de vloer op

Wat lekker om al zover te zijn, in augustus.
Vorig jaar wisten we nog niet eens of het het begin van het seizoen wel zouden halen..
Nu hebben we er al zo'n twaalf uur samen op zitten, de inbreng van het nieuwe, jonge spul weldadig laten inwerken en zelfs al aan sfeergevoel gedaan, in een ouderwets legendarisch gymzaaltje getraind en bij een vuurtje gezeten.

En we hebben al behoorlijk out of the box getraind ook... Een persoonlijke ontboezeming: ik heb deze zomer een bijzondere stap gezet. In de week dat we vroeger het NDBC deden, zette ik mijn gezin altijd af in het bos in Drente voor een weekje buitenkunst. Ook na het ter ziele gaan van onze versie van het noordelijkste basketball camp van Nederland, bleef dat een traditie. Na verloop van tijd ging ik zelf ook meedoen aan beeldende workshops, een paar jaar geleden voor het eerst afgewisseld met creatief schrijven. Zingen, dansen, toneel kon ook..... dat is niet mijn ding.
Tot deze zomer: de beschrijving van de bewegingstheaterworkshop "viewpoint methode" deed mijn voelhorens omhoog gaan. Bewegen in groepen volgens procedures, losse protocollen, principes. Dit ging om spelen in heel brede zin! Dit was hoe wij met onze teamsport ook samen zouden kunnen werken! Dit was toegepaste splitvision! Of toch niet? Zal ik wel of zal ik niet?
Ik heb een dag "raar" gedaan... en een heleboel ervaringen opgedaan, die alles met spelen te maken hebben.... Als het uitzaaien van die ervaringen ons de helft op gaan leveren van wat ik nu denk dan wordt het een heel mooie oogst. We passen al energie (of love) door, we gaan al "coalities" aan, we spelen al, dat we al drie maanden in training zijn.... en het eind is nog niet in zicht: De laatste dag van Buitenkunst heb ik namelijk ook nog aan "echt" toneel gedaan en ook daar kom ik nog op terug.... en de muziek - ook niet helemaal mijn ding- is weer de volgende stap.. we zijn nog lang niet uitgespeeld.
Ready for curtain, uiltjes? De vloer op?