Hoewel de sfeer in de ouwe ALO gezellig was, is het ook wel zo donker, dat de associatie met een voorgeborchte niet zo heel vreemd is. Maar er was geen geweeklaag en geknars van tanden te horen, althans bij ons niet. Het gameplan bestond vooral uit hard verdedigen, geen layups tegen en geen tweede schoten. We begonnen vrij aardig, maar gaven toch in het eerste kwart teveel open schoten weg. BVG wist daar wel raad mee en scoorde tegen een hoog percentage. Tweede en derde kwart waren duidelijk voor ons, vooral op de punten die we ons hadden voorgenomen. Slordig waren we wel en een Time out ging er aan op om af te spreken de bal over de zijkanten te laten lopen.
Laatste kwart werd het nog spannend. We hadden wat meer fouten nodig en vanaf de vrije worplijn deden de gastvrouwen het aardig. Aan de andere kant waren we slordig met mooie kansen en onze voorsprong van maximaal 8 punten liep terug tot 1. ...
En dus gingen de poorten van de hel een beetje open.
Maar we hielden het toch vast. De aanvallen bleven goed, balverlies werd zichtbaar minder de laatste kansen van BVG waren dat eigenlijk niet en we hielden er 3 over, uiteindelijk. Het was heet, maar we hoeven niet op de brandblaren te zitten.
En ik mag wel zeggen dat we stapjes lijken te hebben gemaakt. Alle speelsters droegen hun steentje bij, de intensiteit was constant en het belangrijkste van alles: we waren heel vergevingsgezind, de sfeer bleef positief. En dat is lekker want dan vier je het ook echt samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten