Als u het mij vraagt: overdreven toustand. Laten we maar gaan schaatsen.
Vorig jaar, bij de voorbereidingen van de Noorderlinkdagen, leerde ik dat er een apart vak is: congresarchitect. In elk geval bestaan er dus ook openingarchitecten of zou het toch een uit de hand gelopen hobby zijn..?
Ik ben heel benieuwd wie de Albert Speer van de opening van Sotsji is. Hij (hij is geen vrouw, lijkt me..)
Iemand die mee kreeg dat de sky the limit was, en dan bij elk megalomaan voorstel ook nog te horen kreeg: mag het iets meer zijn? The sky and beyond.....
Mijn dochter van bijna twaalf hoorde bij de doelgroep, zoveel is zeker... De volgende keer wou ze wel meedoen: "kun je je gewoon als vrijwilliger voor opgeven, hoor!"
Erma keken we gezamenlijk naar een romantische sportfilm. Leerzaam, en de sportactiviteiten waren niet eens zo heel tenenkrommend in beeld gebracht... Indiaas meisje in Engeland wil voetballen: mag niet, wil de voetbalcoach, wat ook niet mag en het komt goed. Je kent het genre wel.
Met name het gezamenlijke loopwerk van het team van leuke sportieve meiden met alle kleuren van de regenboog, was een choreografie die ik veel liever zag.
Nog leuker: de warming up van mijn eigen meiden, zometeen. Daar laat ik zelfs Svens 5000 voor schieten. Sport is toch het allerleukst van dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten