Het zou in elk geval een eerste worden. Of Cangeroes zou voor 't eerst verliezen of Uilen zou haar ongeslagen thuisrecord kwijtraken. We opteerden voor het eerste. We waren er klaar voor. Vertrouwen. Op ons best en thuis. Voor de competitie was het ook wel eens tijd.
En toch lukte het niet. In de eerste helft bleek al, dat we ook echt op onze tenen zouden moeten lopen, wat we ook deden: de press leverde balwinst op, we schoten raak en liepen backdoors en breaks. Maar het waren niet veel breaks en we gaven ook nogal wat aanvalsrebounds weg tegen de springende Cangeroes, die vooral erg goed naar vermogen speelden, zowel als team, als individueel. (nummer 7, in de rebound!!)
De teams waren tegen elkaar opgewassen en het kleine gaatje, dat we aan het begin van de tweede helft hadden geslagen, stelde niets voor: 41-37. Een teken, dat beide teams het netje wisten te vinden. Het kon alle kanten nog op. Helaas viel het niet onze kant op: waar wij onze productie zagen dalen, (geen steals en geen backdoors meer..) bleef die van de utrechtsen constant. Het verschil was helemaal weg, bij het begin van 4: 53-53. Het bleef op en neer gaan tot 61-61 en toen misten wij een serie kansen en gaven we hun nummer 8*, nog niet veel in het spel voorgekomen, tweemaal de kans van driepuntsafstand te scoren: Het gat was nog niet eerder zes punten geweest en het was ons teveel: we moesten nu opeens scoren en verzuimden dat, terwijl Cangeroes opeens bevrijd was van druk: De stand kreeg nog een geflatteerd aanzien: 64-75.
Onze scores: Annemiek 18 (vooral in de eerste helft), Margreet 15 en Karin 12.
Goede schoten van Suus, Tessa, Lyet, Jorieke en Laura draaien er net uit en Natalie heeft een behoorlijk rendement maar kan net niet het beetje extra leveren, waar ze twee week eerder wel goed voor was. Iris was net niet helemaal op tijd klaar, al had ze kunnen spelen.
Al met al was het een heel behoorlijke wedstrijd, waarin we bij tijden ons beste basketball tot nog toe op de mat legden en daarmee gaan we het jaar goed uit.
In de eerste week van het nieuwe jaar staan twee trainingen op het programma, waarna WSC in Waalwijk wacht en we kunnen laten zien, dat we in die subtop thuis horen.
* sorry dames van Cangeroes, ik kan door een overhaast vertrek (boot naar Schier) het formulier niet vinden. De met nummer genoemde meiden hebben uiteraard een naam, die blijf ik echter schuldig.
vrijdag, december 29, 2006
zondag, december 17, 2006
zonder te spelen stijgen!
We hebben een goed weekend. Terwijl de tegenstanders elkaar in de pan hakken, rusten wij uit. We zijn dit weekend eleventh out. We hadden, zo'n beetje als enige team,al 8 wedstrijden gespeeld en stonden wat geflatteerd derde. Maar nadat de kruitdampen zijn opgetrokken, blijken we zelfs naar nummer twee gestegen! Hoe berekent de computer de tussenstand? Op doelsaldo? Neu, we hebben wel de meeste punten voor, maar saldo? En alfabetisch? Kan ook niet met Akrides op evenveel punten. Maar wacht even: de computer leest: Velser Basketball Club Akrides en bij ons De Groene Uilen. Is dat het? Wat geeft het:
De affiche is mooi, voor de komende thuiswedstrijd: de nummer 2 van de promotiedivisie tegen nummer 1!
De affiche is mooi, voor de komende thuiswedstrijd: de nummer 2 van de promotiedivisie tegen nummer 1!
dinsdag, december 12, 2006
US uit
US is geen echte studentenclub meer maar we kenden er wel wat van recente en langer geleden Studentenkampioenschappen. Er was een herkenning van elkanders speelvuur.
We weken af van ons gebruikelijke patroon van het beste aan het begin. Niet dat we het zo slecht deden, maar de tegenstand was meer dan behoorlijk. Rebounden op de training, tegen elkaar, is wel iets anders dan in de wedstrijd waar we nogal wat centimeters en in de eerste helft ook dynamiek te kort komen.
De hi-lo's met scores onder het bord vliegen ons om de oren en we dreigen bij 16-7 voor de thuisploeg, de wedstrijd uit handen te geven. In de laatste minuut van het kwart komen we, dankzij drietjes van Laura en Tessa toch weer bijna op gelijke hoogte. 19-17 Analyse leert , dat we met onze 9 punten van buiten de halve cirkel, US' 17 van binnen de bucket net niet bij kunnen houden. Living by the long distance shot is living dangerously. Er moet wat veranderen. De omschakeling gaat geleidelijk: Karin en Natalie maken beide twee puntjes in het begin van kwart twee en Jorieke scoort de laatste punten van de helft ook van dichtbij: 35-35.
Er is niks in de stand dat ons slapper laat spelen, zoveel is duidelijk.
We zijn nodeloos slordig in de passing geweest, maar hebben naar de ring toe allemaal het vizier scherp staan: we missen geen vrije worpen en we schieten 5 drietjes raak, door 5 verschillende speelsters en dat maakt de tegenstander misschien wat zenuwachtig. Het effect zou kunnen zijn, dat dat het midden wel opent voor ons. We besluiten de focus naar binnen te verleggen.
Dat pakt uitstekend uit: Karin bloeit op, als ze haar directe tegenstandster aan de andere kant nu eens pijn kan doen: twee scores met bonus, direct gevolgd door nog een score plus eentje van Natalie plus nog eens Karin en dan Suus nog uit de paint. We zijn zes punten los en hebben US een koekje van eigen deeg voor kunnen schotelen. US blijft spartelen op 4-7 punten. Geen moment laat de concentratie ons nog in de steek. Natalie neemt het midden dominant over, als Karin uitrust. Ze heeft voor het eerst dit seizoen echt dreigend wat te vertellen. ( alleen Joriek trapt als groentje 1 keer in een studentikoze (dat toch nog steeds wel) afleidingsmanoeuvre, mist daardoor onze enige vrije worp maar herstelt zich keurig bij de tweede) Annemieke krijgt de laatste ballen in handen en maakt het goed af vanachter de vrije worpplijn, waardoor de stand nog een beetje aanzien krijgt.
Annemiek 17 punten, Karin 15 en Natalie 10, met steun van echt iedereen.
We weken af van ons gebruikelijke patroon van het beste aan het begin. Niet dat we het zo slecht deden, maar de tegenstand was meer dan behoorlijk. Rebounden op de training, tegen elkaar, is wel iets anders dan in de wedstrijd waar we nogal wat centimeters en in de eerste helft ook dynamiek te kort komen.
De hi-lo's met scores onder het bord vliegen ons om de oren en we dreigen bij 16-7 voor de thuisploeg, de wedstrijd uit handen te geven. In de laatste minuut van het kwart komen we, dankzij drietjes van Laura en Tessa toch weer bijna op gelijke hoogte. 19-17 Analyse leert , dat we met onze 9 punten van buiten de halve cirkel, US' 17 van binnen de bucket net niet bij kunnen houden. Living by the long distance shot is living dangerously. Er moet wat veranderen. De omschakeling gaat geleidelijk: Karin en Natalie maken beide twee puntjes in het begin van kwart twee en Jorieke scoort de laatste punten van de helft ook van dichtbij: 35-35.
Er is niks in de stand dat ons slapper laat spelen, zoveel is duidelijk.
We zijn nodeloos slordig in de passing geweest, maar hebben naar de ring toe allemaal het vizier scherp staan: we missen geen vrije worpen en we schieten 5 drietjes raak, door 5 verschillende speelsters en dat maakt de tegenstander misschien wat zenuwachtig. Het effect zou kunnen zijn, dat dat het midden wel opent voor ons. We besluiten de focus naar binnen te verleggen.
Dat pakt uitstekend uit: Karin bloeit op, als ze haar directe tegenstandster aan de andere kant nu eens pijn kan doen: twee scores met bonus, direct gevolgd door nog een score plus eentje van Natalie plus nog eens Karin en dan Suus nog uit de paint. We zijn zes punten los en hebben US een koekje van eigen deeg voor kunnen schotelen. US blijft spartelen op 4-7 punten. Geen moment laat de concentratie ons nog in de steek. Natalie neemt het midden dominant over, als Karin uitrust. Ze heeft voor het eerst dit seizoen echt dreigend wat te vertellen. ( alleen Joriek trapt als groentje 1 keer in een studentikoze (dat toch nog steeds wel) afleidingsmanoeuvre, mist daardoor onze enige vrije worp maar herstelt zich keurig bij de tweede) Annemieke krijgt de laatste ballen in handen en maakt het goed af vanachter de vrije worpplijn, waardoor de stand nog een beetje aanzien krijgt.
Annemiek 17 punten, Karin 15 en Natalie 10, met steun van echt iedereen.
zondag, december 03, 2006
Wel dipje geen gevaar
We blijven het thuis goed doen. Door een prima eerste helft konden we ons een dipje permitteren in kwart drie en toch onbedreigd winnen van Binnenland 2, dat met slechts 7 speelsters op komt draven.
We moeten nog steeds een ploeg tegenkomen, die beter kan beginnen met de wedstrijd dan wij. Het enthousiasme druipt er meteen vanaf en we snellen ook nu weer naar een ruime voorsprong. Opvallend daarbij is, dat we dit keer zonder Annemieke binnen de lijnen ook heel goed blijven spelen. Zeven verschillende speelsters dragen bij aan de score: breed gedragen goed spel. Laura, die dan nog niet gespeeld heeft begint haar bijdrage in kwart 2 met twee bommen en we lopen, nu weer met Cookie in de ploeg zelfs weg naar 39-17. Gelopen race.
In de pauze doen we goed ons best om ons te concentreren op het volgende stuk wedstrijd omdat we tot dusverre wel eens moeite hebben om onze "beginnersgeest" terug te krijgen. Hoewel we vrij goed blijven spelen en goede schoten blijven krijgen, loopt het toch niet lekker. We controleren de ballen tot vlak boven de ring, maar krijgen ze niet precies op de goede plek naar beneden. Het aantal aanvalsrebound loopt flink op, maar het netje heeft weinig te lijden. De derde periode verliezen we met 5-14. Wat mooi is, is het totale gebrek aan paniek in de hele ploeg. De toon, waarop we elkaar corrigeren en aanmoedigen blijft prettig evenals de werklust en het teamverband. Het is dan ook logisch, dat we in het laatste kwart orde op zaken stellen en finishen met 65-51.
Annemiek scoort 19 punten, Karin maakt er twaalf en Suus scoort 10.
We moeten nog steeds een ploeg tegenkomen, die beter kan beginnen met de wedstrijd dan wij. Het enthousiasme druipt er meteen vanaf en we snellen ook nu weer naar een ruime voorsprong. Opvallend daarbij is, dat we dit keer zonder Annemieke binnen de lijnen ook heel goed blijven spelen. Zeven verschillende speelsters dragen bij aan de score: breed gedragen goed spel. Laura, die dan nog niet gespeeld heeft begint haar bijdrage in kwart 2 met twee bommen en we lopen, nu weer met Cookie in de ploeg zelfs weg naar 39-17. Gelopen race.
In de pauze doen we goed ons best om ons te concentreren op het volgende stuk wedstrijd omdat we tot dusverre wel eens moeite hebben om onze "beginnersgeest" terug te krijgen. Hoewel we vrij goed blijven spelen en goede schoten blijven krijgen, loopt het toch niet lekker. We controleren de ballen tot vlak boven de ring, maar krijgen ze niet precies op de goede plek naar beneden. Het aantal aanvalsrebound loopt flink op, maar het netje heeft weinig te lijden. De derde periode verliezen we met 5-14. Wat mooi is, is het totale gebrek aan paniek in de hele ploeg. De toon, waarop we elkaar corrigeren en aanmoedigen blijft prettig evenals de werklust en het teamverband. Het is dan ook logisch, dat we in het laatste kwart orde op zaken stellen en finishen met 65-51.
Annemiek scoort 19 punten, Karin maakt er twaalf en Suus scoort 10.
vrijdag, december 01, 2006
burn the net
Soms zeggen we dat in een basketballwedstrijd: Burn the net. Het gaat lekker ruiken door de wrijving van de onophoudelijke stroom ballen, die er door heen swishen.
Ik had iets anders, afgelopen vrijdag. Was naar de bouwmarkt geweest voor wat lange latten. Die passen niet in de bus, tenzij de achterdeur open blijft. Ik gebruik dat een spin om de achterdeur vast te houden. Aan die spin hangt normaal gesproken, standaard het sleepnet met onze inspeelballen. Die verbinding moest even anders, tijdelijk. Je wilt natuurlijk niet, dat die ballen uit de bus stuiteren.
Bij thuiskomst hangt er echter een zielig, leeg netje achter uit de auto, met de onderkant eruit gesleten.... Duur freak accident voor een arme basketballambtenaar. Snel Pelle en Lotte uit school gehaald en met die twee speurneuzen, de hele (binnen)weg terug. Je weet nooit, al is de kans klein. Beetje rekenen waar de wind vandaan komt en speuren maar. Niks te zien, de hele weg naar Stad. Nou ja, ik heb het tenminste geprobeerd. Terug naar huis, zelfde weg. Nu kunnen we de benedenwindse kant wat beter bekijken en opeens zien we toch een bal drijven in een sloot! Hoera, dan kan de andere niet ver weg zijn. Nergens. Met vieze schoenen en 1 bal thuiskomen, maakt de rit al een beetje goed. Bij de huizen en voorbijgangers laten we ons telefoonnummer achter en ruim een kilometer verder wijs ik de kinderen op een SP-ballonnetje. Net een tweekleurige basketball maar dat laten we lekker drijven, zeg ik, ondanks protest van de achterbank. Mijn woorden zijn daar nog niet doorgedrongen of we zien ook de tweede bal, overdekt met kroos! Hebbes, alleen ook de andere schoen nog nat. Geeft dat?
Je kunt je zelfs rijk voelen, met iets wat je al had, miste, en terugkreeg.
Ik had iets anders, afgelopen vrijdag. Was naar de bouwmarkt geweest voor wat lange latten. Die passen niet in de bus, tenzij de achterdeur open blijft. Ik gebruik dat een spin om de achterdeur vast te houden. Aan die spin hangt normaal gesproken, standaard het sleepnet met onze inspeelballen. Die verbinding moest even anders, tijdelijk. Je wilt natuurlijk niet, dat die ballen uit de bus stuiteren.
Bij thuiskomst hangt er echter een zielig, leeg netje achter uit de auto, met de onderkant eruit gesleten.... Duur freak accident voor een arme basketballambtenaar. Snel Pelle en Lotte uit school gehaald en met die twee speurneuzen, de hele (binnen)weg terug. Je weet nooit, al is de kans klein. Beetje rekenen waar de wind vandaan komt en speuren maar. Niks te zien, de hele weg naar Stad. Nou ja, ik heb het tenminste geprobeerd. Terug naar huis, zelfde weg. Nu kunnen we de benedenwindse kant wat beter bekijken en opeens zien we toch een bal drijven in een sloot! Hoera, dan kan de andere niet ver weg zijn. Nergens. Met vieze schoenen en 1 bal thuiskomen, maakt de rit al een beetje goed. Bij de huizen en voorbijgangers laten we ons telefoonnummer achter en ruim een kilometer verder wijs ik de kinderen op een SP-ballonnetje. Net een tweekleurige basketball maar dat laten we lekker drijven, zeg ik, ondanks protest van de achterbank. Mijn woorden zijn daar nog niet doorgedrongen of we zien ook de tweede bal, overdekt met kroos! Hebbes, alleen ook de andere schoen nog nat. Geeft dat?
Je kunt je zelfs rijk voelen, met iets wat je al had, miste, en terugkreeg.
Abonneren op:
Posts (Atom)