Afgelopen weekend brachten de meiden van Moestasj de streak op 8 gewonnen wedstrijden.
En wat wat het begin goed! De spanningsboog klopte precies, het plan werd uitgevoerd, de tegenstander werkte goed mee, het gevoel was er, de ballen vielen en de ongekende tussenstand van 22-0 stond na het eerste kwart op het bord.
Dat het daarna minder gaat is alleen al logisch als je de opsomming bekijkt van wat er goed ging.
Wat de tegenstander doet en of de ballen vallen is allemaal niet direct controleerbaar en wat er met een strakke spanningsboog gebeurt na een succesvol gebruik is ook heel voorstelbaar.
Periode 2 ging met 5 punten verschil naar HSVB u22. En hoe kom je dan de tweede helft weer aan je beginnersgeest en haal je weer al het mogelijke uit je ubuntu? En hoe kun je dan tevreden zijn over de wedstrijd als je het eerste kwart als maat neemt?
We deden het en dat was dus eigenlijk de grootste overwinning: doorspelen als gewone stervelingen en winnen. Voor de 8ste keer op rij. Een felicitatie waard maar dat is ook de trainingsinzet op een doordeweekse inzet, de wil om en partijtje of een schietwedstrijdje te winnen en de manier waarop iedereen vervolgens weer tot winnaar wordt gemaakt.
We gaan de competitie net zo uitspelen, als sterfelijke, sociale en wilskrachtige wezens, die het samen doen uit liefde voor een complex maar o zo leuk spelletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten