Iets van voor het echie

Meteen na die laatste wedstrijd van het vorige seizoen begint voor alle verantwoordelijken bij een sportorganisatie het volgende seizoen. Want after the season is before the season!

Zeg je in het seizoen na een verloren wedstrijd nog ‘let’s get ‘m next time’, nu is het niet één week maar een heel volgend jaar dat zijn schaduw vooruit werpt. Best een lange schaduw, want het duurt nog wel even voordat het nieuwe seizoen begint. Basketball gaat gewoon door in de zomer, sommigen zeggen zelfs dat het de belangrijkste periode in het jaar is. De hele zomer is er om beter te worden. Een periode die wordt aangeduid in het jaarplan als Overgangsperiode. OP. 

Of je nu kampioen bent geworden, alleen maar je bescheiden doelstellingen hebt gehaald of allebei niet: gaat heen, zie wel degelijk om en behoudt het goede. Als er ernstig tekort is geschoten, moeten er appeltjes worden geschild. Maar misschien kan er ook wel ergens op worden doorgebouwd. Wie mogen en kunnen er door? Staf? Bestuur? Sponsors? Spelers? 

De OP is voor de individuele spelers in elk geval de tijd dat ze aan zich zelf gaan werken. Even afstand nemen, maar dan komen de gewichtsvesten en de zware ballen uit de kast. Geen tijd als de zomertijd is zo geschikt om aan het lijf te bouwen. 

Individuele Basketballontwikkeling kan soms met grote stappen gaan, maar Teamontwikkeling is iets van langere adem. Als er het afgelopen jaar progressie is geboekt, zou het fijn zijn als er een kern overblijft waar de juiste schakels aan kunnen worden toegevoegd. De realiteit is tegenwoordig dat er veel nieuwe spelers opduiken en dat het hele proces van teambuilding van de grond af moet worden opgebouwd. Maar dat moet met één nieuwe, bepalende speler ook al. Als het goed is, heb je daar als teamcoach al wat ervaring in, heb je van je fouten in het verleden geleerd en begin je met frisse moed aan de periode na de OP. De Voorbereidingsperiode. VP. 

Daar sta je dan, als coach. Voor de eerste keer voor de nieuwe groep. Er is maar één kans om een eerste indruk te maken, zeggen ze. Dat mag waar zijn, maar de stad Groningen is ook niet in één dag gebouwd. Het wennen aan elkaar is een tamelijk organisch proces. We praten hier natuurlijk wel over DE teamsport bij uitstek, basketball. 

Weet u het verschil tussen een basketball-coach en onze lieve heer? Nee? OLH denkt maar zelden dat hij een Basketballcoach is… Dat is een heel oude grap uit de tijd van Bobby Knight, maar als moderne coaches iets snappen van basketball , is het wel dat ze niet alles zelf in de hand hebben.

Eerst maar eens kijken naar de kwaliteiten en vaardigheden. Trainingen en oefenwedstrijden staan in het teken van uitproberen van combinaties. Onderzoeksvragen opwerpen. Experimenteren met teamrollen, met Playing Time Management, met Ball Contact Management. Perbaaiern! Er zijn altijd conclusies te trekken en alle leren begint met het niet te begrijpen. Met vraagtekens.

En dan is het opeens al weer tijd voor die ene keer dat het team een eerste indruk kan maken op het thuispubliek. t’ Is weer voorbij, die mooie zomer. Geen voorseizoen meer. Het team moet er nu staan, of niet? Nou… Oneerbiedig gezegd, geldt ook voor de eerste wedstrijden die wel degelijk om ‘iets van voor het echie gaan’, dat het nog de experimenteerfase is. Dat geldt voor een Supercup, maar ook na deze eerste pot in de European North Basketball League zullen we allemaal weer meer vraagtekens kunnen zetten. Ik heb daar wel zin in.