4x13=52

Bij Moestasj willen we graag elk kwart tenminste 15 punten maken. We weten dat we dan meestal zullen winnen.
Nu hadden we zaterdag een heel contingent oud Moestasjers en uiltjes op bezoek. Gezellig. Ik mag Christa, Nouchka, Louise, Imke en Esther en co graag bezig zien en ze hadden toch ook wel een aardige groep om zich heen verzameld. Het spelletje vraagt nu eenmaal dat je ook van je vriendinnen probeert te winnen en dat wilde iedereen op de vloer. De meiden die op bezoek zijn willen graag laten zien wat ze nu kunnen en aan de andere kant: motiveerde de aanwezigheid van Esther haar oude ploegmakkers zelfs tot het "schrijven" van "kick Es' Ass" op training. (we schrijven altijd iets met de voet in de lucht - de ogen gesloten - bij wijze van balansoefening)
De toon was gezet. De coach beschouwde de terugkeer van Louise -moeders zijn altijd nog beter- ook als een versterking waar we voor op moesten passen en voor Esther was een speciale tactiek geactiveerd.
De spanningsboog was er wel dus. Maar het werd niet onze beste wedstrijd tot nog toe. Na een redelijke start stonden we licht op voorsprong 13-8. In het tweede kwart maakten we veel onnodige fouten en ging Scylla er duidelijk in geloven. We hielden het achter helemaal niet dicht en vergooiden nogal wat ballen. Compliment voor de tegenpartij want dat hadden we nog niet eerder gedaan. Maar ook leergeld voor ons want we deden het ook voor een deel onszelf aan.We scoorden alleen uit de break en gaven in de halfcourt offense de bal weg. In de pauze stonden we (na een ook verdedigend vrij desastreus kwart : 13-22) 26-30 achter.
Twee dingen zouden we beter doen: jumping to the ball en georganiseerd aanvallen, in de betekenis van iedereen op haar eigen plek beginnen.
Vooral het eerste werkte. De verdediging, nu vlak voor de bank, trok flink aan. Cadeautjes werden aan die kant niet meer weggegeven. Het werd een lekkere knokpot: In de aanval knokten we echter teveel en zagen we nog teveel spook-backdoors en de ring ook nog wat dubbel, zodat we weer niet verder kwamen dan 13 punten en de voorsprong nog niet veilig te noemen was: 39-36. Gelukkig gingen wij op deze voet verder en werd Scylla wat gejaagd zodat we misschien ons effectiefste basketball van de dag speelden en tot 52-42 wegliepen met nog twee minuten te gaan. Dat we daarna niet meer scoorden, was vooral omdat we onszelf in elk geval qua score een constante wedstrijd hadden beloofd en dus weer 13 punten wilden maken.

Met een beetje meer controle in de aanval, als alle mooie onvervulde assist-dromen van zaterdag onthouden en zonder verdedigende dip moeten we toch de komende wedstrijden weer 15+ kunnen scoren en de tegenstander onder de 45 kunnen houden. En het is natuurlijk goed om te weten dat we ook kunnen knokken en winnen.

Eewa was goed voor 23 zelfgemaakte en wel net zoveel verhinderde punten, Femke voor 9 en een heel uitgespeelde wedstrijd, Marlies (6) was weer onze onvolprezen alleszuiger, Toya (4) strooide met geniale passes waar al weer wat meer van begrepen werden, Marjo (4) speelde binnen en buiten en reboundde zich suf en gooide met een van de mooiste scores de wedstrijd op slot. Wianne (2) speelde een gedeelte van de wedstrijd in een parallel universum maar had ook een degelijk einde aan een out of bounds play, wat de suggestie van ons gecontroleerde basketball toch nog een beetje levend hield. Denise (2) was het andere bewijs dat moeders beter worden (al zijn haar kindjes kittens) en Lycke (2) speelde zich ondanks zere voeten ook weer positief in de kijker ook met een paar sterke optredens als reliefguard.
Mochten we volgende week vier op rij gewonnen hebben, dan zou ik ook wel graag eens een feestje willen beleven. Ik ga maar vast een rondje in het vooruitzicht stellen.......