Voor mij is het misschien wel altijd “postseason” Ik doe nog wel iets met de Madmoeselles, maar die hoeven niet meer naar me te luisteren. Ik vul een deel van mijn week met het schrijven van korte overpeinzingen voorafgaande aan wedstrijden bij Donar. Af en toe zal er ook nog wel wat anders getikt worden hier, maar hieronder de volgende officiiele, maar vrijwillige bijdrage.
De eerste wedstrijd voor een flink publiek leverde nog geen winst op, maar wel een boel inzichten.
In elk geval geldt dat voor sommige stuurlui op de tribune. Maar ook de coaches op de bank zijn feitelijk stuurlui op afstand. Ook zij kunnen niet het veld in en zelf de beslissingen nemen. De spelers doen dat en de handelingen waar die beslissingen toe leiden.
De coaches doen suggesties, of laten we zeggen dwingende aanbevelingen. Een combinatie van die aanbevelingen en de kwaliteit van uitvoering leiden uiteindelijk tot het resultaat.
Bij het beoordelen van het resultaat komt nogal wat kijken. We willen beter, natuurlijk. Laten we ons eens tot twee aspecten beperken.
Eerste invalshoek is natuurlijk het beeld van de wedstrijd zoals dat bij ons binnenkomt. Is er verschil in ruimtegebruik en handelingssnelheid tussen beide teams? Als de timing van de drives maar ietsjes beter is aan de ene kant, zul je daar meer ruimte voor afmaken aan overhouden, en vaker “catch and shoot” opties en meer aanvalsrebounds. Het Letse team van vorige dinsdag had op dit gebied duidelijk meer te bieden dan Donar op dit moment. Zeker in de eerste helft werd het verschil daarop gemaakt. Een ander ding dat meespeelt in het beeld is power. Donar legde daar in de tweede helft het meeste gewicht in de schaal en kwam daardoor terug in de wedstrijd.
Een tweede reflectiekans is er bij het bekijken van de stats. Kon minder, hoor. En de verschillen waren ook, overall, zo klein, dat het helemaal niet gek is om wat “wat-als-denken” te laten gebeuren. Wat als onze Deen nou 4 minuten langer had kunnen spelen, met een driepuntspercentage van 80%? Wat als? Noem maar een paar andere open deuren. Hoe hadden we dat kunnen organiseren? Het was best dichtbij.. De cijfers geven dus ook wel aanleiding om aan te geven dat er meer goed was dan het eerst voelde.
Maar behalve statistieken en een algemeen idee over verschillen op het veld, is er ook zoiets al het wedstrijdverloop om mee rekening te houden. Momentum.
Donar kwam in de derde periode in één klap terug in de tijd van een gemiddeld toilet-bezoek. En toen weer net zo snel op een onoverbrugbare afstand. Soms doe je daar niks aan. Al gingen sommige toeschouwers ook gauw voor de tweede keer naar de wc, het is momentum en dat is vaak ongrijpbaar. Meewind en tegenwind, om maar in de sfeer van de stuurlui te blijven.
Maar er is meer dan een natuurverschijnsel. Er was goed geanalyseerd in de pauze en Donar zocht naar de eigen kracht en begon directer naar de inside opties te zoeken. Omdat ook de matches verdedigend weer beter klopten, creëerden de Groningers hun eigen wet van Buys Ballot. Hoge druk geven, lage druk krijgen. Peter Kuipers Munneke kon trots wezen op deze mede-Groningers.
Waarom verdween het voordeel dan weer als sneeuw voor de zon? Hoe hou je momentum vast?
Het spel dat de thuisploeg kon laten zien aan het eind van de wedstrijd was een mooie mix van wat er kan. Catch en shoot, scherpe Pick&Rolls, een dynamische press. Het kan heel leuk worden.
Waar ik volgende keer benieuwd naar zou zijn, is hoe het team omgaat met het wedstrijdverloop. Of er dan een roerganger opstaat, of anders iemand in de machinekamer, die op de juiste manier weet te laveren. En (geheime tip) die ook op koers blijft, zolang de andere kant nog geen antwoord heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten