It was 25-years ago, today. Ik wou, even voor kerst 1979, de hal in lopen. Een heer in colbert greep me bij de arm alsof hij me op heterdaad had betrapt: “Mijn naam is Tilstra. Ben jij Kaj Reker?. Geef jij training voor Willem de Roos?”
Die vragen kon ik alleen maar bevestigend beantwoorden. We hadden zo ons eigen verenigingstrainersplan avant la lettre geregeld. Willem had zich op een onbewaakt moment voor D’66 in de Provinciale Staten laten kiezen en kon dat niet combineren met de heren van Moestasj 2. Die deed ik, en Willem betaalde mij uit eigen zak. Ik vond het leuk en best veel geld. Tilstra vond het niet leuk.
“Er wordt hier niet zwart gewerkt!” baste hij. “Daar gaan we een stokje voor steken. Kom maar mee naar mijn kantoor. “
Jammer, dacht ik. Het was leuk, zolang het duurde.
Vijf minuten later stond ik, nog beduusd over zoveel daadkracht en met een wat pijnlijke rechterhand, weer buiten. Het leven was ingrijpend veranderd: Student Reker was adjunct-sportleider Reker geworden.
En het blijft leuk, hoe lang het ook duurt.
Kaj
maandag, december 20, 2004
zondag, december 19, 2004
mcFlurry voor Mac
Akrides - Uilen 76-49. Dat klinkt als een oorwassing, maar het was beter dan dat. In IJmuiden hervonden we ons lef en ons eigen tempo. Dat het verschil zo groot was, kwam vooral door de eerste helft, toen Akrides fel uit de startblokken kwam en wij bleven missen, zodat een herhaling van de vorige wedstrijden op de loer lag.
Maar de agressie in de verdediging was er nog steeds en dit keer scoorden we wel uit de break, zij het in de eerste twee perioden matig. We kregen de breaks en de steals in elk geval wel weer en passes over meer dan 7 meter kwamen nu wel aan. We schrokken wel van de outside dreiging van Akrides. Diverse speelsters wisten steeds vrij te komen op of rond de driepuntslijn en de produktie was aardig, getuige de 45 punten bij rust.
We kwamen echter goed, of net niet goed maar hoopvol, door de press en begrepen steeds beter hoe we zelf druk konden geven. 19 punten is natuurlijk niet veel en 15 turnovers is wel veel, maar in het tweede kwart gaven we nauwelijks nog aanvalsrebounds weg.
Van de tweede helft heb ik genoten. We wonnen het derde kwart met 18-13 en liepen vervolgens zelfs in tot op 17 punten met nog 6 minuten te gaan. Ook daarna bleven we op het oog het beste van het spel houden, al hadden we beter nog een paar keer voor de layup kunnen kiezen ipv de driepunter. Dat een buzzerbeater-tip in van Iris en een vrije worp van Laura Maatman niet op het sheet kwamen, door vergissingen van tafel en scheids, maakte dat we helaas toch nog met 27 punten verloren en de tweede helft met 1.
Heel goed van ons was het grote aantal deflections. Deflections zijn bijdragen van unsung heroes. Ballen worden van richting veranderd, aanvallen van tegenpartij verstoord en we pakken steals, die op naam van iemand anders komen. Maar deflections zijn indicaties van intensiteit.
Ik verkondig al jaren, dat iemand, die in 1 wedstrijd goed is voor 7 of meer van die dingen een consumptie van me krijgt. (dit in navolging van Hubie Brown, de onlangs opgestapte coach van Memphis, die dit deed bij de New York Knicks. Ook een colaatje, geloof ik...) Ik ben daar nog niet arm van geworden. Margreet verdiende de eerste sinds jaren omdat zij naast 14 punten ook precies 10 deflections pakte. Is dit een double double? Zeker wel. En de eerste in zijn soort!
Maar de agressie in de verdediging was er nog steeds en dit keer scoorden we wel uit de break, zij het in de eerste twee perioden matig. We kregen de breaks en de steals in elk geval wel weer en passes over meer dan 7 meter kwamen nu wel aan. We schrokken wel van de outside dreiging van Akrides. Diverse speelsters wisten steeds vrij te komen op of rond de driepuntslijn en de produktie was aardig, getuige de 45 punten bij rust.
We kwamen echter goed, of net niet goed maar hoopvol, door de press en begrepen steeds beter hoe we zelf druk konden geven. 19 punten is natuurlijk niet veel en 15 turnovers is wel veel, maar in het tweede kwart gaven we nauwelijks nog aanvalsrebounds weg.
