Na een paar wedstrijden in twee competities kunnen we constateren dat Donar alles nog in eigen hand heeft. Zoiets zeiden we vroeger altijd na dat we voor de eerste keer verloren. Als je verder alles wint, is éen verlies in het begin te doen, immers, ongeacht de competitievorm. Een vorm van pure wiskunde om jezelf voor de gek-, of de moed erin te houden.
Zo ver is het nu , in allebei de competities waar Donar aan mee doet. Behalve de wiskundige geruststelling, lijkt er voorlopig ook genoeg reden om enig vooruitgangsgeloof aan de dag te leggen. Daar zijn ENBL wedstrijden natuurlijk ook voor bedoeld. In de statuten voor deze League staat het met zoveel woorden:
“ To strengthen the development of the men’s basketball.” en: “To give a chance for the teams to compete, while preparing for the National Championships, the Euro Basket, the FIBA World Championship and the Olympic Games.” Een oefentoernooitje dus? Sport, zoals sport bedoeld is! Go see Europe, meet interesting people and kick their asses. En er staat wel degelijk een glimmende prijs en een mooie reputatie op het spel.
Je mag dus rustig verschillend naar de verschillende competities kijken, maar zowel de verloren als de gewonnen wedstrijden hadden genoeg spanning en mogelijkheden voor zulk optimisme. Daarmee is het plaatje weer rond. Het is even om het echie geweest. Nu weten we waar het hen kan.
Coach Jason was na de eerste Europese pot nog heel ontevreden. Hij vond dat het team na zes weken hard werken ‘Klaar” had moeten zijn en dat de fase in het proces nooit een reden is voor falen.
De sfeer zal inmiddels anders zijn. We hebben gezien wat er allemaal kan met dit team. En dat weten de coaches en de spelers zelf nu ook beter dan eerst. Maar “Klaar” is een team nooit. Oh zeker: ze weten ook wat ze willen doen om effect te hebben en ook dat dat nog steeds beter kan.
Als wij, als hooggeïnteresseerd publiek en vooruitgangsdenkers, ergens op kunnen letten, is het op de vooruitgang in de automatismen tussen de spelers. Niet specifiek in deze hoogst interessante wedstrijd tegen Okapi Aalst, een team dat aardig vergelijkingsmateriaal zou moeten zijn, maar in alle komende wedstrijden.
In deze fase van de competitie kan dat snel gaan. Het gaat er dan niet om of we steeds meer geïsoleerde highlights gaan zien, maar om de connectie in elke vorm van samenwerking. Het gaat niet eens zo zeer om de eigen handelingssnelheid, maar om de handigheid in samenhang met de teamgenoten: niet wat ze willen doen, maar hoe ze dat met elkaar doen. Het is nog niet af. Gelukkig nog lang niet. Maar ze hebben “alles” wel zelf in eigen handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten