Er is maar een spel dat voor mij echt die naam waardig is. Dat mag ik hier wel zeggen, toch? Als ik alle flow optel die ik bij het doen van andere spelletjes (het woord alleen al...) heb genoten tot dusverre, dan blijft dat wel steken op een uurtje of wat.
Basketball heeft jarenlang mijn leven meer dan bepaald, zonder dat ik ooit een afkickkliniek heb overwogen.
Ik heb regelmatig discussies gehad met mijn jonge vriend Hein Gerd Triemstra, die elk spelletje waar hij aan meedoet, altijd wil winnen. Die discussies verloor ik meestal, want ook discussiëren is voor Hein Gerd een spel. En ik vond het wel gezellig of ik won er iets anders mee.
Maar nu mijn deliberate practice spel eindelijk terug is van de drukker en het aantal hits op mijn site toeneemt, voel ik een beetje dezelfde opwinding, die ik met basketball-wedstrijden, trainingen en kijken nog altijd heb. Hee, het is maar een pakje kaarten en een manier om over een ander spel te denken en te praten. Maar ja - dat andere spel. Daar vrat ik vroeger ook kilometers saai asfalt voor en daarvoor zat ik ook met liefde in het krachthonk.....
Misschien is dat het wel. Dit is een spel dat niet gewonnen hoeft te worden door individuen. Maar waarvan de winst - het beter spelen - wordt uitgekeerd in het grote - het enige spel.
En Hein Gerd is al enthousiast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten