STOLZ

Ons eigen toernooi is misschien wel een van de gezelligste. Dat toernooi hebben we met allerlei teams ook wel gewonnen, maar ik zou niet eens meer weten wanneer en hoe. Nee, dan die duitse toernooien, met pinksteren in Cuxhaven of, natuurlijk, het Osterturnier in Ibbenbueren, daarvan staan me nog veel beelden helder voor de geest. Dat heeft prestige en zoveel kwaliteit, dat we er met de vrouwen nog nooit in de bovenste helft van het schema terecht zijn gekomen.
2007 wel!
Na een vroege reis en een vroege overwinning op de Gastgeberinnen, waarin we mooi warm konden draaien en de Autobahn lekker uit de benen konden spelen, was al duidelijk, dat bij winst in de volgende wedstrijd de eerste acht haalbaar zouden zijn. Dan moesten we alleen wel van een compleet Jugglers winnen. Op deze plaats was dat nog nooit gelukt maar zaterdagmiddag speelden we een van onze beste wedstrijden op dit toernooi. Jugglers verloor daarmee hun tweede wedstrijd op rij maar waren daarna duidelijk de beste van de rest.
Ook van RS Riga, een energieke jonge Letse ploeg dachten we wel te kunnen winnen als we de 1-1 zouden stoppen en de rebounds zouden pakken. Vooral in de eerste helft zaten we echter "nog in (verschillende) Amerikaanse Fastfood vestigingen". Het werd de meest kansloze excercitie van het hele paasweekend. Met twintig punten op de broek en ontevredenheid overheerste bijna de anticipatie op de mooie tegenstanders die komen zouden.
Na een goed feest en een slechte nacht (dankzij het gezelschap van de Flevo Musketeers, met afstand het best geklede en met afstand het slechtste team van het hele toernooi met het, met zeer grote afstand, beroerdste gedrag) stonden we toch in blije afwachting om 9 uur op niemand minder dan de Cangeroes te wachten. Die waren we onlangs nog tegen gekomen en die waren, sinds die ontmoeting alweer 4 wedstrijden ongeslagen. (De uilenmeiden verzekerden de coach echter, dat ze zijn raad hadden opgevolgd en dat ze de feestzaal demonstratief hadden verlaten, toen de tegenstandsters nog collectief op het podium stonden te swingen.)
"Wacht maar tot we niet dronken zijn", zeiden de Cangeroes bij het feliciteren, na onze tienpuntsoverwinning.
Om verder te komen moesten we nog langs de Norderstedt Seals en daar hadden we geen prettige herinneringen aan. Die duitse ploeg koppelt een reusachtig Laufpensum aan een fanatieke verdediging, die de vorm aanneemt van een lastige zone. Het is moeilijk te geloven, dat je hier als Uilen niet eenvoudig van wint en dat ongeloof maakte het vooral erg moeilijk.
In de eerste helft liep het verschil op tot tien punten in ons nadeel. Bij rust resteerde een 20-16 stand, waarmee we in elk geval weer in de wedstrijd zaten. Een beetje meer wil om te winnen, een beetje meer geduld en slimheid bracht ons uiteindelijk wel aan de goede kant van de score: 40-32.
Daarmee waren we geplaatst voor de Halve finale! Uniek in de clubgeschiedenis en reden tot grote blijheid. Alleen het al uitgeschakelde Mercurius Antwerpen reste ons nog.
Dat waren de kampioenen van 4 keer op rij en dat zouden we nog wel even voelen. De 3-2 zone van de Belgische dames bleek niet te nemen, terwijl die bovendien de lamlendigheid van hun eerste potten helemaal hadden laten varen. Bij rust was het eigenlijk met ons gebeurd en de coach dacht er zogenaamd sterk over om maar vast huiswaarts te keren. Nou goed, een aanpassing van de zoneaanval konden we dan nog wel doen en dan met een goed gevoel de tweede helft uitspelen. Hoe anders kan het lopen. de ommekeer die tegen Riga uitbleef, kwam nu wel. We kwamen dichtbij de basket vrij, schoten en verdedigden beter en halverwege de helft zaten we gewoon weer in de wedstrijd . Zes punten. Antwerpen gaf niet op, maar we bleven het achterin goed dichthouden en bij een achterstand van 2 punten en met 2 seconden op de klok, maakte Cookie vanuit de gehaktmolen gelijk. De conversie van de bonus betekende onweer op de gezichten van de verslagen kampioenen en als je zo al kunt winnen.....is the sky the limit.
Coach rijdt terug naar zijn gezin met een beetje dubbel gevoel. De laatste dag moeten de meiden het zelf doen. Tuurlijk moet je ze een keer loslaten. Maar ik ben er liever bij om te zien wat er gebeurt als ik ze loslaat....
Het SMSje van na de nog vroegere halve finalewedstrijd was mooi: Winst van 5 punten op en Katwijkse mixploeg! Finale! Maar de spanning bleef de hele dag. Geen zieltjes te masseren, behalve m'n eigen. Tussenbericht: Cangeroes im Endspiel! Dan komt de toernooiwinst ook in zicht. Pas om vier uur kon ik echt genieten van het verjaarsfeest van m'n oude pa. Historische Zege voor Uilen in Prestigieus Toernooi ueber die Grenze! Zelf gedaan, meiden en daar ben ik misschien nog wel het meest trots op! Vreemd nait?