cijfers

Dankzij de revaliderende Tessa en de geblesseerde Linda hebben we de eerste twee wedstrijden van dit seizoen, uitgebreide statistieken tot onze beschikking. "Moet je iemand vinden, die de hele scouting meteen op de laptop wil doen!" was het enthousiaste commentaar toen ik meteen na de wedstrijd mijn Macbook (dezelfde als Linda de Mol...) showde.
Nou nee, het is wel goed voor mijn beeld van de wedstrijd om die nogmaals, in de vorm van statistische gegevens langs te zien trekken. Dat is echt wat er gebeurt: de harde gegevens zijn een aanvulling op dat beeld en gaan niet een eigen leven leiden.
In deze tijd van het SMART maken van alles, hebben velen de neiging de M te verheffen tot hoogste waarde. Het is maar 20% van wat uitmaakt of je een doel goed omschrijft, meer niet.
Van de wedstrijd tegen US overheerst het beeld van de dodelijke eerste 4 minuten. 13-1 staan we achter. En ja, we hadden het ongeluk van een omleiding bij Lelystad en de onhandigheid van ook nog eens verkeerd rijden en, gekoppeld aan een algemeen optimisme over de totale benodigde reistijd, leverde dit een voorbereiding terplekke van een kwartiertje. En dat is niet zo lang. En twee meiden reden, die anders niet rijden. En ook dat is wennen. En dan zegt de coach ook nog dat je daar tegen moet kunnen. Mag je nog wel even leren daar tegen te kunnen????
Ja hoor, dat mag. Maar deze wedstrijd konden we het nog niet. US begint heel goed en die pech hebben we dus ook nog. "wil je ons wel even uitleggen hoe we over al die screens heen moeten?" Dat weten we op een gegeven moment en zeker, we komen weer terug in de wedstrijd op 20-20. Veerkracht getoond, lef in de defense. Lyet, Cookie, Femke en Charlotte gaan voor in de strijd. Behoorlijk *** is het dan als we in 3 seconden 5 punten cadeau weten te doen. De pepernoten liggen al weer in de winkel, constateert de coach. Het is niet grappig. In de allerlaatste seconde scoort Marte (how designated can a shooter be?) Linthorst ook nog eens met voorbedachte rade een drietje raak en kan US toch nog heel ontspannen van de rust genieten.
Ons leert het spelbeeld, dat we toch wel kans hebben. We bemoedigen elkaar: het zijn goede schoten, ze gaan ook vallen.
Maar het schotpercentage blijft droevig stemmen. Onze tegenstanders laten zich niet kennen. Ze moeten er hard voor werken maar dienen ons van repliek. Ook ons beste kwart, het derde, waarin we 18 punten scoren brengt ons nauwelijks dichterbij. In het vierde lukt het dan niet. Onze verdediging blijft naar behoren werken, ons balverlies wordt gereduceerd, we pakken aardig wat aanvalsrebounds, maar de bal wil er niet in. Een indrukwekkende aanvalsgolf van ons beslaat bijna een hele minuut, waarin we onafgebroken aan het aanvallen zijn en 5 heel goede schotkansen uitspelen met vier keer een aanvalsrebound ertussen. Je wordt er blij van, maar ook een beetje moedeloos als ook de laatste kans eruit draait. 6 punten slechts in dit laatste kwart. Dan nemen we maar afscheid van Cookie, zonder overwinning. Nog twee weekjes van haar genieten op de training en dan is ze de plas over. Cook, bedankt, we hadden hem graag met je gewonnen.
US-Uilen 62-49. Scores: Cookie 14, Ka 10 (10 rebounds) Kim 8 ( en 7 rebounds; leuk dat ze echt meedeed) Lyet 7 (zonder te missen) Schot% team: 31, (1op 11 3 pters...)
Andere statistieken: Vorig seizoen hadden we ook nog niet gewonnen, maar al wel 150 punten gescoord, nu nog maar 101
Lichtpuntjes: bredere bijdrage uit het hele team.
Twee weken om de aanval te verbeteren en onze eigen fysieke en mentale hardheid....(die niet in cijfers is uit te drukken)