De meiden van Lieshout waren mooi op tijd. Hun coach Ron Heestermans, wist goed de weg want die had ons al eerder bezocht met het team van JRC.
Lieshout steunde erg op hun Amerikaanse Stephanie Lynn Jones, die echter goed bereikt werd, met name door guard Gwen Weeldenburg. Beiden speelden met een indrukwekkende intensiteit. Helaas was er erg weinig publiek, nog haast het meest gasten uit Brabant. Zonder Natalie en zonder Margreet speelden we een heel goed eerste kwart. Weliswaar scoorden we slechts 11 punten, en duurde het vijf minuten voor onze eerste score( een 4pt play van Laura Hannivoort) , maar we kregen er ook maar 14 tegen, we zaten goed bij de rebounds en we konden het tempo volgen. Aan het eind van het kwart kwamen we bijna langszij.
In het tweede kwart wisten we onze aanval te verbeteren, met een hele serie open kansen tegen de press van Lieshout, maar we leverden ook meer in en kregen maar liefst 31 punten tegen.
In de tweede helft was het helemaal over. Het focusemmertje was helemaal leeg en de meiden van Lieshout bleven er bewonderswaardig voor gaan. Vooral Weeldenburgs duik met gevaar voor eigen leden om een bal binnen te houden, bij een voorsprong van zestig punten, zal nog wel even op m'n netvlies blijven.
Er was genoeg om zout op te leggen, zeker in de 3e en 4e periode, maar de eerste periode moeten we ook maar niet vergeten. Ik was echt trots op de meiden. Als we dat niveau over een paar maandjes een hele wedstrijd vol kunnen houden, dan gaan we zeker wedstrijden winnen.
En dan is het tijd voor de volgende stap: het niveau twee wedstrijden vasthouden, enzovoort.
Kaj
Geen opmerkingen:
Een reactie posten