Hoop op chemie en een prijs. Het zijn de woorden van de nieuwe bondscoach van de handbaldames. De handbaldames zijn een divers gezelschap van meiden die overal ver de wereld spelen, het beste zijn wat Nederland bij elkaar kan brengen en al heel lang toewerken naar de wereldtop. In het afgelopen jaar scheelde het niet veel of ze hadden echte prijzen gewonnen. Het is eigenlijk wachten op de echte prijs.
In de Groningse Chemie is al een prijs gewonnen. Het handbalverhaal zou verder ook het verhaal van team Feringa kunnen zijn. Decennia hard werk, geniale mislukkingen en kleine successen en al enkele jaren hoge verwachtingen. Succes heeft vele vaders, moeders en neefjes en nichtjes. Feringa wees er nog maar eens fijntjes op: 17 nationaliteiten in de groep en vogels van diverse pluimage die ook in het onbekende onbekende moeten durven duiken en op hun neus moeten durven gaan. Het feit dat je dit nu haalt is dankzij alle investeringen en vergissingen uit het verleden dus laten we niet de fout maken en nu, bij dit behaalde succes minder in te gaan investeren.
Dat geldt zeker ook voor de handballers maar die blijven gretig omdat ze die echte prijs nog niet hebben. Zij willen bewust op het hoge niveau blijven en een voorwaarde daarvoor is vooruitgang, nieuwe dingen blijven proberen, nieuwe mensen inpassen, ook dwarsliggers en nieuwe stappen maken. Een prijsje helpt dan en geeft je, net als bij Feringa c.s. even een steuntje in de rug en het helpt die andere chemie.
Dit soort chemie waar Helle Thomsen het over heeft, gaat aan de winst vooraf. Wie reageert met wie, wat condenseert waar en wie katalyseert het geheel. Veilige werkomgevingen spelen een rol, persoonlijke factoren, eureka-belevingen, warmte, toeval. Mojo.
Ook onze Uilen gaan weer door het hele proces van vallen, opstaan, nieuwe verbindingen, wrijvingen en weerstanden en foute beslissingen heen. Kampioen worden was mooi maar successen uit het verleden……
Natuurlijk zou het fijn als we kleine nanomotortjes aan de rol konden krijgen om processen te versnellen maar misschien moeten de reageerbuizen ook wel gewoon goed doorgespoeld worden.
De Nobelprijs voor teamvorming zal dit jaar ook wel weer aan Groningens neus voorbij gaan. maar wie weet een volgende keer? Over onze bevindingen zullen we uiterwaard uitgebreid blijven publiceren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten