woensdag, april 20, 2011

gimmick time




Nou ja, gimmicktime? Doe maar niet zo denigrerend over de periode tussen de competities!
Een reboundring een gimmick? Nee een pronkstuk van coachingvernuft. En de reboundeinsatz heb ik ook al in de laatste week van de competitie gericht ingezet. Een dribbelbril is ook geen echte gimmick maar een bewustwordingstool.
En een Basketball Ontwikkelspel is al helemaal geen gimmick. (maar daarover genoeg)
Feit is wel dat sommige coaches zich niet echt bezig houden met de invulling van deze periode. Sterker nog: hij komt niet eens in het jaarplan voor. Het basketballjaar duurt van september tot eind april en de rest van de tijd krijgt de speler weer terug.
Bij ons niet. Wij gaan gewoon door maar de druk is eraf en we gebruiken soms wel eens dingen die de rest van het jaar in een plastic zak in mijn locker liggen. Gimmicks? Nou dingen.
En dan merk je weer eens dingen op. De reboundring past helemaal niet goed in de ringen van de WAShal. Hij wordt bevestigd met haakjes binnen de echte ring. Maar die is hier niet helemaal van ronde buis. De ring bestaat aan de achterzijde ter versteviging uit plaat. En daar wil zijn haakje niet goed om. Ach gut. En dan gaat het ding los. En dan is hier ook niet zo'n handige keukentrap-scheidsrechtersstoel waaraan in gewend was in de HES. Mmmmh Dat wist ik allemaal niet. In elk geval heb ik dat handige pronkstuk niet zo vaak meer gebruikt, dus.
En nu heb ik de dribbelbrillen weer opgediept. "Moet dat?", vragen mijn meiden. "Ja dat moet", zeg ik dan. "Kijk straks maar als je ze weer af doet....."

maandag, april 11, 2011

de weg van de held (2)

Heldinnen zijn het, die op het belangrijkste moment boven zichzelf uitstijgen. Tegen de weerstand in presteren en het verhaal een mooi einde geven.
Heerlijk al dat publiek, waarvan het grootste deel achter ons stond. Vaders, moeders, vrienden, echtgenoten, cubgenoten en andere pinguins.
Heerlijk die sportieve en gedreven tegenstander, die oprecht baalde, maar toch ook genoot van onze blijdschap.
Leuk zo'n tegenstandercoach die tegen ons zegt: Hou de Ubuntu hoog, dames!
Heerlijk die blijdschap van mijn meiden. (was ik nou zo blij voor mezelf of vooral door die aanblik?)
Heerlijk die waardering van het bestuur, waardoor je weer iets extra met die club hebt.
Heerlijk die glimlach, die de hele avond steeds maar weer terugkwam als iemand even terugdacht aan het behalen van het kampioenschap.
En wat een heerlijk, bobbelig en leerzaam pad, die weg van de heldinnen. Dat had ik ook geschreven als het einde anders was geweest. De held neemt het goede schot.
Er staat een paaltje aan deze weg, waar we nu zijn: "uitzichtspunt kampioenschap" en daar blijven we even van genieten......je kunt minstens twee kanten opkijken en dan;...... gaat de weg weer verder.
Ik loop nog graag een stukje mee als dat mag. De weg is het doel. Dank jullie wel.

donderdag, april 07, 2011

de weg van de held

Nee we zijn nog geen kampioen. We kwamen twee keer een goede tegenstander tegen en een beetje onszelf. Ondertussen hebben we lekker getraind, veeeel vrije worpen geoefend en veel ervaring opgedaan.
Heldendom gaat langs een apart stramien. De heldin ontwaakt, ziet haar eigen ongekende mogelijkheden en begint goed te doen.
Dan komt de heldin meestal iets tegen dat maakt dat zij en de hele omgeving - de wereld - het universum zoals wij dat kennen - de grote stad - het mooie leven - ernstig bedreigd worden. Twijfel....is de heldin wel een echte heldin.....En dan -against all odds - gaat de heldin de laatste strijd aan. En echt heldendom is als een goed schot. Het nemen van het goede schot maakt het een goed schot, niet het maken. Dus: grote eindstrijd! En daarna is de film afgelopen. Maar meestal komt er wel een sequel: "heldin part II"
Maar dit verhaal is helemaal nog niet afgelopen. De grote eindstrijd is zaterdag. En daarna hebben we het wel over wie er allemaal op de aftiteling komen en of we aan een sequel kunnen denken. Tot dan, heldinnen, vrienden en tegenstandsters!