Help even denken, allemaal. Ik heb al eens geschreven over de Positive Coaching Alliance. Daar werd ik deze zomer door gevraagd commentaar te leveren op de volgende gebeurtenis, die beschreven is in Sports Illustrated:
Er is een kampioenswedstrijd in een Baseball-little league, een competitie voor 9-10 jaar oude honkballertjes, ergens in Utah.
Game is on the line. "Yankees" staan 1 punt voor, laatste slagbeurt voor "Red Sox". Nog 1 nul nodig. Aan slag een van de beste slagmensen. De coach gaat tactisch coachen en geeft deze jongen een "walk" (opzettelijk 4 wijd en de slagman mag gratis doorlopen naar het eerste honk) Dit is een heel gebruikelijke taktiek en ongeveer even eervol als bij basketball een box&one, waarbij jij die ene bent. De ellende is echter gelegen in de opstelling van de Red Sox. Nu is aan slag een jongetje dat Romney heet en net ongeveer genezen is van kanker en eigenlijk alleen om sociale redenen mee mag doen. Hij wordt uitgegooid en nu is de geurde goar.
Begrijpt u het een beetje? De vraag is nu: kan dit? En zo ja, waarom en zo nee waarom niet? Respect voor elke deelnemer bestaat alleen bij het serieus nemen van elke tegenstander? Onsportief, want de coach wist van de moeilijkheden van Romney?
Commentaar van Romney zelf, na afloop: "I'm gonna work on my batting, so maybe next year, I 'll be the one who gets the walk." Over hem hoeven we niet in te zitten, dus: Kanker overwonnen en klaar voor de volgende uitdaging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten