The year has passed. En wij ook. Een beetje dan. Uit in Heerenveen gingen de meeste passes fout en zagen we de meeste goeie over het hoofd. Dat was aanvallend niet zo'n beste wedstrijd.
Tegen Moestasj passten we weer behoorlijk en deden we lang mee. We kregen zelfs een welgemeend compliment van coach Bill. Met lef gespeeld, vond hij. Het gevoel van samenspelen was in elk geval weer terug en dus zien we de tweede helft van de competitie met vertrouwen tegemoet.
Onze verbeteringen zitten normaal gesproken in de verdediging. Meer aandacht voor dat aspect van het spel heeft ons goed gedaan. Het accent blijft , maar daarnaast zullen we vooral de verbetering zoeken in het pass-gevoel.
Veel San Antonio kijken. Daar zegt coach Popovic dat het goede pass-werk te danken is aan de "buitenlandse" opleidingen van een groot aantal spelers. De spelers zelf hebben de ervaring, dat passen tot het beste schot, niet alleen iedereen goed in de pot houdt, maar ook het beste resultaat geeft. Ze passen zelfs goede schoten weg, als dat "great" shots oplevert. De Spurs zijn het team met de meeste collectieve assists en daar ontlenen ze hun Mojo aan.
Lijkt me ook heerlijk: assists (en ook pre-assists!) leveren warme en dankbare gevoelens.
Ik vind altijd Exercitia een beetje de Spurs van de Hoofdklasse. De bal gaat belangeloos rond en eindigt vaak bij heel goede schoten. Het zou een grote stap voor ons zijn als we die ploeg, in Paterswolde, met de eigen wapens zouden kunnen verslaan. Dan is het jaar echt goed begonnen. Met vrolijk Pass-en.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten