Op deze als niet meer zo vroege zondagmorgen bekruipt me af en toe de neiging in m'n eigen arm te knijpen. Ik droom niet. We stroke a streak, al zullen sommigen vinden dat een streak pas begint bij drie. OK we noemen het back te back victories, wat even goed betekent, dat we sinds een bemoedigend gesprek met ons bestuur een 3-3 record opgebouwd hebben in de laatste 6 wedstrijden! Bestuur bedankt!
En wat was het een leuke wedstrijd. Eens te meer word duidelijk dat je met volharding en geluk tegen iedereen een wedstrijd kunt spelen en zelfs winnen! En ook deze keer was het het team, dat het deed. In het eerste kwart begrepen we, dat volharding een belangrijk wapen zou zijn. Waar we het verdedigend goed deden - Akrides (gedeeld derde in de promotiedivisie) op slechts 9 punten hielden - hadden we het geluk niet aan onze zijde. De vele uitgespeelde aanvallen, resulteerden nauwelijks in scores. Wij beleven op 3 punten steken. Zonder slechte schoten te nemen en met een voor ons doen laag percentage balverlies. Daar lag hij weer: de valkuil van het recht om te winnen, als je bijna alles goed doet.
Maar we trapten er niet in en toonden daarmee ontwikkeling. Het tweede kwart leverde veel meer op, terwijl we gewoon bleven rennen, full court pressie bleven geven en ons ding deden. Volharden in het goede. Bij rust waren we er weer naast: 23-23. En hoopgevend was, dat er scheurtjes in het zelfvertrouwen en de conditie van de zes IJmuidensen gesignaleerd werden.
Het kon wel eens weer een puntje puntje wedstrijd worden. En daar hebben we sinds vorige week slag van.
Het derde kwart was voor ons en met een punt voor gingen we het vierde in. Dan zijn we goed, door onze speelstijl van rennen is de tegenstander meestal moe. Maar toch leek het alsof we een beetje schrokken we leverden onnodig een paarballen in en bij Akrides stond Jitka v Bruggen nog een keertje op. Met haar 3e driepunter zette ze ons met nog zes minuten te gaan op 6 punten achterstand.
Volharden maar weer en een beetje geluk, graag. Tessa was gelukkig lekker op schot en bracht ons terug op 3, het werd weer 5 en toen vond Laura Maatman gelukkig het gaatje weer, waar ze al zolang naar zocht. Met vrije worpen werd het weer 5 en dat verschil stond nog steeds op het bond bij ingang van de laatste twee minuten. Time out met balbezit voor ons, aan de zijkant. Deze OOB uitspelen, als we scoren nog geen geforceerde fouten. Coach beloofd te zeggen wanneer wel. Lauhanni eerst voor Tessa en dan wordt het haar driepunter. Afgesproken?
Geeft de scheids de bal af op de baseline. Dat zou een team van slag kunnen brengen, niet de Uilen, op deze dag. De onder OOBounds leidt tot vrije worpen, voor Lauma. Eerste raak. Lauma is nogal consciëntieus in haar voorbereiding op de tweede, waardoor een IJmuidense te vroeg instapt. Lauma schiet en wijst de scheids ondertussen op dit vergrijp. Je kunt ook teveel zien: bal mis. Maar wel derde poging en die hangt. 3 punten achter. Nu een "gewone stop" en dan kan er nog van alles. De stop komt. Kans. En ja hoor, Margreet, die de hele wedstrijd al laat zien, dat ze niet voor niks heeft uitgerust bomt ons naar 51-51. Met 8 seconden krijgen we zelfs de bal weer maar net niet meer een echt schot los. Overtime! Weer een eerste keer!
Er is overtuiging in onze huddle en een beetje verslagenheid bij de tegenpartij.
Lauhanni neemt met de eerste 5 punten het voortouw, Tessa (de hele wedstrijd al onze steun en toeverlaat overal op het veld. 7 defelections!) draagt weer punten bij en Lauma heeft ook niet veel last last meer van misophopingen. Margreet maakt na gedane arbeid plaats voor Iris en met Ali ook op de vloer is onze basket nog moeilijker te bereiken. Met 1 seconde, 2 punten vóór en Iris na rebound op de vrije worplijn, houdt de tegenpartij het voor gezien. Vanaf de zijlijn zien ze Iris professioneel de tweede missen en Ali mag de assist nog in de buzzer verzilveren...
U begrijpt: het bleef nog lang onrustig in de Grunneger binnenstad, Want ook in dat soort dingen kunnen de Uilen behoorlijk volhardend zijn.
Kaj
Oh ja: teamprestatie. Lyet verdedigde als een leeuwin en dat mag ook wel eens op internet. Elke gaf Tessa twee keer een verschnaupfpause, waarin we nauwelijks dreiging en verdedigende vermogen inleverden en Charlotte deed hetzelfde door het sloopwerk op van Bruggen een paar minuten op zich te nemen en voor Susanne, de vrouw die over het hele seizoen gemeten waarschijnlijk het hoogste rendement heeft gehad, was deze keer geen glansrol op de achtergrond weggelegd. Het seizoen was heel lang. Mag dat een keertje? We wonnen met z'n allen. Dat staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten