Ruim veertig jaar geleden waren er ook op laag niveau een
heleboel basketball-clubs die hun naam aan moesten passen. Ze hadden een sponsor
gekregen en het mooist was als club en sponsor in één keer genoemd werden. Dat
kwam neer op een voorvoegsel: NN Donar, Raak Punch, Levi’s Flamingo’s. Sponsoring
leidde tot hilarische toestanden overigens, omdat de linkse kranten niet aan
gratis reclame voor bedrijven wilden. Zo werd Jolly Jumpers in de Volkskrant
steevast afgekort tot Jumpers, omdat het paard van Lucky Luke werd verward met
het toetje van Unilever. En dat terwijl Jumpers toch echt uit den Haag kwam en
niet uit Tubbergen.
In die tijd speelde mijn ongesponsorde team van omnivereniging
Olympia in de interregionale jeugdcompetitie tegen Gala-Menhir uit Sneek. Een
makelaar in Koffi als geldschieter is niet veel gekker dan een kleermaker van spijkerbroeken
of een frisdrankverpakker, tenslotte. (zelfs de merken Samson (ook van Niemeyer) en Smirnoff zijn
nog een tijdje oogluikend toegestaan)
Maar ik dwaal af: het ging me om het fenomeen gala. Die doen
het blijkbaar goed. Naar het Snitse Gala reisden we af in clubuniform. Op het
ACLO-sportgala gold een andere dresscode.
Een in mijn ogen nodeloos ballerige dresscode. Ik ben de
laatste die iets negatiefs zal zeggen over sportmeiden met een blote jurk. Daar
is volgens mij ook niets negatiefs over te zeggen. Ik ga me ook niet uitputten
in het bashen van jonge mannen in wat voor oubolligs dan ook. Toch stond ik er
mal tussen en dat kwam niet door mijn jasje en mijn overhemd. Ik wissel dat
dagelijks naadloos met een trainingspak. Ik voelde me niet thuis omdat bijna iedereen
tenminste 35 jaar jonger was en dat het vooral leek te gaan om drank en lawaai.
Wat doe je daar dan? Ik hoor het u denken. Inderdaad. Het was een beetje een
moetje. De tol van de roem als je op hoog niveau kampioen wordt. Gala’s zijn niets
voor mij, zeker niet als allebei je nominaties niet op verkiezing uitlopen… ,
je als enige vertegenwoordiger van het basketball aanwezig bent en als het
enige gesprek dat je voert, draait om de vraag of ik de fotograaf was…
Het is ook mijn context: Groene Uilen hebben nooit aan gala’s
gedaan. Zij zijn altijd wars geweest van uiterlijk vertoon. En nu is dat ook
verleden tijd. Het diamanten bestaansfeest van de klassieke
basketball-vereniging is gevierd met (onder andere) een gala…. Ik ben er
geweest. Het grote positieve onderscheid was wel het aantal basketballers…
vroeger zou ik zeggen: gelijkgestemden… maar de meeste aanwezigen hadden duidelijk meer
met het fenomeen gala, dan dit oude buitenbeentje….
Gala? Uilen? Veel echte gelijkgestemden waren er niet...
1 opmerking:
We zijn niet voor niets 'groen'...
Groeten,
Jan Bult
Een reactie posten