Van de tweede helft heb ik genoten. We wonnen het derde kwart met 18-13 en liepen vervolgens zelfs in tot op 17 punten met nog 6 minuten te gaan. Ook daarna bleven we op het oog het beste van het spel houden, al hadden we beter nog een paar keer voor de layup kunnen kiezen ipv de driepunter. Dat een buzzerbeater-tip in van Iris en een vrije worp van Laura Maatman niet op het sheet kwamen, door vergissingen van tafel en scheids, maakte dat we helaas toch nog met 27 punten verloren en de tweede helft met 1.
Heel goed van ons was het grote aantal deflections. Deflections zijn bijdragen van unsung heroes. Ballen worden van richting veranderd, aanvallen van tegenpartij verstoord en we pakken steals, die op naam van iemand anders komen. Maar deflections zijn indicaties van intensiteit.
Ik verkondig al jaren, dat iemand, die in 1 wedstrijd goed is voor 7 of meer van die dingen een consumptie van me krijgt. (dit in navolging van Hubie Brown, de onlangs opgestapte coach van Memphis, die dit deed bij de New York Knicks. Ook een colaatje, geloof ik...) Ik ben daar nog niet arm van geworden. Margreet verdiende de eerste sinds jaren omdat zij naast 14 punten ook precies 10 deflections pakte. Is dit een double double? Zeker wel. En de eerste in zijn soort!
vrijdag, december 17, 2004
Playing Time Management
University of Groningen, International School for Playing Time Management.
Hoe kom je aan speeltijd en hoe krijg je meer? Dat is het onderwerp van vandaag.
Vraag 1 voor de hele groep: welk onderdeel van basketball doe je het liefst?
Er zijn veel antwoorden mogelijk: Schieten, zeggen veel mensen. Dribbelen scoort ook altijd goed. Mijn volgende vraag is altijd: Wat is nodig om die hobby van je uit te kunnen voeren?
Omdat de meesten niet begrijpen waar ik heen wil, geef ik het antwoord maar zelf: Je moet in het veld staan! Je moet spelen! Spelers spelen.
Ja, wiedes, natuurlijk, maar dat was de vraag toch niet?
Ja, toch wel. Een beginnende coach zal misschien eerst de beste schieters laten spelen, met de beste dribbelaar, maar als deze vijf niets anders in huis hebben: verdediging, rebound of iets simpels als een pass, dan komt hij of zij daar snel van terug. Veel mensen gaan uitsluitend voor de finishing touch, het afmaken. Toch voldoen veel van hen weer niet als speler. Baltovenaars, jawel, mikken kunnen ze, maar spelers zijn het niet.
Ondanks dat coach, teamgenoten en publiek veel prachtige dingen te zien krijgen, is er geen vooruitgang en geen echt spel.
De coach begint het te snappen en nu komen de spelers aan de beurt. Spelers hoeven niet de beste fysiologische mogelijkheden of de beste techniek te hebben, al zullen ze, door hun spelinzicht wel sneller inzien, wat het nut is van een linker layup en een overtuigende passfake. Spelers spelen het spelletje en leren de regels daarvan. Niet alleen de spelregels, al horen die er zeker bij, maar ook weten zij wie er wat zou kunnen doen, doordat ze de taktiek adopteren en omdat zij de mogelijkheden en onmogelijkheden van hun teamgenoten en tegenstanders doorgronden en gebruiken.
Zo’n speler wil je worden? En de truc om dat allemaal te kunnen laten zien? Dat Playing Time Mangement? Hoe zit dat dan?
Nou simpel. Met het duidelijk maken van je bedoeling om een echte speler te worden, ben je al een heel end. Zeker als je dat de coach duidelijk maakt, door advies te vragen over de belangrijke aspecten van het spel. (alles dus) En daarna, volgens Ton Boot en andere exemplaren van het species coach: Let your body do the talking.
Ik droom wel eens van zulke spelers. En word dan wakker met een glimlach.
Kaj
Hoe kom je aan speeltijd en hoe krijg je meer? Dat is het onderwerp van vandaag.
Vraag 1 voor de hele groep: welk onderdeel van basketball doe je het liefst?
Er zijn veel antwoorden mogelijk: Schieten, zeggen veel mensen. Dribbelen scoort ook altijd goed. Mijn volgende vraag is altijd: Wat is nodig om die hobby van je uit te kunnen voeren?
Omdat de meesten niet begrijpen waar ik heen wil, geef ik het antwoord maar zelf: Je moet in het veld staan! Je moet spelen! Spelers spelen.
Ja, wiedes, natuurlijk, maar dat was de vraag toch niet?
Ja, toch wel. Een beginnende coach zal misschien eerst de beste schieters laten spelen, met de beste dribbelaar, maar als deze vijf niets anders in huis hebben: verdediging, rebound of iets simpels als een pass, dan komt hij of zij daar snel van terug. Veel mensen gaan uitsluitend voor de finishing touch, het afmaken. Toch voldoen veel van hen weer niet als speler. Baltovenaars, jawel, mikken kunnen ze, maar spelers zijn het niet.
Ondanks dat coach, teamgenoten en publiek veel prachtige dingen te zien krijgen, is er geen vooruitgang en geen echt spel.
De coach begint het te snappen en nu komen de spelers aan de beurt. Spelers hoeven niet de beste fysiologische mogelijkheden of de beste techniek te hebben, al zullen ze, door hun spelinzicht wel sneller inzien, wat het nut is van een linker layup en een overtuigende passfake. Spelers spelen het spelletje en leren de regels daarvan. Niet alleen de spelregels, al horen die er zeker bij, maar ook weten zij wie er wat zou kunnen doen, doordat ze de taktiek adopteren en omdat zij de mogelijkheden en onmogelijkheden van hun teamgenoten en tegenstanders doorgronden en gebruiken.
Zo’n speler wil je worden? En de truc om dat allemaal te kunnen laten zien? Dat Playing Time Mangement? Hoe zit dat dan?
Nou simpel. Met het duidelijk maken van je bedoeling om een echte speler te worden, ben je al een heel end. Zeker als je dat de coach duidelijk maakt, door advies te vragen over de belangrijke aspecten van het spel. (alles dus) En daarna, volgens Ton Boot en andere exemplaren van het species coach: Let your body do the talking.
Ik droom wel eens van zulke spelers. En word dan wakker met een glimlach.
Kaj
Tessa ’s List
Tessa geeft wat punten aan waarop de training verbeterd zou kunnen worden.
Hieronder haar tamelijk zinnige lijstje met reactie/toevoegingen van de coach:
1 vrijlopen! – Reactie: Staat of valt met verdedigen. Als we zo verdedigen als afgelopen wedstrijd tegen Batouwe, hebben we zelf ook iets te doen op training. Stelling: wordt beter. Regel, die je regelmatig van coach hoort: Vrij staan is niks. We passen niet naar mensen die vrij staan. Move!
2 Goede screens zetten –Re: ja! Daarom doen we zeker 1 x per week de dummy drill. Regel: headhunt de verdediger alsof je uitboxt. Cutter verantwoordelijk voor buitenkant, screener voor binnenkant. (60-40%)
3 Hedgen. Re: hedgen is bijna trappen. Hedgen is doen alsof, spelers hedgen. Hedgen bij elke speler/bal crossing.
4 center aanpassen met defense. Re: 1-1 full court, 2-2 met centers in de eindfase, (eens per twee weken is streven) elke 3-3 oefening om punten. Regel: vrijlopen van centers gebeurt met de kont. Centers duidelijker aangeven waar ze de bal willen. In de aanval vermijden we de eerste pass naar de stilstaande hoge post.
5 faken voor passes. Re: doen we inderdaad weinig aan, in aparte oefening. Lummelen/Bulls in the ring, drill iets vaker doen.
6 Press neerzetten. Re: OK, afspraken vernieuwen. Centerfield vullen door verdedigster van de inboundster. Eerste lijn kan dus faceguarden. Laatste lijn speelt in een soort zone en verdedigt de basket. (géén denial) Speelsters doen, tot mijn verbazing en soms ergernis, te vaak dingen omdat coach het zegt en dat beklijft niet. Meedoen en afvragen waarom. We gaan komende tijd nog zonepress/zone oefenen.
7 Press break (Tessa ziet noodzaak van opsplitsen/duidelijk maken van functies) Re: press break is ook break, sneller innemen/ posities innemen/ veld groot maken. Push up the ball.
8 1-1 (Tessa: waar zitten de 1-1 mogelijkheden in de 5-5?) Re: overal, maar niet overal/altijd. En je hebt ook steeds pass-mogelijkheden aan beide kanten. Het probleem bij ons ligt aan twee kanten: bij de 1, die 1 tegen 1 speelt en de goede momenten nog niet kan lezen en de 4 anderen die geen back up bieden Dat is: ruimte maken, ontvanger worden voor de driver, rebounden.
9 Schieten met hand in je gezicht. Re: Echt met een hand in je gezicht schieten moet je ook niet. Denk maar aan onze Suus-schoten. Als we iemand vrij spelen met goede acties is die iemand ook vrij genoeg om het schot los te krijgen en pas daarna komt de hand in het gezicht. Komt frequent voor in touch& go drill, weakside rebound drill etc.
10 passlijn verdedigen. ( zou toch normaal moeten zijn? Zegt Tessa) Re: wel de norm, ja. Meest geroepen aanwijzing in wedstrijd en op training. Dus nog niet normaal. Wezenlijk voor onze vooruitgang en ons vrijlopen. Screens verdedigen! Switchanddeny = one word.
11 Pick ‘n roll. (ook met oog op 1,2,3,4,5) BEWUSTER trainen is beter. Vaker toepassen!
12 Oefeningen om “kutdingen” van je medespelers goed te moeten maken. (bad pass drills?) Re: ja, en Olson drills!= Survival drill = De kloofzakdrill. Staat op het programma.
Algemene opmerkingen
1 Minder rust tussen oefeningen en meer vermoeiende oefeningen. Re: Nee. De coach houdt de arbeid - rustverhoudingen in de gaten voor het hele team. Als je rust, train je ook. Het gaat om bewuster trainen. Het getuigt van consumentisme, als je vindt, dat je met een soort oefeningen tot harder trainen gedwongen moet worden. Het gaat om de inhoud van de oefening en dan vooral hoe je zelf die inhoud bepaalt. Harder is niet beter. We zijn nog geen enkele concurrent tegen gekomen, die blijk gaf van een betere conditie. Wel veel concurrenten die er beter over hebben nagedacht.
2 Korte uitleg. Meer beelden dan woorden. Re: Coach is zich bewust van zijn breedsprakigheid. Heeft aan de andere kant wel eens het idee, dat hij dingen twee keer moet zeggen….Coachen is niet alleen oefeningen draaien (zie ook hierboven) (“They hear you, but do they listen?”)
3 Meer striktheid. Iedereen houdt zich aan regels en wordt daar vaak aan herinnerd door coach en team, totdat het vanzelfsprekend is. Nu zijn nog teveel dingen niet vanzelfsprekend. (bv Huddle, waterpauze, makkelijke scores afmaken, oefeningen. Sancties bijvoorbeeld: doorgaan tot we iets halen of sprintjes oid.)
Re: Welke regels? Wie heeft er regels bedacht? Ik toets alles aan mijn ene regel: Do the right thing. En de right thing is niet op elk moment hetzelfde. Het is wel zo, dat jullie “team-right things” mogen afspreken. Maar zoiets werkt alleen als jullie dat met z’n allen doen. De coaches zijn de coaches, geen dictators. Andere regels, zoals elkaar bedanken voor pass of screen, uitboxen, help OK roepen, baseline vullen bij baseline drive, achter elkaars ballen aan, be nice twice, waarschuwen voor screens, spelletjes kennen, altijd je best doen, leven als een sporter, afbellen als je niet of te laat komt, niet over de verdedigers heen passen, hand boven de bal, call the shot, met twee handen vangen, eerst kijken, dan doen en géén twee fouten achter elkaar maken, maken deel uit van onze basketball-cultuur en jullie ontwikkeling.
4 Meer afwisseling in de training. Relaxte sfeer creëren door eens in de zoveel tijd een hele training partijtje of toernooitje oid te doen? Re: Helemaal mee eens, alleen hele training is wel heel lang. Deze tijd van het jaar is daar geschikt voor en dat merk je, denk ik ook wel.
5 Eens in de zoveel tijd individuele gesprekken. Re: ja en ook ongeveer deze tijd van het jaar georganiseerd. Het si misschien wel eens goed om nog eens te zeggen dat dit trouwens geen éénrichtingsverkeer is. Ook speelsters kunnen, altijd, bespreken wat ze dwars zit. Coaches deur/telefoonlijn/computer is altijd open.
6 Meer belonen voor prestaties, zodat je een doel hebt in je oefening. (bijvoorbeeld winnaars rennen niet/vrijwillig) Re: de mooiste beloning is toch je eigen prestatie/groei en de waardering van je medespeelsters/coaches, zou ik zeggen. Maar we zullen de Free-outs weer eens van stal halen. (Als je iets goed doet – laten we zeggen een record breekt, een 11-woman drill wint, of een reverse Olson drill – krijg je een ding, dat je in kunt leveren voor een sprintje, op een moment dat jou uitkomt. Je kunt ze ook bewaren; jouw keuze.)
7 Meer duidelijkheid individueel. Wat gaat goed/slecht; waaraan werken. Re: Proberen we wel veel te doen. Iedereen heeft wel een stokpaardje in de maag gesplitst gekregen. Misschien moeten we dit aspect van onze ontwikkeling wel formaliseren. Na de kerst twee keer per week een individuele 10 minuten invoeren? Werkafspraak met coach. Zelf doen. Vragen altijd. Voortgang heen en weer rapporteren?
8 Helpen herinneren dat we basketball leuk vinden. Re: Ja! Ook na bijna 30 jaar als coach en 25 jaar bij de RuG, na hoge pieken en diepe dalen is mijn enthousiasme nog steeds groeiend! En dat komt ook door jullie! En waarom vinden we basketball leuk? Het leven is bijna Basketball.
Hieronder haar tamelijk zinnige lijstje met reactie/toevoegingen van de coach:
1 vrijlopen! – Reactie: Staat of valt met verdedigen. Als we zo verdedigen als afgelopen wedstrijd tegen Batouwe, hebben we zelf ook iets te doen op training. Stelling: wordt beter. Regel, die je regelmatig van coach hoort: Vrij staan is niks. We passen niet naar mensen die vrij staan. Move!
2 Goede screens zetten –Re: ja! Daarom doen we zeker 1 x per week de dummy drill. Regel: headhunt de verdediger alsof je uitboxt. Cutter verantwoordelijk voor buitenkant, screener voor binnenkant. (60-40%)
3 Hedgen. Re: hedgen is bijna trappen. Hedgen is doen alsof, spelers hedgen. Hedgen bij elke speler/bal crossing.
4 center aanpassen met defense. Re: 1-1 full court, 2-2 met centers in de eindfase, (eens per twee weken is streven) elke 3-3 oefening om punten. Regel: vrijlopen van centers gebeurt met de kont. Centers duidelijker aangeven waar ze de bal willen. In de aanval vermijden we de eerste pass naar de stilstaande hoge post.
5 faken voor passes. Re: doen we inderdaad weinig aan, in aparte oefening. Lummelen/Bulls in the ring, drill iets vaker doen.
6 Press neerzetten. Re: OK, afspraken vernieuwen. Centerfield vullen door verdedigster van de inboundster. Eerste lijn kan dus faceguarden. Laatste lijn speelt in een soort zone en verdedigt de basket. (géén denial) Speelsters doen, tot mijn verbazing en soms ergernis, te vaak dingen omdat coach het zegt en dat beklijft niet. Meedoen en afvragen waarom. We gaan komende tijd nog zonepress/zone oefenen.
7 Press break (Tessa ziet noodzaak van opsplitsen/duidelijk maken van functies) Re: press break is ook break, sneller innemen/ posities innemen/ veld groot maken. Push up the ball.
8 1-1 (Tessa: waar zitten de 1-1 mogelijkheden in de 5-5?) Re: overal, maar niet overal/altijd. En je hebt ook steeds pass-mogelijkheden aan beide kanten. Het probleem bij ons ligt aan twee kanten: bij de 1, die 1 tegen 1 speelt en de goede momenten nog niet kan lezen en de 4 anderen die geen back up bieden Dat is: ruimte maken, ontvanger worden voor de driver, rebounden.
9 Schieten met hand in je gezicht. Re: Echt met een hand in je gezicht schieten moet je ook niet. Denk maar aan onze Suus-schoten. Als we iemand vrij spelen met goede acties is die iemand ook vrij genoeg om het schot los te krijgen en pas daarna komt de hand in het gezicht. Komt frequent voor in touch& go drill, weakside rebound drill etc.
10 passlijn verdedigen. ( zou toch normaal moeten zijn? Zegt Tessa) Re: wel de norm, ja. Meest geroepen aanwijzing in wedstrijd en op training. Dus nog niet normaal. Wezenlijk voor onze vooruitgang en ons vrijlopen. Screens verdedigen! Switchanddeny = one word.
11 Pick ‘n roll. (ook met oog op 1,2,3,4,5) BEWUSTER trainen is beter. Vaker toepassen!
12 Oefeningen om “kutdingen” van je medespelers goed te moeten maken. (bad pass drills?) Re: ja, en Olson drills!= Survival drill = De kloofzakdrill. Staat op het programma.
