maandag, januari 22, 2007

Pay Back Time

Weer kunnen we vaststellen, dat we zijn gegroeid. Opnieuw een revanche na een verloren uitwedstrijd? Overtime was het in oktober en dus zijn we wel aan elkaar gewaagd. Akrides, dat na een sterk begin veel pech heeft gehad met blessures, heeft de ploeg weer redelijk bij elkaar.
Bovendien zijn de Velser dames meteen goed scherp en slaan ze steeds terug, nog voor wij blij kunnen zijn met een score en als we wel op tijd overschakelen, snijden ze dwars door onze zo goed aan hun pressbreak aangepaste press. Onze keepers worden nu verschalkt op snelheid. Het lijkt ook niet uit te maken wie de bal heeft, iedere tegenstander oogt doortastend en vaardig. Regelmatig verkleurt er weer een haartje op mijn hoofd, als we het midden niet weten te houden tegen een drive.
Aan de andere kant van het veld moeten we echt alle stekels uitzetten, om door de harde verdediging heen te komen. Het houdt ons, en de scheidsen scherp. Er wordt meteen veel gefloten, wat de wedstrijd lang maakt. Toch mogen we zeggen, dat we het eerste kwart goed doorkomen. Kleine spurtjes geven ons een 8 punts voorsprong. De manier waarop de scores tot stand komen is ook bemoedigend.
In het tweede kwart worden we wat slordiger, terwijl Akrides juist wat nauwkeuriger wordt. We zetten de press weer op de middenstand en hoewel we er weinig steals mee pakken, geven we ook minder layups weg. Vooral met "gratis" door uilen verstrekte vrije worpen komt Akrides tot 2 punten bij rust: 37-35. Scherp blijven, dus.
Voor ons is dat waarschijnlijk ook goed. De balans tussen zelfvertrouwen en concentratie is in evenwicht. Bij Akrides ook want het verschil groeit in de eerste 5 minuten na rust niet verder dan 5 puntjes. Aan de hand van een scherp spelende Suus en een ontspannen, low profile Cookie springen we dan even naar 9 punten. Van breken is nog geen sprake en Akrides verkleint de marge weer tot 4. 52-48. Dan volgen er twee minuten waarin Cookie weer twee keer het juiste moment voor de drive weet te vinden en een eindelijk relaxte Laura eerst een stopenpoppertje binnenbrengt en daarna het genoegen smaakt haar eigen revanche te kunnen nemen op de weggegeven 3vrije worpen van de eerste helft. Ze doet het perfect en breekt daarmee de laatste weerstand. Het kwart eindigt bij 62-50.
Nog hebben we geen reden om niet tot het uiterste geprikkeld te zijn: twaalf punten is dat niet precies het verschil dat Akrides in de vorige ontmoeting nog goed maakte in het laatste kwart?
Resultaten uit het verleden blijken ook vandaag niets te zeggen over nu: Het is echt gebeurd: De laatste 10 minuten zijn voor het opvijzelen van het doelsaldo. Na opeenvolgende 3tjes van Cookie en Tessa zijn we helemaal los en voor de tweede achtereenvolgende keer hebben we een 50 plus helft. Ook de 89 punten die we uiteindelijk laten noteren zijn een record voor dit seizoen. Laten we echter niet vergeten, hoe zwaar driekwart van de pot was!
Scores: Cookie 25, Suus 16, Natalie en Karin 10, Lyet 8, Tessa 6, Laura 5, Margreet 4, Jorieke en Emily 3. (Elke werkte eerder op de dag bij het tweede aan haar Comeback From Down Under)

Geen opmerkingen: