Dat noemen we de overkant en deze hier, is hier.

Zaterdagavond: Groene Uilen and friends thuis tegen Loon Lions 2.
Als coach zonder team heb ik van twee vrije zaterdagen genoten maar vandaag ben ik erbij.
De uitschuiftribune in de WAShal is redelijk gevuld. Gastensupporters, Ususal suspects, nieuwe ouders en een klein groepje "oud Uilen 1".

De koffie is nog net te drinken. Ik ga naast Bonny en haar buik zitten en Floor schuift even later aan met natte haren en een lichte frustratie over de met vrouwen 2 zojuist verloren wedstrijd.
Het team van de gasten is ook flink veranderd, zien we. Nog niet teveel lengte maar wel meteen weer redelijk flitsend, zoals we ze nog wel kennen van twee vrij kansloze missies vorig seizoen. Drives worden goed afgemaakt, drietjes vallen en de verdediging switcht intelligent en houdt het midden goed dicht. Uilen raakt op flinke achterstand in het eerste kwart. De bal gaat veel te langzaam rond, de kansen die alle screening in de fles biedt worden nog niet gelezen. We geven ze krediet. Nieuwe aanval, nieuwe samenstelling, nieuwe rolverdeling...het seizoen is nog lang.
Ik merk dat ik aanvankelijk vooral "mijn meiden" mentaal aanmoedig.
Vriend Frank vraagt of dat niet gek is, aan deze kant zitten, in plaats van aan de andere kant. Nou, zo gek zou dat niet moeten zijn. Ik heb dat wel eerder meegemaakt natuurlijk. De afstand tot de overkant is ook prettig: ik kan gewoon commentaar leveren in plaats van zorgvuldige feedback. Ik kan nu ook zeggen hoe Pieter en ik gewoonlijk omgingen met momentum: wanneer instrueren, wanneer doorbouwen op wat er gebeurt in het veld. Maar ik word ook heen en weer gesleept als ik vertrouwde dingen zie, waarmee we bezig waren en die blijkbaar nog niet af zijn.
De Uilen herpakken zich, samen met hun nieuwe vriendinnen (... - nee: de andere Uilen, die nieuw zijn en waar in mijn hoofd geen trajecten mee lopen- ... nee hun team genoten... nee: de Uilen. Punt. ) en trekken door steeds meer druk en lef en samenwerking de wedstrijd uiteindelijk naar zich toe.
De pont meert af aan deze kant als we worden bedankt voor onze steun. Graag gedaan. En zonder verantwoordelijkheid voor de hele volgende week en de langere termijn, tuf ik tevreden weer naar huis. Mooie avond.