voornemens

Veul hail en zeeg'n, allemaal.
Voornemens maak ik meestal niet. Mijn doelen zijn altijd wat ondergeschikt aan de manier waarop ik ze probeer te verweznlijken. Beetje zo doorgaan. Proberen wat te betekenen voor anderen. Blijven schelden op Verdonk, meer schilderen, beter snappen waar het om gaat in het algemeen. Sportief blijven. Iets vaker goede wedstrijden bekijken. Beter luisteren naar andere mensen. Blijven leren. Het nuttige met het aangename blijven vermenigvuldigen.
Dit jaar vond ik het, in het kader van het prettig op de weg blijven, verstandig om me in elk geval voor te nemen om meer te bewegen. Coach is echt te zwaar (voornemen: 10 kilo eraf in 2006) en begint ook wat coördinatie te verliezen.
Geen gevaarlijke dingen natuurlijk. Niet opeens toch skiën gaan leren, of weer partijtjes gaan squashen. Nee, schaatsen, langlaufen en af en toe een potje tennis.
Daar zit ik dan met m'n goede gedrag en m'n poot omhoog. Mijn laatste valpartij op het ijs dateert van de laatste 10 km van de laatste Noorderrondrit, toen het donker werd en ik op het stukgereden ijs al 150 km in de benen had. Schoenmaker, hou je bij je leest, zei onze adjunctdirecteur, maar ik kan dus echt schaatsen, al doe ik het niet vaak.
Maandag wel en ik viel hard. De punt rechts bleef staan in de pootje over van het 5e rondje en het ijzer fungeerde als hefboom. M'n enkel is verdubbeld in omvang, kan niks hebben en op moment van schrijven arriveren m'n collega's in Winterberg voor een sneeuwuitje van twee dagen. Langlaufen, bijvoorbeeld. Goed voor de verbranding van een heleboel calorieën. En ik ben zelfs niet mobiel genoeg om de meiden te helen bij hun voorbereidingen op de eerste wedstrijd van dit jaar, zaterdag tegen Kroon. Ze zijn behoorlijk goeie zelfstarters, ik ben trots op ze, maar toch: Een mooie boel. Ik hoop voor m'n trouwe lezers beter.