Het rommelt. Er gebeuren dingen in het team.
Ook dingen die echt voor het eerst gebeuren. We stonden als coaches werkelijk met onze ogen te klapperen: Je hebt van die competitieve oefeningen, waarbij de overschakeling naar de volgende fase in de oefening zit ingebakken. Wie het eerst komt het eerst maalt. Ik heb in mijn lange ervaring als coach nog nooit meegemaakt dat als twee speelsters het niet eens zijn wie het eerst komt, er toch eentje gaat malen en de ander gewoon stopt. Nou is die eerste wel een ratje..... maar toch snapt niemand nummer twee en de hele organisatie van de oefening piept en knarst maar gaat op de een of andere manier toch door.... We krabben eens op ons hoofd en kijken elkaar aan....
Iets anders wat bijna nooit gebeurt - dit ongelukkige geluksseizoen in elk geval niet - is dat we twee trainingen achter elkaar 5-5 kunnen spelen. Geweldig leuk en nuttig om de speelsters aan de ene kant te kunnen stopzetten en corrigeren en laten herkansen - en andere andere kant ze in teamverband in hun eigen sop te laten gaarkoken. Beide doen we in deze fase van het seizoen graag, maar onwennig is dat wel. Ze stoppen of ze laten soppen.... wat willen die coaches nou?
De teams mogen de ene keer hun eigen timeouts vullen, een volgende krijgen ze weer input... Hoe hard het moet zeggen we niet... ze merken het toch als de andere partij harder gaat? Het spel golft op training. Maar er is duidelijk ontwikkeling. Mag het overall nog iets harder? Ja. Moet de groep dat ook van binnenuit regelen? Graag.
Ook in de wedstrijd gebeurt dat. Nummer 2 Almonte uit Eindhoven komt voor het eerst op bezoek. We doen het nog steeds zonder Lies - voor het laatst hopen we - en we spelen eigenlijk heel goed. Een van de beste wedstrijden van het seizoen. En ook deze westrijd golft.. Delen hebben we de overhand, dan weer loopt Almonte opeens weer in of weg.
Tot op het laatst is het bloedspannend een schitterende run brengt ons twee voor met weinig op de klok. A whole new ballgame. Taktische beslissingen. Gefocust zijn op winnen is geen garantie voor succes. Een kleine vergissing met grote gevolgen. We krijgen de driepunter tegen en die gaat binnen. Het blijft een tactisch eindspel maar het valt net niet onze kant op.. 73-74.
Leerzaam - de ontwikkeling krijgt weer een zet - maar wel echt balen. Het vervolg op de competitie had zeker gesteld kunnen zijn maar is dat nu nog niet. De drie wedstrijden die nog zijn te gaan, gaan nog ergens om.
En nog iets wat nog niet eerder is gebeurd: de lokale TV kijkt mee! De reporter had een cameraman bij zich die een beetje op leeftijd was, zei hij.... Daarmee kon je nu eenmaal bij slecht weer geen buitensport gaan bekijken........ maandag op OOG.
op 11april weer in het WAS-theater: koploper US. Vast niet weer op TV. De thuisblijvers hebben nu alvast ongelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten