Misschien was het wel mijn gekste wedstrijd ooit. Ik pleeg me voor te bereiden en ik pleeg mijn team voor te bereiden. En nu was ik helemaal niet voorbereid. Ik was het niet vergeten. Er stond gewoon geen wedstrijd in mijn systeem.
Normaal kijk ik altijd 1 wedstrijd vooruit. Dat had ik ook gedaan: ik wist al wel waar het accent op zou moeten liggen volgende week als we de eerste keer tegen BVG zouden spelen. Maar mijn hele wezen was ingesteld op volgende week, na de vakantie.
Om even voor zes ging de telefoon. Zoals gebruikelijk had ik hem niet in een keer. Kristian. Terugbellen dus maar. Heb Kris een dikke week niet gezien dus ben extra vrolijk aan te telefoon. "Ha die Kris! Wat kan ik voorje doen?"
Nou toch maar bij de wedstrijd komen dus. Een zeventien minuten doe ik erover bij normaal verkeer. Nu even sneller. De eerste periode was bijna over en toen begon mijn wedstrijd pas.
Ik zat nog even tussen twee parallele universa in. In het ene was een wedstrijd - in het andere niet.
Het leek alsof het team ook in zo'n soort onwerkelijke bubbel zat. Of er geen wedstrijdspanning was opgebouwd. Kris was wel scherp; ik probeerde maar zijn spoor te volgen. Het ging slecht met het team. Scoren wou niet, ook niet als de hele voorbereiding klopte. Verdedigend was het ook te aarzelend en te laat. Bij rust was de achterstand al behoorljk: 15-27.
Het team leek helden nodig te hebben en dat is meestal een veeg teken: Ik moest denken aan de Legofilm. De "gewone" bouwvakker in het legouniversum leert de echte helden zoals Batman, Gandalf en andere toppers om samen te werken. We hadden meer aan een bouwvakker dan aan would-be helden. Floor betrapte mij op het gebruik van het verboden "werk"woord.
Maar er gebuerde wel wat. De tweede helft speelde zich gelukkig weer af in een normaal universum, waar we weer op elkaar gingen letten en vooral de rebounds beter onder controle kregen. Met een serie steals uit de press, waar de tegenwoordigheid van geest van afspatte kwamen we stapje voor stapje weer terug in de wedstrijd.
De ultieme beloning kwam niet en dat was wel heel jammer: We deden wat we moesten doen maar haalden de eindstreep net niet. Volgende week hebben we weer een kans.
En die wedstrijd staat nu wel in mijn agenda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten