Uithuizen uit

Ik had wel kunnen fietsen. De hal in Uithuizen is twaalf kilometer van mijn huis. Ik ben er ook al heel vaak geweest maar ik heb hem nooit in een keer gevonden en zo omvangrijk is Uithuizen nu ook weer niet. Het zal ook nooit mee hoeven want volgende maand gaat de antieke (nou ja, jonger dan de coach zelf...) Pelikaanhal tegen de vlakte. Waar zie je dat nou nog: een tribune langs de korte kant tegen het gebogen plafond aan, waar het daglicht naar binnen stroomt.Nostalgie.
De plaatselijke Hoogelandsters zijn vorig jaar gepromoveerd en hebben een enthousiast team met een goeie mix van ervaring en talent. Dat wordt best leuk voor ze, dit seizoen. Compliment.
We zagen er wel een beetje tegenop, zonder het lijn uitzetten van To en zonder de inside moves van Femke...
Maar blijkbaar stimuleert het toch, als je slechts met z'n zessen op reis moet naar de binnenlanden. De 15 punten per kwart zaten er weer ruim in, vooral dankzij de inbreng van Eewa, die soms door een wassenbeeldenmuseum leek te slalommen, daartoe uitstekend in staat gesteld door alle anderen. Met Marlies deze keer steeds aanspeelbaar aan het roer, een in de wedstrijd groeiende Lycke, een als een gemetseld muurtje verdedigende Marjo een voorop in de break lopende Denise en een streak schietende Wianne, was het goed toeven, daarzo. En de appeltaart in Stedum was dan ook verdiend: 43-69.