Het schijnt dat alle 45+ ers van Nederland die ooit wat linksig zijn geweest, nu ijverig in hun verleden aan het graven zijn. Persoonlijk zou ik het een eer vinden als de Telegrof een hetze tegen me zou beginnen. Dat is toch een van die dingen waarvoor je het gedaan hebt, Wijnand en Jacqueline? (we schreven vroeger trouwens wat meer zoals het klinkt, dus Jaklien Kramer ipv Jacqueline Cramer kan best)Ik kon mij ook niet meer herinneren of ik de Bluf! advertentie heb ondertekend; ik sta er niet bij, ik heb goed gekeken, dus het zal wel niet.
Maar toch.....Ik zal het maar bekennen. Ook ik heb deze week mijn oude agenda's tussen 1976 en 1981 vernietigd. Dus niemand kan meer nagaan wanneer ik met de PSP bakfiets in de Herestraat stond te folderen en wanneer en waar de bijeenkomsten van de Werk Aksie Groep Kunst plaatsvonden. Bovendien heb ik net vandaag mijn Selected Writings of Ernesto (Che) Guevara verkocht via mijn boekwinkeltje.nl. Ik ben schoon, mij maken ze niks meer.
Ervaringenbank van Kaj Reker, o.a. basketballcoach. MOJO, NOJO, Ubuntu En wat verder voorbijkomt.
donderdag, augustus 28, 2008
woensdag, augustus 20, 2008
uit
Ze is fit, ze speelde of ze er zin in had maar het is uit met onze power-guard Mira.
Natuurlijk gaat de studie voor en natuurlijk moet ze een zekere regelmaat in het leven terug zien te vinden om alles voor elkaar te krijgen. En uiteraard is het geen goed begin om ergens half aan te beginnen. Rationeel is het allemaal duidelijk. Maar toch voelt het als een verlies. Zelf biechtte ze ook op, dat ze tegen het overbrengen van het nieuws had opgezien als tegen "uit" maken. Zo voelt het ook een beetje voor de rest. We moeten maar slikken, uithuilen en straks daten met een leuke volgende gegadigde. Het blijft voelen als uit.
Natuurlijk gaat de studie voor en natuurlijk moet ze een zekere regelmaat in het leven terug zien te vinden om alles voor elkaar te krijgen. En uiteraard is het geen goed begin om ergens half aan te beginnen. Rationeel is het allemaal duidelijk. Maar toch voelt het als een verlies. Zelf biechtte ze ook op, dat ze tegen het overbrengen van het nieuws had opgezien als tegen "uit" maken. Zo voelt het ook een beetje voor de rest. We moeten maar slikken, uithuilen en straks daten met een leuke volgende gegadigde. Het blijft voelen als uit.
zondag, augustus 17, 2008
gouden kamp
Het was een gouden kamp. Ik ben nog nooit zo enthousiast geweest over wat we er mee kunnen bereiken. Ons dummy systeem heeft weer een aantal prachtige combi's opgeleverd.
Wat ikzelf ook heel leuk vond om te doen was het verslag vanuit het kamp. Dat ging met een aantal filmpjes gepaard die best leuk zijn geworden. Al zeg ik het zelf. Een eyeopener dat dat zo makelijk gaat met het Apple-tje Even kijken?
Wat ikzelf ook heel leuk vond om te doen was het verslag vanuit het kamp. Dat ging met een aantal filmpjes gepaard die best leuk zijn geworden. Al zeg ik het zelf. Een eyeopener dat dat zo makelijk gaat met het Apple-tje Even kijken?
Het volgende seizoen
Na een geweldig basketballkamp met allemaal kampers om trots op te zijn en waarvan je hoopt dat ze allemaal bij de studenten terecht komen, en geinspireerd door de samenwerking met de andere coaches, beginnen we met het seizoen 08-09.
Er wacht een nieuw team. De meiden van Moestasj. Die heb ik in mijn lange loopbaan heel vaak getraind maar nog maar 3 keer -losse wedstrijden- gecoached. (volgens een snelle schatting heb ik 7 seizoenen he 1 van Moestasj gecoached, 9 seizoenen he 1 van Uilen, 4 seizoenen h 2 van Uilen en ongeveer 18 keer da 1 van Uilen.)
(trouwens een raar idee dat zo'n team dan nu maar eens aan de beurt moet zijn. Het gaat om de mensen en deze meiden vroegen het lief en spreken me aan, zowel de groep, als de individuele leden. Om nog even op dit punt door te gaan: troetelfilosoof Bas Haring vertelt over de tijd dat hij bij het allerbeste roeiteam zat, dat ooit bij de club bestaan heeft. Geen team trok zoveel blik. Ze deden alles met elkaar en alles voor elkaar. Het team was geweldig. Maar het teambelang vereiste soms ook, dat er een nieuw lid moest worden ingevoegd: beter, dus beter voor het team. Ook dit nieuwe lid paste zich geweldig aan: alles voor de ploeg, alles met de ploeg en weer een blik. U voelt al waar dit heengaat: aan het eind van het seizoen was er niemand meer over van het team dat er aan het begin stond. Onderweg was een volledig team weggevallen dat zich afvroeg waar al hun inzet en solidariteit al die tijd naar toe was gegaan. Daar moet een coach wel eens aan denken. Moet dat niet anders?)
De meiden van Moestasj zijn als sociale groep geen beginners meer. Er is al een behoorlijk platform van systeemdenken aanwezig en dat maakt het een mooie uitdaging om te kijken hoever we kunnen komen als lerende organisatie. Ik zie ze wel zitten. Sawu bona.
Er wacht een nieuw team. De meiden van Moestasj. Die heb ik in mijn lange loopbaan heel vaak getraind maar nog maar 3 keer -losse wedstrijden- gecoached. (volgens een snelle schatting heb ik 7 seizoenen he 1 van Moestasj gecoached, 9 seizoenen he 1 van Uilen, 4 seizoenen h 2 van Uilen en ongeveer 18 keer da 1 van Uilen.)
(trouwens een raar idee dat zo'n team dan nu maar eens aan de beurt moet zijn. Het gaat om de mensen en deze meiden vroegen het lief en spreken me aan, zowel de groep, als de individuele leden. Om nog even op dit punt door te gaan: troetelfilosoof Bas Haring vertelt over de tijd dat hij bij het allerbeste roeiteam zat, dat ooit bij de club bestaan heeft. Geen team trok zoveel blik. Ze deden alles met elkaar en alles voor elkaar. Het team was geweldig. Maar het teambelang vereiste soms ook, dat er een nieuw lid moest worden ingevoegd: beter, dus beter voor het team. Ook dit nieuwe lid paste zich geweldig aan: alles voor de ploeg, alles met de ploeg en weer een blik. U voelt al waar dit heengaat: aan het eind van het seizoen was er niemand meer over van het team dat er aan het begin stond. Onderweg was een volledig team weggevallen dat zich afvroeg waar al hun inzet en solidariteit al die tijd naar toe was gegaan. Daar moet een coach wel eens aan denken. Moet dat niet anders?)
De meiden van Moestasj zijn als sociale groep geen beginners meer. Er is al een behoorlijk platform van systeemdenken aanwezig en dat maakt het een mooie uitdaging om te kijken hoever we kunnen komen als lerende organisatie. Ik zie ze wel zitten. Sawu bona.
Abonneren op:
Posts (Atom)