hoor. ik was altijd zo'n erkende expert, dacht ik, maar sinds dit seizoen een paar interessante speelsters vooral voor een andere coach hebben gekozen, ben ik hard geconfronteerd met het feit dat reputatie geen generaties stand houdt...
Nou ja: als het dan te voet komt en met de brommer weer gaat, weet ik welke stappen genomen moeten worden: Reputatie is a four letter word: W-O-R-K. ( of was het S.H.O.W.?) Terug naar de inhoud!
Prep. Voorbereiding, maar ook: Primary REception Position. Een van de fraaie zelfgemaakte begrippen van coach Devenzio. Wat is in welke situatie the place to be? Een vorm van netwerken eigenlijk. Dat ze je zien staan, dat ze weten dat ze van je op aan kunnen... en dat dus ook op het veld. En dat we dat dan bij ons heel goed doen en dat we daar dan weer een reputatie van krijgen. Zo een beetje, dacht ik.
Trouwens, Devenzio is de erkende expert op het gebied van spelersontwikkeling. Zij bekendste boek is STUFF all good players should know. En dat heb ik uitgeleend aan iemand. Maar aan wie ook weer?

De reputatie van een geordende geest streef ik allang niet meer na..

Olympisch geïnspireerd

Zo. VPI zit er op. Voorbereidingsperiode 1. Na een groot deel van de zomer van bovenaf op baskets te hebben neergekeken op de tekst "inspire a generation" hadden we ons laten inspireren door de spelen.
Zo hebben we "gebeached", gejudood , synchroon gezwommen, drievoudig ge-epked, booggeschoten en nog veel meer. (maar niet gehokkied, nee)
Niet iedereen was er nog, maar wie er wel was, heeft de eerste stapjes gezet. Als we een samenvattinkje moeten geven van de hoofdpunten, dan zijn dat denk ik: rebound (judo), rennen om layups te krijgen en dat defense (met een duidelijke "sense of urgency") de offense helpt. We hebben bijvoorbeeld lekker veel kunnen schieten en na de voetenwerk drills (synchroon zwemmen) blijkt dat zelfs beter te lukken.
Hopelijk nemen de meiden van deze week hun voorsprong mee naar volgende week en dan gaan we geïnspireerd verder.

Leuke dingen

Wat was er nog meer leuk aan de OS, behalve de dunk van Liz Cambage?
Veel. Het verrassende spel van de engelse vrouwen bijvoorbeeld. Niet overmatig getalanteerd team, maar heerlijk spel en geweldige inzet. De terugkeer van de scissor en de hand-off! Yes!
Altijd leuk: die ongeselecteerde Amerikaansen, die in voor Turkije of Rusland gaan spelen. De russische mannencoach, die hee... engels spreekt en in het dagelijks leven ook coach blijkt te zijn van Maccabi Tel Aviv????? Als dat soort dingen kan, komt het nog wel eens goed met de wereld. En wat te denken van Spanje dat alleen door het niet kunnen inzetten van Timberwolf  Ricky Rubio naast het goud grijpt en laat zien dat passen en  pivotteren niet overal een lost art zijn.
En Rusland met de aalvlugge kunstenaars Kirilenko en Svhed dat het brons afsnoept van de keihard werkende dertigers uit Argentinië? Kirilenko is ook een Timberwolf trouwens en Svhed gaat dat worden.
Zo krijg je ook weer zin in het profseizoen. Maar eens met een half oog Minnesota in de gaten houden... waar behalve half Rusland ook Nederlandse roots aanwezig zijn: wat te denken van Greg Tiemsma en Robbie Hummel? En Sikma op de bank... Dat moet leuk worden.. en trouwens ook maar eens gauw beginnen met die uiltjes. Zin in meer leuke dingen.

