kopwerk

Hebt u dat ook wel eens? Je fietst en door een vork in de weg, of door een kruispunt komt er een andere fietser op je pad. Vaak. Natuurlijk.
Ik wou het even hebben over het gevoel dat je daar soms bij krijgt: de persoon fietst ongeveer even hard als jij. Je komt echt in het wiel te zitten en gaat even hard. Wat gaat er door je heen? Wil je wel in het wiel van een wildvreemde zitten? Harder dan maar? Langzamer?
Met enige interne overredingskracht heb ik mezelf zover gekregen, dat ik precies net zo hard blijf doorfietsen als ik wil. Vandaag dus toevallig constant in het wiel van een andere weggebruiker. Dat is eerst even een kwestie van analyseren, dan concentreren op een zekere cadans en na een paar honderd meter denk ik er niet eens meer bij na.
De gedachten die nu mijn brein weer vullen worden deze ochtend echter opgepikt door mijn voorganger. Hij heeft blijkbaar last van me. Ben ik er net af, dat je op zo'n manier hinderlijk kunt volgen...In harder heeft de fietser geen zin maar in verder kopwerk ook niet. Hij houdt dus in en gebaart driftig met zijn linkerhand dat ik erlangs moet.
Weer wakker geschud uit mijn gedachten en weer betrokken bij mijn medemensen vraag ik vriendelijk en met een lach of ik even kopwerk zal doen.
Aardig voor de Pas op: Aardig campagne: de kopwerker.
Mijn medemens heeft geen behoefte aan mijn inspanningen en maakt dat duidelijk. OK, denk ik en we vervolgen onze weg. In dezelfde richting en exact hetzelfde tempo. Mijn wereldbeeld klopt weer.