De laatste keer dat ik nieuwe schoenen voor basketball heb gekocht was nog niet eens zo lang geleden. Twee weken. Pelle loopt sindsdien op Adidas promodel. Dat is een schoen waar ik in financieel opzicht nooit aan heb kunnen denken. Toen ik twintig was liep het voetvolk op tweedekeus linnen Chuck Taylor All stars. Ze sleten hard. Ik versleet minstens vier paar per jaar. Mensen die minder hard trainden hadden wel eens kleur en rijke ballers, uit Haren of zo hadden dan heel soms Promodels. Times they are a changing.
Afijn Converse maakt geen basketballschoenen meer (nog wel Chucks maar die mogen dat predikaat niet meer dragen) en mijn zoon loopt al op promodel. I must make amends.
Peaks in plaats van de versleten retroChucks van zeven jaar geleden. Dat voelt lekker. Ik maak een klein sprongetje van plezier en ook omdat het neerkomen lekker is. Squashen is wandelen en staan maar the proof of the pudding is in the real thing.
Het komt zo uit dat ik 1 minuut mee doe aan het eind van de training. drie keer heen en weer op een holletje, twee balcontacten en een drietje van Eewa in mijn gezicht. Het voelt als het echte genoegen. Een klein stapje maar een piekervaring! I love this game.
1 opmerking:
Coach,
Het is leuk om te zien dat je steeds meer kan doen. Vanaf de kant keek ik met blijheid naar een rennende coach, die dat weer kan! Als coach kijken naar je teamleden die spelen is leuk, maar als teamlid kijken naar een spelende coach, is ook leuk!
Een reactie posten