Heldinnen zijn het, die op het belangrijkste moment boven zichzelf uitstijgen. Tegen de weerstand in presteren en het verhaal een mooi einde geven.
Heerlijk al dat publiek, waarvan het grootste deel achter ons stond. Vaders, moeders, vrienden, echtgenoten, cubgenoten en andere pinguins.
Heerlijk die sportieve en gedreven tegenstander, die oprecht baalde, maar toch ook genoot van onze blijdschap.
Leuk zo'n tegenstandercoach die tegen ons zegt: Hou de Ubuntu hoog, dames!
Heerlijk die blijdschap van mijn meiden. (was ik nou zo blij voor mezelf of vooral door die aanblik?)
Heerlijk die waardering van het bestuur, waardoor je weer iets extra met die club hebt.
Heerlijk die glimlach, die de hele avond steeds maar weer terugkwam als iemand even terugdacht aan het behalen van het kampioenschap.
En wat een heerlijk, bobbelig en leerzaam pad, die weg van de heldinnen. Dat had ik ook geschreven als het einde anders was geweest. De held neemt het goede schot.
Er staat een paaltje aan deze weg, waar we nu zijn: "uitzichtspunt kampioenschap" en daar blijven we even van genieten......je kunt minstens twee kanten opkijken en dan;...... gaat de weg weer verder.
Ik loop nog graag een stukje mee als dat mag. De weg is het doel. Dank jullie wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten