Billballogrammen

Bill deed het op zijn manier. En altijd vond hij wel mensen die het op zijn manier wilden doen. Een tijdje liepen ze mee aan de hand van de "guru". En dan werd het wel eens teveel Bill's manier en dan gingen ze hun eigen weg. Meestal om dan later nog eens om te kijken en te zien dat het bij Bill toch ook goed was geweest. Hij drukte zijn stempel op de explosieve groei die basketbal in Stad doormaakte in de jaren 70 en 80. Bill Pijl is er niet meer. Aan Bill's hand kan niemand meer zijn weg vinden, met warmte omkijken is makkelijk.
Ik heb eigenlijk nooit in Bill's kamp gezeten, in elk geval niet toen ik jong was. Want ik deed het ook op mijn manier, hoewel ik niet echt een manier had. Wel anders. Je was van BVG of tegen BVG. Mijn makkers van het "Groninger Coaches Kollectief" (met een K, ja) kregen wel eens een sneer in een "Billballogram", zoals Bill zijn tweets avant la lettre in het programmablad van BVG noemde. En daar reageerden wij dan weer op. Om een eigen manier te ontwikkelen, helpt het ook heel erg als er iemand is, waar je het niet mee eens bent.
Ruim tien jaar geleden gingen we opeens samenwerken op enkele trainerscursussen. Hij, als leraar, functioneerde als specialist en ik, als specialist, moest me richten op het lesgeven van de kandidaten voor de BT4 cursus. Voor ons allebei was dat even wennen en aan elkaar als partner moesten we ook wennen. Maar toen we bij elkaar zaten bleek een grappige parallel, toen we bij hem thuis zagen dat we allebei op dezelfde manier met onze Amerikaanse literatuur omgingen: Bill schreef veel op over het spelletje en ik ook. Bill las veel praatte veel en bleef altijd denken. ik ook. En wat helemaal grappig was: allebei hebben we altijd de stofomslagen uitgeknipt en op de linnen kaften geplakt. Dan kon je de boeken ook echt gebruiken, vonden we en dan konden ze in de sporttas.
Vanaf het moment dat we dat zagen, was het ijs gebroken en hebben we vervolgens ook uitstekend samengewerkt in die trainerscursus. Ik moet hier voor mezelf spreken maar ik denk dat we zelf nog het meeste van die samenwerking hebben opgestoken.
In elk geval bleef daarna altijd de waardering voor elkaars eigen weg - soms met een venijnig grapje -  altijd met een hand en een blik van verstandhouding.