Algemene opmerkingen
1 Minder rust tussen oefeningen en meer vermoeiende oefeningen. Re: Nee. De coach houdt de arbeid - rustverhoudingen in de gaten voor het hele team. Als je rust, train je ook. Het gaat om bewuster trainen. Het getuigt van consumentisme, als je vindt, dat je met een soort oefeningen tot harder trainen gedwongen moet worden. Het gaat om de inhoud van de oefening en dan vooral hoe je zelf die inhoud bepaalt. Harder is niet beter. We zijn nog geen enkele concurrent tegen gekomen, die blijk gaf van een betere conditie. Wel veel concurrenten die er beter over hebben nagedacht.
2 Korte uitleg. Meer beelden dan woorden. Re: Coach is zich bewust van zijn breedsprakigheid. Heeft aan de andere kant wel eens het idee, dat hij dingen twee keer moet zeggen….Coachen is niet alleen oefeningen draaien (zie ook hierboven) (“They hear you, but do they listen?”)
3 Meer striktheid. Iedereen houdt zich aan regels en wordt daar vaak aan herinnerd door coach en team, totdat het vanzelfsprekend is. Nu zijn nog teveel dingen niet vanzelfsprekend. (bv Huddle, waterpauze, makkelijke scores afmaken, oefeningen. Sancties bijvoorbeeld: doorgaan tot we iets halen of sprintjes oid.)
Re: Welke regels? Wie heeft er regels bedacht? Ik toets alles aan mijn ene regel: Do the right thing. En de right thing is niet op elk moment hetzelfde. Het is wel zo, dat jullie “team-right things” mogen afspreken. Maar zoiets werkt alleen als jullie dat met z’n allen doen. De coaches zijn de coaches, geen dictators. Andere regels, zoals elkaar bedanken voor pass of screen, uitboxen, help OK roepen, baseline vullen bij baseline drive, achter elkaars ballen aan, be nice twice, waarschuwen voor screens, spelletjes kennen, altijd je best doen, leven als een sporter, afbellen als je niet of te laat komt, niet over de verdedigers heen passen, hand boven de bal, call the shot, met twee handen vangen, eerst kijken, dan doen en géén twee fouten achter elkaar maken, maken deel uit van onze basketball-cultuur en jullie ontwikkeling.
4 Meer afwisseling in de training. Relaxte sfeer creëren door eens in de zoveel tijd een hele training partijtje of toernooitje oid te doen? Re: Helemaal mee eens, alleen hele training is wel heel lang. Deze tijd van het jaar is daar geschikt voor en dat merk je, denk ik ook wel.
5 Eens in de zoveel tijd individuele gesprekken. Re: ja en ook ongeveer deze tijd van het jaar georganiseerd. Het si misschien wel eens goed om nog eens te zeggen dat dit trouwens geen éénrichtingsverkeer is. Ook speelsters kunnen, altijd, bespreken wat ze dwars zit. Coaches deur/telefoonlijn/computer is altijd open.
6 Meer belonen voor prestaties, zodat je een doel hebt in je oefening. (bijvoorbeeld winnaars rennen niet/vrijwillig) Re: de mooiste beloning is toch je eigen prestatie/groei en de waardering van je medespeelsters/coaches, zou ik zeggen. Maar we zullen de Free-outs weer eens van stal halen. (Als je iets goed doet – laten we zeggen een record breekt, een 11-woman drill wint, of een reverse Olson drill – krijg je een ding, dat je in kunt leveren voor een sprintje, op een moment dat jou uitkomt. Je kunt ze ook bewaren; jouw keuze.)
7 Meer duidelijkheid individueel. Wat gaat goed/slecht; waaraan werken. Re: Proberen we wel veel te doen. Iedereen heeft wel een stokpaardje in de maag gesplitst gekregen. Misschien moeten we dit aspect van onze ontwikkeling wel formaliseren. Na de kerst twee keer per week een individuele 10 minuten invoeren? Werkafspraak met coach. Zelf doen. Vragen altijd. Voortgang heen en weer rapporteren?
8 Helpen herinneren dat we basketball leuk vinden. Re: Ja! Ook na bijna 30 jaar als coach en 25 jaar bij de RuG, na hoge pieken en diepe dalen is mijn enthousiasme nog steeds groeiend! En dat komt ook door jullie! En waarom vinden we basketball leuk? Het leven is bijna Basketball.
zondag, december 12, 2004
liever twee punten, of laten we zeggen 50
Hartelijk dank, bestuur van Uilen. Lief van jullie dat jullie aan m'n jubileum gedacht hebben. Ik ben er trots op, dat ik Uilen en Moestasj zo lang heb mogen dienen en ja, ik ga daar nog heel lang mee door. Mooie bloemen en mooi knutselwerk.
Maar wat had ik dat graag willen vieren met een mooie, wat zeg ik, desnoods een lelijke overwinning.
50 punten was genoeg geweest tegen Batouwe. Ze zullen nu nog niet weten waarom ze gewonnen hebben. De Uilen waren 35 minuten de baas op het veld, dat wil zeggen tot aan de basket. Ik ben nog niet aan rekenen toegekomen, zit alleen nog met beelden en gevoelens te worstelen. Als je je tegenstander twee kwarten zo onder druk kan zetten, zoveel steals pakt en zoveel goede kansen kweekt, verdien je het toch eigenlijk om iets beter in de wedstrijd te zitten dan 16-19 (???) bij rust. We houdenb ze op 6 punten in het tweede kwart en maken er zelf 8. Dan hang je, want blijkbaar heb je dan de kans gehad en laten liggen om makkelijk te gaan spelen. Met 30 of 40 punten hadden we ons los kunnen spelen van de tegenstander en van een heleboel frustratie.
Nee, dus. Het blijft werkbasketball en die kant blijft goed verzorgd. Maar in de planning ligt scoren met een press in het derde kwart. Tempo omhoog en er overheen. Het tegendeel gebeurt: Batouwe krijgt kans om zelf een paar keer een pressje neer te zetten en remt ons daarmee effectief af. Ze stelen ook nog drie ballen, die meteen tot scores leiden (zij wel).
En weer wordt het een inhaalrace waarvoor we, blijkbaar, gewoon scorend vermogen missen.
Natuurlijk ga ik nog 18 en een half jaar door. Maar vannacht heb ik niet lekker geslapen.
Daarvoor doet de korte termijn te veel pijn.
Maar wat had ik dat graag willen vieren met een mooie, wat zeg ik, desnoods een lelijke overwinning.
50 punten was genoeg geweest tegen Batouwe. Ze zullen nu nog niet weten waarom ze gewonnen hebben. De Uilen waren 35 minuten de baas op het veld, dat wil zeggen tot aan de basket. Ik ben nog niet aan rekenen toegekomen, zit alleen nog met beelden en gevoelens te worstelen. Als je je tegenstander twee kwarten zo onder druk kan zetten, zoveel steals pakt en zoveel goede kansen kweekt, verdien je het toch eigenlijk om iets beter in de wedstrijd te zitten dan 16-19 (???) bij rust. We houdenb ze op 6 punten in het tweede kwart en maken er zelf 8. Dan hang je, want blijkbaar heb je dan de kans gehad en laten liggen om makkelijk te gaan spelen. Met 30 of 40 punten hadden we ons los kunnen spelen van de tegenstander en van een heleboel frustratie.
Nee, dus. Het blijft werkbasketball en die kant blijft goed verzorgd. Maar in de planning ligt scoren met een press in het derde kwart. Tempo omhoog en er overheen. Het tegendeel gebeurt: Batouwe krijgt kans om zelf een paar keer een pressje neer te zetten en remt ons daarmee effectief af. Ze stelen ook nog drie ballen, die meteen tot scores leiden (zij wel).
En weer wordt het een inhaalrace waarvoor we, blijkbaar, gewoon scorend vermogen missen.
Natuurlijk ga ik nog 18 en een half jaar door. Maar vannacht heb ik niet lekker geslapen.
Daarvoor doet de korte termijn te veel pijn.
woensdag, december 08, 2004
van vroeger
Lace Strong vond ik eigenlijk niet eens zoveel veranderd, in 30 jaar. En ik dan?
Voor allen die vinden dat ik zo'n dikke kop heb gekregen: jullie hebben gelijk, maar het is erger geweest....
Voor allen die vinden dat ik zo'n dikke kop heb gekregen: jullie hebben gelijk, maar het is erger geweest....
dinsdag, december 07, 2004
Sinterklazen in Enschede
We waren in Deppenbroek en de Jugglers mochten hun schoen zetten.
Het was een harde wedstrijd waarin we het initiatief al vroeg weggaven. We hadden kans op de eerste score maar lieten die liggen, we lieten ons verrassen door de zachte borden en de Jugglers die naar de reboundposities crashten. (9-2) Door twee 3tjes van Elke kwamen we weer bijna bij maar helaas geloofden we toen, dat 3tjes ook de wapenen waren waarmee de Tukkers bestreden zouden moeten worden. Onder de borden ging het te hard? Nou, eigenlijk weerden we ons daar kranig, zo zonder Natalie. Maar open huis hielden we wel een paar keer, terwijl we ook tot 4 keer toe balverlies leden in een overtal situatie. Overdonderd aan de ene kant, waar de Jugglers keer op keer in ideale postpositie de bal mochten aannemen en slordig en slecht kiezend (misschien wel te snel) aan de andere. In de tweede periode kregen we er helemaal niks meer in en het werd rust bij, schrik niet: 43-21. Een gelopen race.
En als er dan niets meer op het spel staat laten we weer zien dat we wel meer kunnen. Niet van buiten de driepuntslijn, maar wel onder het bord en wel met fel verdedigen. We blijken dan, ondanks een erg laag rendement toch gelijke tred te kunnen houden met een promotiedivisieploeg die haar zesde overwinning alweer boekt.
We verliezen het in de beginfase en door het schreeuwend gebrek aan drives en middenafstandschoten. Beide nemen we gewoon niet of nauwelijks. De aanvoer was behoorlijk, de rebound en de dreiging aan de binnenkant mochten er wezen, maar gevaarlijk op schotafstand waren we niet. De forwards laten het dit keer afweten, waardoor de balans in de aanval er niet is. Van binnen de driepuntslijn schieten we 28 keer tegen 40%, niet veel, maar ook niet slecht. Daarnaast trekken we nog 7 x vrijeworpen. Van buiten blijft het bij 4 van de 25 oftewel 17%. Ze waren niet allemaal slecht, maar het waren er wel teveel. Een verhouding van 4:1 vind ik beter. Beslissen we te snel? We beslissen verkeerd.
Na afloop bleek toch nog dat de Sint ook van ons hield. Gelukkig maar. Coach Kaj kijkt uit naar een lijstje verbeterpunten. Vol verwachting klopt zijn hart.
Het was een harde wedstrijd waarin we het initiatief al vroeg weggaven. We hadden kans op de eerste score maar lieten die liggen, we lieten ons verrassen door de zachte borden en de Jugglers die naar de reboundposities crashten. (9-2) Door twee 3tjes van Elke kwamen we weer bijna bij maar helaas geloofden we toen, dat 3tjes ook de wapenen waren waarmee de Tukkers bestreden zouden moeten worden. Onder de borden ging het te hard? Nou, eigenlijk weerden we ons daar kranig, zo zonder Natalie. Maar open huis hielden we wel een paar keer, terwijl we ook tot 4 keer toe balverlies leden in een overtal situatie. Overdonderd aan de ene kant, waar de Jugglers keer op keer in ideale postpositie de bal mochten aannemen en slordig en slecht kiezend (misschien wel te snel) aan de andere. In de tweede periode kregen we er helemaal niks meer in en het werd rust bij, schrik niet: 43-21. Een gelopen race.
En als er dan niets meer op het spel staat laten we weer zien dat we wel meer kunnen. Niet van buiten de driepuntslijn, maar wel onder het bord en wel met fel verdedigen. We blijken dan, ondanks een erg laag rendement toch gelijke tred te kunnen houden met een promotiedivisieploeg die haar zesde overwinning alweer boekt.
We verliezen het in de beginfase en door het schreeuwend gebrek aan drives en middenafstandschoten. Beide nemen we gewoon niet of nauwelijks. De aanvoer was behoorlijk, de rebound en de dreiging aan de binnenkant mochten er wezen, maar gevaarlijk op schotafstand waren we niet. De forwards laten het dit keer afweten, waardoor de balans in de aanval er niet is. Van binnen de driepuntslijn schieten we 28 keer tegen 40%, niet veel, maar ook niet slecht. Daarnaast trekken we nog 7 x vrijeworpen. Van buiten blijft het bij 4 van de 25 oftewel 17%. Ze waren niet allemaal slecht, maar het waren er wel teveel. Een verhouding van 4:1 vind ik beter. Beslissen we te snel? We beslissen verkeerd.
Na afloop bleek toch nog dat de Sint ook van ons hield. Gelukkig maar. Coach Kaj kijkt uit naar een lijstje verbeterpunten. Vol verwachting klopt zijn hart.
Abonneren op:
Posts (Atom)