We zijn op de helft van de competitie, met een schamele tien wedstrijden achter de rug. Nummer tien speelden we in de voor ons nieuwe hal in Waalwijk. Er is daar enorm de ruimte, maar toch liggen er 26 meter velden. En dat scheelt, want behalve Charlotte (Zambia) Elke (down under) en Jorieke (gordel van Smaragd) viel ook de uitblinkster van de vorige pot, Margreet uit met een griepje en, nog voor de wedstrijd, ging Laura lelijk door de enkel.
Zoals altijd gaat het echter gewoon om die mensen die er wel zijn. We begonnen gecontroleerd aanvallend, maar wat minder snel dan anders. De snelheid kwam van de kant van WSC, dat met de oudste Kropman over een zuivere pass over de hele beschikte. Optisch leken we steeds de overhand te hebben maar door goede, simpele drives en backdoors en balverlies van onze kant kwam de thuisploeg op een kleine voorsprong: 18-17. In het tweede kwart bleven we gevarieerd aanvallen: Inside vonden Karin en Natalie de ruimte achter de frontende verdedigsters. Van buiten drukte Lyet nadrukkelijk de neus tegen het venster met 8 punten in dit kwart. Het verschil maakten we verdedigend: Kropman kwam iets meer onder druk en verdween ook een behoorlijke poos naar de kant en, heel belangrijk, Karin hield center Balemans op twee punten. Rust met een redelijke marge: 35-28.
Het derde kwart kon wel beter: pas in de zevende minuut ging voor het eerst de bal door de ring, nadat de eerste 12 punten alweer bij het totaal van WSC opgeteld waren. We speelden slordig en gehaast en daarna een poosje geforceerd. Gelukkig konden we, mede dankzij een fraaie driepunter van Emily, nog wel terug komen tot op 1 punt van WSC: 42-41. (een periode van droogte, we verliezen het kwart met 14-6??)
Nadt we in de pauze blijkbaar toch dachten, dat we er waren, moesten we nu nog echt er tegenaan. Het pakte goed uit. Het dekseltje was van de in de ruimte hangende ring af en we bleven het ding nu vinden: (Karin had al voor de wedstrijd geconstateerd, dat ze last had met de orientatie op zo'n "hanging basket". Ik had geprobeerd haar gerust te stellen: "centers hebben daar geen last van; die spelen toch met de rug er naar toe? En bovendien "hanging baskets" is een term uit het tuinier-met-plezier boek. Van die dingen met hanggeraniums". ) Annemiek trad weer echt op als spelverdeelster en nadat de inside-outside balans weer in evenwicht was hersteld, kwamen we met nog zeven minuten te gaan weer langszij (45-46) en eroverheen, met achtereenvolgens tweekeer Ka, tweekeer Lyet en tweekeer Natalie. Zoals dat dan gaat was het laatste verzet gebroken: in de laatste zeven minuten is het 21-2 voor ons.
Scores: Cookie 19, Karin 17, Lyet 13.
De halvaluatie: Tien gespeeld. Thuisrecord 3-1, uitrecord 3-3. Overall: 6-4, gedeeld derde. We zijn, naar het zich laat aanzien, mentaal wat harder geworden en als team een stuk verder. Na een half seizoen weten we beter wat ieders eigen bijdrage kan zijn en vullen we elkaar beter aan. De beste prestaties gaan nog komen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten