In de landelijke competitie speel je nooit een bijzondere uitwedstrijd. Reizen, acclimatiseren is zo gewoon als je uit Groningen komt. Voor de uitteams die op bezoek komen is dat heel anders. Die moeten eerst door de rijstebrijberg van een ongewoon lange reis heen en geloof me, ook opgevouwen zitten is een fundamental die je moet leren beheersen. De lange afstand wisten we daarom altijd tot een voordeel om te buigen. Het was ritme en alles heeft ritme nodig.
Op iets beperkter niveau heeft het team uit Leeuwarden datzelfde voordeel in de rayoncompetitie.
Misschien moeten we vandaag maar een projectje maken van de wedstrijd. In een lange reis heb je ook altijd een cyclus van kletsen - ontspannen- op de wedstrijd beginnen te richten. In een korte, zoals de drie kwartier naar Leeuwarden heb je ook dit "verlengde kleedkamer effect", maar blijft het vaak steken bij de eerste fase, zodat we net uitgekletst (en geloof mij... Weinig niet interessants, blijft besproken in mijn team.....) en nog zonder ontspanning en voor-focus aankomen.
Dat dan maar eens beter organiseren vandaag. En dan ook nog maar eens, straks, de extra motivatie van de afstand: "door de regen gefietst, opgevouwen gezeten, de hele weg sufgeluld over niks.... nu zijn we hier eindelijk met z'n allen - met een gemeenschappelijk doel...met een gezamenlijke tegenstander.... Nu we hier dan toch zijn, laten we er dan ook maar voor spelen!"
Uitwedstrijden... Als ze niet bestonden moesten ze uitgevonden worden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten