Op zaterdag jl tegen de godvrezende nietzondaggers van Scylla. (Vreemd dat je zovelen van hen, eeneens in zwarte shirtjes tijdens meerdaagse toernooien vaak aantreft onder de naam Charybdis...Wel gezellig, daar niet van, met bijna alle Scyllasters valt wel een boom op te zetten over het verleden.)
De thuisploeg speelde goed en daar waren wij blij mee, omdat wij in een fase zitten, waarin we snel en doorslaggevend vooruit moeten gaan, omdat we niet meer het uitgebalanceerde team zijn van het begin van de competitie. Andere lijntjes moeten uitgezet worden, verdedigende beslissingen moeten nog sneller genomen, en de billen nog wat consequenter gebruikt. Uitboxen en ook de bal halen, is het thema van de komende tijd. Scylla pleziert ons met reboundsterke opstellingen, waartegen wij regelmatig verhelderende vergissingen maken. (om maar een nieuw eufemisme te introduceren..)
Het verschil loopt maar langzaam op: 0-7, 8-10, 13-17, tot 15-24 na het eerste kwart. Dat het nog negen punten is, komt vooral door de 3 driepunters van Fre. Aan de buitenkant hebben we de rust, die we binnenin nog niet kunnen opbrengen. Met name Susanne krijgt, als vervangende center, door zich goed op te stellen veel kansen onder de ring maar maakt te veel haast.
Zo'n productief kwart krijgen we niet weer. We moeten hard werken voor de scores. Rust bij 42-25. Het derde kwart blijft er een van ademhalen, we komen nauwelijks verder los en voegen twee veldscores en zes vrije worpen toe. In het laatste kwart beginnen we de lessen uit de rest van de wedstrijd goed toe te passenen uiteindelijk halen we de 70 punten toch nog.
Eigenlijk was dit de wedstrijd waarop ik hoopte. De tegenstand was behoorlijk, praten en overnemen ging beter lopen, het uitboxen zag er op het laatst best goed uit en we bleven redelijk op tempo, al haal je daar in Vinkhuizen nooit zoveel uit. (Die hal kunnen we in elk geval gedag zeggen voor het seizoen. En wie weet wel voor jaren?) Mooi, dat we zonder Margreet, Ali en Iris toch wel kunnen basketballen. Mooi dat voor Jorieke en Lyet weer een paar dingen op hun plaats zijn gevallen, mooi dat Fre en Elke zo lekker rustig bleven aanvallen, goed dat we in Charlotte steeds meer een breekijzer krijgen, waarmee we de aanval van de tegenpartij kunnen ontregelen, prima hoe Suus liep te buffelen en zixh ook aanvallend goed in de kijker wist te spelen, mooi dat Emily weer helemaal inzetbaar is en, niet te vergeten, mooi dat Laura een tiental hoofdpijnvrije kwaliteitsminuten kon maken en zo weer kon beginnen met ritme op te doen.
Eindstand 44-72.
Scores: Fre 24 (5x3), Charlotte 10 en verder mooi uitgesmeerd.
En verder weten we na dit weekend, dat Shadows geen snippers meer zal laten vallen. De op papier hoogste horde, in Heerenveen, werd gemakelijk genomen. Alles winnen dus, uilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten