Dankbaar voorbeeld

Vroeger had je nog geen internet, maar bladen en er sijpelde wel van alles door..

Het was de tijd dat we het op de training en in de kroeg regelmatig hadden over die ene speler, die zelf dacht dat hij toch ook wel eens kampioen moest worden, die individueel vergeleken werd met Magic Johnson (deze kan wel springen!) en Larry Bird (deze is veel sneller en beweeglijker!) maar zijn team nooit langs Celtics of Detroit Pistons kon trekken. Omdat hij - heerlijk voorbeeld- het veel te veel alleen deed.

"There is no I in T.E.A.M, Michael", zei zijn coach dan.. "There are two "I's" in Winning, coach", zei Michael. Heerlijke slogans.
En hoe je je als mindere spelers beter kon voelen als je wist dat je bij een ander team maar met één man rekening hoefde te houden.... Als we met Uilen de "Stuifzand Rules" goed toepasten wonnen we van Mustangs..
En je later weer kon zeggen, op je eigen, gemiddelde niveau: "Maar toen hij dat ook door kreeg......

Zo'n voorbeeld. Woensdagavond, Bij Studium Generale.

http://sggroningen.nl/nl/evenement/michael-jordan-superster