momentum in a bottle

Op twee verschillende manieren hebben we de afgelopen twee wedstrijden kennis kunnen maken met het fenomeen momentum. Vorige week kwam koploper Scylla op bezoek. We zouden het hier ook over respect en ontzag kunnen hebben... Respect is mooi maar ontzag is te veel eer voor de koninginnen van de hoofdklasse. Of toch niet? In elk geval heb ik in die wedstrijd een momentumeel kwart van hoge gisting meegemaakt. Ik weet niet meer (dat heb ik beloofd) hoeveel het precies was na het eerste kwart, maar daarna veranderde er wel iets in het constante gevoel van rugwind, dat de tegenstandsters gehad moeten hebben. Was het "let-down" van Scylla, of was het iets dat wij deden? Kon je dat dan maar bottelen, daar konden we rijk mee worden. De rest van het potje ging volledig gelijk op, zonder dat één van beide ploegen nog momentum had. Met die laatste driekwarten kunnen we goed leven.
De volgende wedstrijd, uit in Leeuwarden was het al jammer, dat dat bottelen niet gelukt was. Als we daar de ommekeer in een flesje paraat hadden gehad..
Hier ging het twee kwarten volkomen gelijk op. Wij iets meer van buiten zij iets meer van binnen. Toen liet coach Klaas van Groene Ster zien, dat je ook met taktiek een kanteling in momentum teweeg kan brengen.
Hij liet zone spelen. Even dacht ik nog: dat doet hij om ons een plezier te doen, maar nee: we misten kennis en vertrouwen. Het werd zoeken naar een oplossing, proberen, moeten: toen vielen ze niet meer, werden we ofwel te haastig ofwel te sociaal en zag je het vertrouwen bij de tegenpartij met de minuut groeien. Een ploeg die zit op een lekker werkende verdediging voelt zich ook aanvallend senang en hoewel we goed bleven verdedigen kwamen we aardig op achterstand. Ook het momentum van Groene Ster was echter vluchtig en in de laatste 5 minuten keerden we het nog bijna. Bijna.
Het was jammer van de punten maar toch is er alle reden om trots te zijn. Een sterk verbeterde veerkracht hebben we nu al een drietal wedstrijden getoond. Dus dat is mooi. In de rebound deden we volstrekt niet onder voor de veel grotere tegenstandsters. Dat we niet wisten wat we met die zone moesten, is alleen maar de schuld van de coach. De kracht van het taktische wapen is me weer helemaal duidelijk geworden en hopelijk kunnen we na het verdrinken van dat ene kalf de put dempen voor de rest van het seizoen.

En misschien kunnen we zoiets zelf ook wel eens gebruiken... misschien is veranderen van verdediging wel momentum in a bottle?