Met cijfers!

HSV was onze model tegenstander. Na de eerste, verloren wedstrijd vonden we dat we een kans zouden moeten hebben. Mijn inschatting was 51 % kans. Ik zat er niet ver naast. Janne (botsplintertjes van de duim af???) en Femke (enkel) konden niet mee doen, maar zich wel nuttig maken. De cijfers zullen spreken:



We begonnen redelijk, zeker niet de mindere maar zoals wel vaker, hadden we erg veel moeite met scoren. Het was ook weer een harde pot, maar dit keer met scherp fluitende scheidsen. We hadden onze handjes teveel nodig dus de klappen vielen vooral bij ons. We namen twee keer een kleine voorsprong maar verspeelden die aan het eind van het eerste kwart weer. Het was 9-9 en misschien is dit een goede plek om even op te merken dat het vorige keer 23-27 was geworden....
Het was te merken dat HSV onze press kende en ertegen had geoefend. Onze steals kwamen daar niet echt uit.
Halverwege de tweede periode ging het mi: van 15-11 voor ons maakte HSV een run van 16-2. Veel onnodig balverlies aan onze kant doordat we ons onvoldoende goed aanboden, met layups als gevolg. De pauze kwam als geroepen. Tien punten achter en met zo'n productie lijkt het gelopen.
Als iets niet werkt, moet je iets anders gaan doen. In ons geval lieten we ons in de tweede helft terugvallen in een zone. HSVB raakte duidelijk van slag. Bijna alle rebounds waren voor ons en we gaven alleen van afstand iets weg. Dat is hoe zo'n zone werkt. Doordat we ook aanvallend een goede periode kenden, kwamen we weer een beetje in de wedstrijd. Met 29-35 heb je weer kans.
Linda was weer terug in de wedstrijd als goed aanspeelpunt en af en lukte er ook een stukje press. Onze goede hoop leek echter de bodem in te worden geslagen, want het gat werd eerst weer 9 punten met minder dan een halve periode voor de boeg. Wat wel leuk was waren de fraaie backdoor assists die opeens uit het niets kwamen, maar 4 minuten en negen punten....
Maar hoe goed HSV ook tot dan toe de press had opgerold, opeens was er paniek en pakten we vier steals achter elkaar, die ook allemaal werden omgezet in scores en met 1 minuut was het opeens 43-44 en lagen we psychologisch gezien duidelijk boven!
En Toya, die de hele wedstrijd vond dat ze niet kreeg wat ze verdiende van de scheidsrechters, mocht opeens vanachter de lijn gelijk maken. Statistisch gezien was dat te verwachten, want we scoorden tot dan toe minder dan 50 % van de lijn. We waren echter aan de winnende hand en ze maakte ze beide. Weer schoten de dames uit Haren niet echt op en weer hadden wij de bal. We gingen nu zo duidelijk winnen, dat we zelfs nog een layup konden missen. en met 4 seconden deed Eugenia met de bal wat ze moest doen. Ze rolde zich eromheen als een egel. 44-45. Hoeveel procent kans zei ik ook al weer?
Veranderen helpt en met de press ben je bijna nooit kansloos.
Ook de sprekende cijfers laten zien dat het verschil heel klein was: beide teams schoten 32,7 % over de hele wedstrijd.
Het verschil zat hem in 1 keer vaker naar de vrije worplijn....
Rebounds, steals en persoonlijke fouten waren ook redelijk in evenwicht. We hadden steeds net iets meer.
Scores gaan we dan ook maar even opschrijven: Esther had een doubledouble: 15 punten en 18 rebounds. Toya 8 punten (uit 60% veld en 100% lijn) Marjo 8, Linda 7 en 12 rebounds, Eugenia 5 en Roos 2.

Nog twee opmerkingen: het doorwerken van de cijfers moet een coach zelf doen. Dat is leerzaam. Het is overigens wel leuker na zo'n wedstrijd...Op het administratieformulier stond ook een huppeltje van de coach opgetekend....
In het publiek vond iemand luidruchtig, dat mijn rol was mijn speelsters op te voeden. Dat was toen er een game-related ongelukje gebeurde en Linda direct haar excuus maakte voor iet te veel inzet. De welopgevoede dames van de tegenpartij bitsten haar weg. Dat gesprek over opvoeden wil ik wel aan.