Vakantieblog

Buitenkust

Hmm. Dat was lekker. Een diepe droomloze slaap. Waar ben ik ook alweer?
De geur van een 'n tikje vochtige tent bereikt m'n bewustzijn tegelijk met een zacht geruis.
Buitenkunst.
Het geluid wordt langzaam wat luider.....dat zijn geen dennennaalden.... Hmm.
-
Het regent nog steeds als de schrijfworkshop begint. Normaal schrijf ik wel genoeg maar het thema -parallelle universa- spreekt me aan. Natuurlijk is er eigenlijk maar een universum. Bestaat er wel een meervoud voor?
De eerste oefening vergt meteen de nodige concentratie. Om mij heen wordt het wazig; ik kan slecht twee dingen tegelijk. Twee keer doorhalen en dan staat de eerste regel op papier. Terwijl ik de punt zet, zie ik uit mijn ooghoek dat de schrijfjuf in beweging komt....en met haar de vloer van de tent...
-
Als het zo hard gaat, kan het nooit lang duren... zeggen ze. We vinden een droog plekje en maken er maar grapjes over: Waterworld, Noach, het vlot van de Medusa, ze liggen voor het oprapen. Buitenkust. Inderdaad verandert het bos van buitenkunst in verontrustend tempo in een archipel van bewoonde eilandjes, waar schipbreukelingen proberen hun hebben en houden te redden en het hoofd boven water te houden.
-
Vanuit ons droge onderkomen zien we een levensgrote gele eend voorbij komen. Zijn snavel is een mondharmonica die "onder moeders paraplu" speelt. In zijn kielzog een hele stoet kleutereenden als aan een touwtje achter hem aan. Hun bonte laarsjes trekken zigzagsporen in de stroom van de in een doorwaadbare beek veranderde weg.
Op het eilandje binnen gehoorsafstand laten andere gestrande muzikanten zich duidelijk inspireren door het ritme en de klank van de regendruppels. In de verte zie ik de dansers als scholen vissen bewegen en aan de overkant worden flessen met kunstwerken aan de branding toevertrouwd. De bewoners van buitenkust gaan op een bijzondere manier met de tegenslag om. Het is een parallel universum waar de verbeelding stroomt met de kracht van het wassende water.
Pas in de pauze is er tijd voor ramptoerisme. En de zoektocht naar Droogland. Zou het nog bestaan?

Livestreams!

Vier jaar terug was ik al zo blij met de extra voor basketball bij de spelen. Nu heb ik deze week al alle teams aan het werk gezien. Meestal zijn het profs, die in een andere rol.. Nou ja wat is een andere rol voor Lebron..? - met drive en voor hun plezier spelen. Zelden zoveel spel gezien. Vrouwenbasketball
Met power en inzet. Het draait om driepunters maar ook om defense. Switchen met de handen omhoog tot 9 meter van de basket. De hand-off is helemaal terug als ondersteuning van de pass (- nog niet echt als aanvalswapen - dat gaan wij weer doen, volgend jaar) dus als 2.03 Elisabeth Cambage van australië de bal krijgt buiten de driepuntslijn verwacht je ook weer zoiets. En geen denderdunk door het midden.... Is vast wel geyoutubed ... You've got to love livestreaming.
P.s. En nu vertrek ik morgen naar het Drentse bos... Zonder wifi.. Hoe moet dat?

wat zit er in een naam?

Aan het eind van het seizoen , maar vlak voor de zomer, is het tijd om eens even goed over - en met - de samenstellende delen van het team na te denken. We hebben een bezoek aan Stedum gehad - de meiden hebben mijn uilenverzameling kunnen zien - en beginnen nu met de persoonlijke gesprekjes.... Uilen... Dit team lijkt een geschikte voedingsbodem voor deze bosdieren. Qua namen in elk geval:

Bosma, Bosman, Hulzebos, Doornbos, Houtsma... Yo-linde,

Posthumus ... voedingsbodem, zei ik toch?

Oehoekema, Anouhouk en Milouhoe Nieoehoeboeroe

Schuring.... ach ja niet alle uilen wonen in het bos.

Zelfs Spini-ello heeft iets met doornen te maken, dacht ik... Dan missen we toch echt  allen maar een uilen-associatie bij Emma van de Maas. Misschien kan een lezertje me helpen, anders blijft zij wel een echte vreemde...... eend..

(of moeten we dat zo maar houden?)

Overmoed?

Een jonge god in 't diepst van mijn gedachten
Toernooi met oude makkers is een feest
Overmoed? 'k moest een half minuutje wachten
Toen scheurden de oude goden mijn achillespees....

Klokhuis sportlab

Seizoen 11-12 zit er bijna op.... Het is omgevlogen. Nog een heel serieuze wedstrijd, waarin veel te winnen is om de zaak helemaal in te pakken en dan.... Meteen weer verder met beter worden. Beter kijken, beter versnellen, betere balans en beter mikken.
En we zouden de Groninger Studenten Ballers niet zijn als we de wetenschap niet te hulp lieten komen.
Stelling: de slechtste schoten zijn die wanneer die er in moet. In de wedstrijd nog minder dan bij onze schotoefening - de schoten met 4'. ( voor de outsiders: je moet er als groep 5 achter elkaar in schieten maar er mag 1 tussendoor mis.. 5 betekent dat je naar de volgende plek mag)
Ritme het werk laten doen, concentreer op de "take - niet op de make", korter mikken, zeg ik altijd. En zo waar komt het klokhuis te hulp: volg de link hierboven en zie wat we getraind hebben...

de oude doos omgekieperd

Of ik ook oude foto's heb. Het wordt me vandaag van twee kanten gevraagd en dan hangt er meestal iets in de lucht. In dit geval weer een lustrum. Het elfde van de Uilen dit jaar. En weer wordt de paradox van Zeno bewezen.... ik ben weer vijf jaar ouder en nog altijd heb ik de nog steeds jeugdige vereniging niet ingehaald. Ik zal altijd een jaartje tekort komen, vrees ik. De club is gewoon eerder gestart.
In elk geval heeft de club een probleem, dat men over nog eens 20 jaar niet meer zal hebben: beeldmateriaal. Wij hadden geen fototoestellen die en beetje behoorlijk het licht in de Struikhal om konden zetten in bruikbare foto's. Dus moesten we het doen met geposeerde teamfoto's en sporadische kranteknipsels. Ik heb wat hangmappen omgekeerd en vond de bijgaande foto uit de vroege jaren 80 van de vorige eeuw. Het knipsel uit de Gezinsbode documenteert de terugkeer van het hoogste mannenteam naar de tweede divisie. Ik denk dat ik een van de weinige coaches ben die hetzelfde team op drie verschillende niveaus heb gecoached. Had ik al gemeld dat ik met de heren van Uilen in elf jaar NOOIT kampioen ben geworden?
Het team op de foto heb ik nog altijd na aan het hart. Zou het niet leuk zijn om dit ploegje nog weer eens bij elkaar te krijgen? Een groot deel hier van duikt jaarlijks weer op op het Gumit. Op Boris Wanders en Michael Quasbarth na, heb ik ze allemaal nog wel op linked in... geloof ik.Ze zijn maar een van de vele geweldige teams die hier rondgelopen hebben... en als zodanig een voorbeeld. De oproep tot verzamelen in het oude nest is voor iedereen.
De boodschap is verzonden uilen! Ik zie jullie graag....

Slaagmoed

Mijn dochter Lotte doet een typecursus. Best modern; in de vorm van een computerspelletje. Je moet levels halen, dan ben je goed genoeg om verder te gaan. Het aardige van dat "spelletje" is dat het niet perfect hoeft. Een bepaalde snelheid halen, maar je mag ook best veel fouten maken.
Nou is het toch lastig voor haar om fouten te maken. Steevast blijft ze steken met te weinig snelheid (een woord per minuut te weinig) en te weinig fouten (bijvoorbeeld 16 als je er 43 mag....)
Het niet halen van dat level kost haar motivatie... zichtbaar en hoorbaar. Hoe kan ik haar daarmee helpen? Als ze eerst sneller zou worden, gaat ze op den duur minder fouten maken, doordat haar beslissingstempo groter wordt. Maar ze durft het niet echt. John Wooden, de wizard, zei altijd dat de teams die de meeste fouten maken de wedstrijd vaak winnen. Je moet dan wel fouten durven maken, want het is juist de durf en het spelen op het randje tussen heel snel en te snel, die de wedstrijden wint.
Dat soort dingen probeer ik haar wel te vertellen natuurlijk... en het zal op den duur misschien wel doordringen....winnen gaat beter als je durft te verliezen....

Geduld hebben maar?.....maar het zou zo mooi zijn als er een shortcut was naar lef.... Iemand een idee?